Τις χειρότερες επιδόσεις παρουσιάζει η Ελλάδα στις κατηγορίες των δεικτών της οικονομικής και της κυβερνητικής αποδοτικότητας, όπου κατέχει -και στις δύο περιπτώσεις- την 61η θέση, δηλαδή κατατάσσεται τρίτη από το τέλος. Στασιμότητα καταγράφεται στους δείκτες της επιχειρηματικής αποτελεσματικότητας (57η όπως και πέρυσι), ενώ επιδείνωση σημειώνεται στην κατηγορία των υποδομών (39η θέση, έναντι της 38ης που κατείχε στην επετηρίδα του 2016).
Τα παραπάνω προκύπτουν από την Παγκόσμια Επετηρίδα του Διεθνούς Ινστιτούτου για την Ανάπτυξη του Μάνατζμεντ (IMD), τα αποτελέσματα της οποίας έδωσε χθες στη δημοσιότητα ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ), ως εθνικός εκπρόσωπος του φορέα.
Για την εξαγωγή της συνολικής θέσης μιας χώρας στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας αξιολογούνται συνολικά περισσότεροι από 260 δείκτες, ενώ οι επιδόσεις που καταγράφονται σε κάθε επετηρίδα (εν προκειμένω του 2017) βασίζονται σε στοιχεία της προηγούμενης χρονιάς (στη συγκεκριμένη περίπτωση του 2016).
Με βάση τις επιδόσεις της χώρας μας στους 260 δείκτες (ποσοτικούς και ποιοτικούς) που αξιολογούνται από το IMD στο πλαίσιο της εξαγωγής των αποτελεσμάτων της Παγκόσμιας Επετηρίδας Ανταγωνιστικότητας (WCY), το IMD θεωρεί ότι οι πέντε κύριες προκλήσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, κατά το 2017, είναι:
- η επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, για την αναπτυξιακή αξιοποίηση των αποτελεσμάτων από αυτές,
- η ενίσχυση της ρευστότητας των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα, για την υποβοήθηση της λειτουργίας τους και για την υλοποίηση επενδύσεων,
- ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός οικονομικού προγράμματος αναπτυξιακής εξισορρόπησης, για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας των δημόσιων οικονομικών,
- η θεσμοθέτηση μέτρων αντιμετώπισης του μεταναστευτικού προβλήματος και
- η αύξηση των εγχώριων επενδύσεων, μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).
Στο μεταξύ, η πρωτοκαθεδρία του Χονγκ Κονγκ, που διατήρησε την πρώτη θέση για δεύτερη συνεχή χρονιά, η περαιτέρω υποχώρηση -κατά μία θέση- των ΗΠΑ (τέταρτη φέτος) και η άνοδος της Σιγκαπούρης στην πρώτη τριάδα (από την τέταρτη στην τρίτη θέση) ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά του παγκόσμιου τοπίου ανταγωνιστικότητας, που σκιαγραφεί η επετηρίδα.
Στη δεύτερη θέση παρέμεινε η Ελβετία όπως και πέρυσι. Την πρώτη δεκάδα συμπληρώνουν οι χώρες Ολλανδία (5η από 8η), Ιρλανδία (6η από 7η), Δανία (7η από 6η), Λουξεμβούργο (8η από 11η), Σουηδία (9η από 5η) και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (10η από 15η, με τη μεγαλύτερη άνοδο μεταξύ των χωρών της πρώτης δεκάδας).
Οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, που επίσης αντιμετωπίζουν κρίση, κατέλαβαν τις εξής θέσεις: Ισπανία 34η, Πορτογαλία 39η και Ιταλία 44η. Στη γεωγραφική γειτονιά της Ελλάδας, η κατάταξη διαμορφώνεται ώς εξής: Βουλγαρία 49η, Ρουμανία 50ή και Τουρκία 47η.
Στη δεκάδα των χωρών-ουραγών, οι μισές είναι της Λατινικής Αμερικής (Κολομβία στην 54η θέση, Περού στην 55η, Αργεντινή στην 58η, Βραζιλία στην 61η και Βενεζουέλα στην τελευταία, ήτοι 63η), ενώ οι υπόλοιπες είναι η Μογγολία (62η), η Ουκρανία (60ή), η Κροατία (59η), η Ελλάδα (57η) και η Ιορδανία (56η). Η Κίνα (που αξιολογείται ξεχωριστά από το Χονγκ Κονγκ) κατατάσσεται στη 18η θέση και το Ισραήλ στην 22η, ενώ αντίθετα, στα «χαμηλά» της λίστας φιγουράρουν η Ινδία (45η) και η Ρωσία (46η).