Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Όποιος έχει μάτια διαβάζει, και με βάση τις νοητικές του δυνατότητες καταλαβαίνει και καταλήγει σε λογικά υποτίθεται συμπεράσματα. Το πρόβλημα στη χώρα μας είναι πως από καιρό η μεγάλη πλειοψηφία φαίνεται του κόσμου έχει πάρει οριστικό διαζύγιο με τον ορθολογισμό. Διαφορετικά πολλά γεγονότα και καταστάσεις δεν είναι δυνατόν να εξηγηθούν. Ούτε και οι έκδηλες αντιφάσεις να γίνουν κατανοητές
Η τελευταία σύγκρουση στο Λίβανο έφερε τις περισσότερες από αυτές τις καθαρά ελληνικές αντιφάσεις και πάλι στην επιφάνεια. Δεν θα εξετάσω εδώ τον φυσιολογικό αποτροπιασμό για τα θύματα ενός εν πολλοίς ακατανόητα φονικού πολέμου. Που, όπως είναι φυσικό, οδηγεί τον μέσο άνθρωπο στην μόνη λογική αντίδραση. Στο αίτημα δηλαδή του τερματισμού του πυρός και των εχθροπραξιών. Εδώ όμως θα πρέπει να αρχίσει να υπεισέρχεται και η λογική. Η κατάπαυση του πυρός δηλ. θα πρέπει να έχει και κάποια σταθερά και κατά το δυνατόν μόνιμα αποτελέσματα. Για να μην οδηγήσει και πάλι σε μικρό χρονικό διάστημα σε νέες και ίσως φονικότερες συγκρούσεις
Πώς ξεκίνησε η κρίση στο Λίβανο; Με τις ξαφνικές απαγωγές ισραηλινών στρατιωτών και με τις ρουκέτες που εξαπέλυσε η Χεζμπολάχ κατά ισραηλινών πόλεων. Γιατί έγινε αυτό; Κανείς δεν μπορεί να δώσει κάποια λογική εξήγηση. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το πρόβλημα της Παλαιστίνης ούτε και συνδέεται με τις όποιες διαφορές Ισραήλ και Λιβάνου. Το Ισραήλ απεχώρησε πριν από πέντε περίπου χρόνια από τον Νότιο Λίβανο. Με την συνεννόηση πως η Χεζμπολάχ θα αφοπλισθεί και η κυβέρνηση του Λιβάνου θα αποκτήσει ουσιαστική εξουσία σαν κράτος επάνω σε όλα του τα εδάφη. Και ανέλαβε ο ΟΗΕ, πλην της Συρίας, να το εγγυηθεί. Με το Ψήφισμα 1559 μάλιστα ο διεθνής οργανισμός αποφάσισε και επίσημα τον αφοπλισμό της σιιτικής μουσουλμανικής αυτής οργάνωσης.
Τι έγινε από όλα αυτά; Απολύτως τίποτα. Η Χεζμπολάχ από την πρώτη σχεδόν ημέρα της αποχώρησης των ισραηλινών δυνάμεων άρχισε να οχυρώνεται, να μεταφέρει εφόδια και να χτίζει αμυντικές θέσεις στον νότιο Λίβανο. Την ίδια ώρα στελέχη της έλαβαν μέρος στην κυβέρνηση του Λιβάνου ενώ φιλο-συριακές προσωπικότητες κατέλαβαν υψηλά αξιώματα στην επίσημη δομή του κράτους.
Όταν λοιπόν ζητείται σήμερα από το Ισραήλ η κατάπαυση του πυρός και η ανάπτυξη διεθνούς (υπό τον ΟΗΕ) ειρηνευτικής δύναμης, εύλογα το Τελ Αβίβ εκφράζει επιφυλάξεις. Ποια είναι η μέχρι τώρα αξιοπιστία της διεθνούς κοινότητας απέναντι στις δεσμεύσεις της σχετικά με τον Λίβανο και την Χετζμπολάχ για να πεισθεί το Ισραήλ να σταματήσει τις εχθροπραξίες; Kαι ποιος μπορεί να του εγγυηθεί πως οι όποιες νέες δεσμεύσεις θα τηρηθούν; Ιδιαίτερα μάλιστα στην τωρινή συγκυρία, που η ισραηλινή τακτική των μακρόχρονων αεροπορικών βομβαρδισμών και η καθυστέρηση μαζικής χερσαίας επέμβασης θα δώσει στους ταμπουρωμένους Σιίτες μαχητές το δικαίωμα να μιλήσουν για στρατιωτικό επίτευγμα; Η ανήμπορη δηλ. διεθνής κοινότητα και οι απανταχού ειρηνιστές ζητούν από το Ισραήλ να αυτοκτονήσει...
