Οι κυρώσεις που αποφάσισε να επιβάλλει, από την 5η Νοεμβρίου, κατά του Ιράν η κυβέρνηση του Ρεπουμπλικανού προέδρου Τραμπ στρέφονται κυρίως κατά του ενεργειακού τομέα της Τεχεράνης και έχουν ως στόχο «τον πλήρη οικονομικό και εμπορικό αποκλεισμό -για να μην πούμε στραγγαλισμό- της Τεχεράνης υπό το έωλο επιχείρημα της σύναψης μιας ‘καλύτερης’ συμφωνίας».
Ωστόσο, αν και οι ΗΠΑ διακήρυσσαν το στόχο του πλήρους μηδενισμού των ιρανικών εξαγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, αναγκάστηκαν -υπό το βάρος της διαφαινόμενης αύξησης των τιμών του πετρελαίου εν μέσω των ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ- να υιοθετήσουν τη «μεσοβέζικη λύση» της εξαίρεσης 8 κρατών -μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα- για ένα αρχικό διάστημα 6 μηνών.
Η πρόσφατη, όμως, εμπειρία και η ανάλυση των συνιστωσών της ιρανικής οικονομίας δείχνει ότι η επιβολή των αμερικανικών κυρώσεων κάθε άλλο παρά θα «γονατίσει» την Τεχεράνη. Οι κυρώσεις εκ μέρους των ΗΠΑ θα υποχρεώσουν το Ιράν να ενισχύσει περαιτέρω την εσωτερική του αγορά και να καταστεί ακόμα περισσότερο αυτάρκες απ’ ότι είναι σήμερα. Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει το γεγονός ότι το Ιράν σήμερα είναι σχεδόν 100% ενεργειακά ανεξάρτητο και αυτοδύναμο.
Παράλληλα, πέρα από τα οφέλη που αναμένεται να προκύψουν από την πολιτική των ΗΠΑ για το ίδιο το Ιράν, οι επιπτώσεις των αμερικανικών κυρώσεων σε παγκόσμιο επίπεδο είναι εξίσου σημαντικές, αν αναλογιστεί κανείς ότι η επιλογή αυτή της Ουάσινγκτον οδηγεί σε διεύρυνση του χάσματος στις σχέσεις ΗΠΑ-ΕΕ, ενίσχυση της συμμαχίας Ιράν - Ρωσίας - Κίνας και φυσικά σε ενίσχυση των κινήτρων που έχει το Ιράν για να ενδυναμώσει την παρουσία του στη Μέση Ανατολή.
Μπορείτε να διαβάσετε το αναλυτικό ‘Σχόλιο’ που φιλοξενεί σήμερα το energia.gr εδώ.