Του Ευθ. Π. Πέτρου
Καθώς διανύουμε την περίοδο του θερινού "μορατόριουμ", η πτώσις της εντάσεως στον εναέριο χώρο του Αιγαίου, ενδεχομένως να δημιουργή σε ορισμένους τις συνήθεις ψευδαισθήσεις. Ότι δηλαδή οι σχέσεις μας με την Τουρκία μπορεί και να ομαλοποιούνται. Ότι είναι δυνατόν να δούμε την "διπλωματία των σεισμών" να συνεχίζεται και να φέρνη αποτελέσματα! Άλλωστε ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Π. Χηνοφώτης ΠΝ, επραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα και συνεφώνησε την διεξαγωγή κοινών ασκήσεων των δύο χωρών στο αντικείμενο της αντιμετωπίσεως φυσικών καταστροφών και παροχής ανθρωπιστικής βοηθείας.
Απαιτείται άραγε πολύ υψηλός δείκτης ευφυΐας για να καθίση να αναλύση κανείς πόσο σκόπιμες μπορεί να είναι τέτοιες ενέργειες; Αρκεί να αναζητήσουμε τα αποτελέσματα που είχε η μέχρι σήμερα προσπάθεια προσεγγίσεως με τέτοια μέσα, για να διαπιστώσουμε αν πράγματι μπορούμε να προσβλέπουμε σε περισσότερα στο μέλλον.
Από την στιγμή όμως, που αβιάστως προκύπτει ότι τα αποτελέσματα είναι μηδενικά (ουδέ κάν μηδαμινά) δημιουργούνται σοβαρότατα ερωτήματα για τους λόγους οι οποίοι μας οδηγούν να συνεχίζουμε μια πολιτική, η οποία μέχρι σήμερα παταγωδώς αποτυγχάνει. Όχι μόνον δεν υπάρχει κανένα σημείο στο οποίο η Τουρκία να δείχνη την ελαχίστη διαλλακτικότητα, αλλά η επιμονή της να αρνείται την εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου ως προς την Κύπρο, εγκυμονεί τον κίνδυνο δημιουργίας νέων εντάσεων τον προσεχή Οκτώβριο, οπότε και το θέμα της ενταξιακής της πορείας θα συζητηθή εκ νέου στα αρμόδια όργανα της ΕΕ. Πόσο προετοιμασμένοι είμαστε άραγε για κάτι τέτοιο; Πολιτικώς και στρατιωτικώς.
Από την πλευρά μας δεν χάνουμε ευκαιρία να προβαίνουμε σε επίδειξη διαλλακτικότητος αν μη και υποχωρητικότητος. Συζητούμε για μέτρα οικοδομήσεως εμπιστοσύνης (στα πλαίσια των οποίων εντάσσονται και οι "ανθρωπιστικές" ασκήσεις), ως εάν οφείλουμε δι' αυτών να δείξουμε και εμείς τις καλές μας προθέσεις. Μα τις έχουμε εμπράκτως αποδείξει κατ' επανάληψιν. Διαφορετικά δεν θα υπήρχε κάν ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Απεναντίας θα έπρεπε να απαιτούμε την εφαρμογή τέτοιας μορφής μέτρων εμπιστοσύνης, που να φέρουν την Τουρκία να αποδείξη ότι είναι πρόθυμη να αποστή των ακραίων της διεκδικήσεων. Όμως ούτε κάν εζητήσαμε να τεθή η συζήτησις σε αυτή την βάση.
Είναι ηλίου φαεινότερο πλέον, ότι για την Τουρκία, ο ευρωπαϊκός δρόμος, δεν είναι παρά ένα τέχνασμα για να αποκομμίση όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη "ανταλλάσσοντας" την απόρριψη της υποψηφιότητός της. Άλλωστε το λεγόμενο "βαθύ κράτος" στην Άγκυρα (του οποίου οι στρατιωτικοί είναι ένας μόνον από τους πυλώνες) ουδέποτε θέλησε ειλικρινώς την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Απλώς μας "εβοήθησε" να εγκλωβισθούμε σε μια πολιτική που ουσιαστικώς απονευρώνει την συμπεριφορά μας στην ευρωπαϊκή -αν όχι και στην διεθνή- σκηνή.
Και όλα αυτά χωρίς να συνυπολογίσουμε την στάση μας έναντι της Κύπρου, όπου οι ελληνικές κυβερνήσεις εξήντλησαν κάθε περιθώριο αποδεχόμενες ένα σχέδιο με το οποίο ευλόγως διαφωνούσε η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων. Εν τούτοις συνεχίζουμε την "διπλωματία των σεισμών". Και όχι μόνον αυτό, αλλά εμπλέκουμε στη διαδικασία αυτή και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Για ποιο λόγο; Για να τις καταστήσουμε συνυπεύθυνες; Αυτή την παράμετρο, την αντιλαμβάνεται άραγε η ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμύνης; Πολιτική και στρατιωτική.
Οι πονηροί Τούρκοι βεβαίως και σε αυτή την περίπτωση έκαναν τον ελιγμό τους. Τον Έλληνα αρχηγό προσεκάλεσε στην Άγκυρα ο απερχόμενος ομόλογός του, ο οποίος θα είναι συνταξιούχος σε λίγες μόλις εβδομάδες! Πόση αξία μπορεί να έχουν αυτά που συνεφώνησε όταν θα αρχίσουμε να συζητούμε τα περίφημα "μέτρα εμπιστοσύνης" ή οτιδήποτε άλλο; Ούτε αυτό δεν μπορούσαμε να εκτιμήσουμε και να επιμείνουμε σε πραγματοποίηση της επισκέψεως όταν αναλάβη τα καθήκοντά του ο νέος Τούρκος αρχηγός;
Ή μήπως μοναδικό ενδιαφέρον ήταν απλά να δείξουμε ότι κάτι γίνεται. Γιατί ενδεχόμενες συνομιλίες με τον γνωστό για τις σκληροπυρηνικές θέσεις του νέο αρχηγό, στρατηγό Μπουγιουκανίτ δεν θα έδιδαν τέτοια δυνατότητα.
(ΕΣΤΙΑ, 1/8/06)