Τίθενται όμως και μια σειρά άλλα ζητήματα επαφής με την λογική. Κατηγορείται το Ισραήλ για σφαγές αμάχων και εξόντωση αθώων τρίτων. Εν τούτοις τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ κάνουν ολοφάνερη την συμπαράσταση, και μετά τους βομβαρδισμούς, των αμάχων του Λιβάνου με τις δοξασίες και τις επιδιώξεις της Χεζμπολάχ. Της οποίας οι μαχητές δεν φορούν στολή, έχουν τον οπλισμό τους κρυμμένο, δεν κατοικούν σε στρατόπεδα και μπαινοβγαίνουν σε πόλεις και χωριά σαν «αθώοι άμαχοι». Κι εκτοξεύουν ρουκέτες μέσα από πυκνοκατοικημένες γειτονιές. Όταν οι δυνάμεις τη Δύσης, μαζί με τον Σοβιετικό στρατό, ισοπέδωναν πόλεις της Γερμανίας, ξεκληρίζοντας παιδιά, γυναίκες και γέρους (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την Δρέσδη που σκοτώθηκαν με συμβατικές βόμβες – και ενώ ο πόλεμος είχε ήδη κριθεί - περισσότεροι άμαχοι από την Χιροσίμα!!) δεν έχω διαβάσει να μίλησε κανείς για αθώους πολίτες. Κι εκείνοι ζούσαν κάτω από την μπότα του Ναζισμού. Ενώ το λάβαρο της Χεζμπολάχ φαίνεται να το επιλέγουν με ελεύθερη βούληση, σύμφωνα τουλάχιστον με τα ρεπορτάζ των τηλεοράσεων, οι περισσότεροι σήμερα κάτοικοι του Λιβάνου!
Την ίδια ώρα οι κυριαρχούμενοι από ψυχροπολεμικά σύνδρομα αλλά και ηττημένοι της σύγκρουσης κομμουνισμού – καπιταλισμού αριστερο-προοδευτικοί του ελλαδικού χώρου δεν χάνουν ευκαιρία να χύσουν την εκδικητική τους χολή κατά κάθε ικμάδας δυτικής κινητικότητας. Για όλα ευθύνονται οι Αμερικανοί και «οι υπηρέτες τους». Για το γεγονός πως Χαμάς και Χεζμπολάχ δεν βλέπουν την ειρήνη παρά μόνο σαν αποτέλεσμα ολικής καταστροφής κι εξαφάνισης του κράτους του Ισραήλ, είναι μήπως η Δύση που ευθύνεται;
Όταν οι Τούρκοι έμμεσα αμφισβητούν τα σύνορά μας στο Αιγαίο, είναι πάντα η Δύση που υποτίθεται πως τους ενθαρρύνει. Τα καθορισμένα όμως με αποφάσεις του ΟΗΕ σύνορα του Ισραήλ με τον Λίβανο, που αμφισβητεί η Χεζμπολάχ και άλλοι ακραίοι μουσουλμάνοι, γιατί δεν υποστηρίζονται από τους ελληναράδες τουρκοφάγους και τους άλλους εχθρούς κάθε δυτικής πρωτοβουλίας; Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Και γιατί;
Σε τελευταία ανάλυση, ο υποτιθέμενος υπαρχηγός της Αλ Καίντα δεν έκρυψε τις προθέσεις του ακραίου Ισλάμ. Όλων των φαξιοναλιστικών του εκδοχών. Για όσους βέβαια έχουν την διάθεση να διαβάσουν. Και που καταλαβαίνουν, δίχως να εθελοτυφλούν, αυτά που βλέπουν και ακούν. «Στόχος του Ισλάμ είναι η κυριαρχία του στα εδάφη που ιστορικά του ανήκουν. Από την Ανδαλουσία (της Ισπανίας) έως το Ιράκ!!» μας τόνισε. Συμπεριλαμβάνονται δηλ. στο υπό δημιουργία νέο Χαλιφάτο και τα παλαιότερα μουσουλμανο- κρατούμενα εδάφη των Βαλκανίων. Υπάρχει μήπως εκεί καμία χώρα που γνωρίζετε; Για πολλούς όμως αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα. Ευκολότερος στόχος είναι ο «αμερικανοκίνητος καπιταλισμός».
(ΕΣΤΙΑ, 8/8/06)