Του Ευθ. Π. Πέτρου
Τα συμβάντα της παρελθούσης εβδομάδος, αποκορύφωμα των οποίων υπήρξε η βεβήλωσις του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου, οδηγούν σε δύο βασικά συμπεράσματα: Αφ’ ενός οι ταραξίες επιδιώκουν κλιμακούμενη όξυνση, που είναι απρόβλεπτο μέχρι πού μπορεί να φθάση. Αφ’ ετέρου, δεν υπάρχει η πολιτική βούλησις να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα καταστολής, ενώ υπολείπεται σημαντικά και η ικανότης αποτροπής της Αστυνομίας μας.
Δεν θα περίμενε κανείς εθνικές ευαισθησίες από αυτούς που συστηματικώς διαταράσσουν την πρωτεύουσα εις βάρος της ομαλότητος και της εμπορικής κινήσεως του κέντρου. Θα περίμενε όμως ότι η Αστυνομία θα ήταν εις θέση τουλάχιστον να προστατεύση το ιερώτερο μνημείο της πλατείας Συντάγματος και να μην επιτρέψη την απόσυρση της τιμητικής φρουράς των ευζώνων. Κάτι τέτοιο μόνον κατά τα Δεκεμβριανά είχε συμβή, αν δεν μας απατά η μνήμη μας.
Εν τέλει δεν είναι και τόσο δύσκολο να δημιουργηθή ένα τείχος από τις ασπίδες των αστυνομικών για να σταματήση τους ταραξίες. Αυτό τουλάχιστον το έχουν ξανακάνει πολλές φορές. Προϋποτίθεται όμως ορθή προετοιμασία και διάταξις δυνάμεων ώστε να μπορούν να παρέμβουν αποτελεσματικά όπου απαιτηθή. Όταν όμως τα ΜΑΤ ήταν διεσπαρμένα σε ομάδες των δέκα ατόμων, ασφαλώς και δεν θα μπορούσαν να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους. Και σε τέτοια διάταξη ήταν τις ημέρες των διαδηλώσεων της παρελθούσης εβδομάδος. Φαίνεται ότι η Αστυνομία μας δεν διδάσκει τα στελέχη της την αξία των αρχών της συγκεντρώσεως δυνάμεων και της διατηρήσεως εφεδρειών…
Αλλ’ είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Να αναφερόμαστε στην αντιμετώπιση διαδηλωτών χρησιμοποιώντας την ορολογία στρατιωτικών επιχειρήσεων; Δυστυχώς μας οδηγεί εκεί ο τρόπος με τον οποίο μέχρι στιγμής κλιμακώθηκαν τα πράγματα. Αφού το κέντρο μετατρέπεται σε "πεδίο μάχης" κατά την τυποποιημένη έκφραση των ηλεκτρονικών ΜΜΕ.
Βλέπουμε επίσης ότι ενώ η Αστυνομία επιδεικνύει υπερβολική ανοχή, από την άλλη πλευρά οι ταραξίες γίνονται κάθε μέρα και πιο επιθετικοί. Επιθετικοί σαν να θέλουν να εξωθήσουν τα πράγματα σε ακραίες καταστάσεις. Σαν να θέλουν να δρομολογήσουν εξελίξεις που θα μπορούσαν να έχουν και επιπτώσεις επί της σταθερότητος του πολιτικού μας συστήματος. Εν ολίγοις, σαν να επιδιώκουν να έχουν θύματα. Και όσο βλέπουν την τακτική ανοχής που εφαρμόζει η Αστυνομία, αποτέλεσμα της οποίας είναι να πέφτη στο κενό η προσπάθειά τους, τόσο πιο έντονα εξωθούν προς ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Δημιουργείται όμως έτσι ο κίνδυνος, με την συνεχή κλιμάκωση, να οδηγηθούμε εν τέλει σε κατάληξη πολύ χειρότερη από αυτήν που προσπαθούν να αποτρέψουν η πολιτική ηγεσία και η Ελληνική Αστυνομία, υιοθετώντας την τακτική της ανοχής.
Για να μιλήσουμε πάλι με στρατιωτικούς όρους, ένας σχεδιασμός, για να είναι αποτελεσματικός, δεν πρέπει να είναι μονοδιάστατος. Δηλαδή, μπορεί σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή να υιοθετήθηκε μια τακτική που εφαίνετο ότι θα απέτρεπε το δυσμενές αποτέλεσμα που επιδιώκουν κάποιοι από τους διαδηλωτές. Όταν όμως διαπιστώνεται ότι η εμμονή σε αυτήν μπορεί να οδηγήση σε χειρότερα αποτελέσματα, πρέπει αμέσως να αναθεωρηθή. Για την ακρίβεια, έπρεπε να είχε αναθεωρηθή εδώ και αρκετές ημέρες, όταν κατέστη προφανής ο σκοπός των ταραξιών.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αναφερθήκαμε σε έλλειψη πολιτικής βουλήσεως. Διότι απαιτεί τόλμη η αναθεώρησις της «βολικής» τακτικής της ανοχής. Εστω και άν ουδείς μπορεί να προβλέψη σε ποιο σημείο οξύνσεως θα οδηγηθούμε, όσο οι ταραξίες θα συνεχίζουν να προκαλούν χωρίς να βλέπουν αντίδραση. Και ακόμη χειρότερα, όταν τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως κάνουν επίδειξη μικροπολιτικής, νομίζοντας ότι έτσι θα πλήξουν την Κυβέρνηση. Στην πραγματικότητα πλήττουν την ομαλότητα και την ίδια την υπόσταση του Κράτους.
Ομοίως οι διάφοροι πανεπιστημιακοί, οι κινητοποιήσεις των οποίων αποτελούν το υπόστρωμα που εκτρέφει την δράση των ταραξιών, δίδουν το χειρότερο παράδειγμα στους φοιτητές τους, όταν δηλώνουν ότι δεν θα εφαρμόσουν τον νέο νόμο για την παιδεία, ο οποίος ήδη εψηφίσθη από την Βουλή. Σε μιαν ευνομουμένη πολιτεία, αυτό και μόνον θα ήταν αρκετό για την πανηγυρική αποπομπή τους από το εκπαιδευτικό σύστημα.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ)