Το θέμα είναι ότι οι μέχρι τώρα παρεμβάσεις του γίνονταν όταν οι τιμές είχαν ξεπεράσει τα 70 δολάρια το βαρέλι και δη τα 85 δολάρια, κάτι που συνέβη πέρυσι τον Οκτώβριο. Τώρα όμως οι τιμές παραμένουν χαμηλότερα από τα 70 δολάρια. Αυτό όμως που έχει ενδιαφέρον στην τελευταία του παρέμβαση είναι η σαφής αναγνώριση ότι η παγκόσμια οικονομία έχει επιβραδυνθεί από τα μέσα του 2018.
Ο χαρακτηρισμός της οικονομίας ως «εύθραυστης» από τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο δείχνει ότι η κυβέρνησή του ανησυχεί τα μέγιστα από την ταχύτητα αλλά και το μέγεθος της επιβράδυνσης της οικονομίας τους τελευταίους μήνες. Το οικονομικό περιβάλλον θα πρέπει να ιδωθεί μέσα από το πρίσμα των εκλογών του 2020 και ο Ντόναλντ Τραμπ, όπως και κάθε πρόεδρος που έχει στο ενεργητικό του μία θητεία, θέλει να επανεκλεγεί. Επίσης, κάθε πρόεδρος αναγνωρίζει τον σημαντικό ρόλο που παίζει η κατάσταση της οικονομίας για το εκλογικό του σώμα, συνεπώς αυτό που ο Τραμπ προσπαθεί να κάνει είναι να ελαχιστοποιήσει όλους τους παράγοντες που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν ύφεση στις ΗΠΑ. Και σίγουρα, ο Λευκός Οίκος δεν θα αντέξει να επιβάλει νέο γύρο δασμών στην Κίνα εάν αυτό θα έχει ως συνέπεια την περαιτέρω επιβράδυνση της οικονομίας.
Δύο λοιπόν παράγοντες είναι αυτοί που θα μπορούσαν να επιδεινώσουν σήμερα την οικονομία, η ισχυροποίηση των τιμών πετρελαίου και η περαιτέρω αύξηση των επιτοκίων. Ο Τραμπ έχει παρέμβει και στα δύο, και στον ΟΠΕΚ και στη Φέντεραλ Ριζέρβ, καλώντας τη δεύτερη να σταματήσει τις επιτοκιακές αυξήσεις και προσπαθώντας να διαμορφώσει τη νέα επιθυμητή, για τον ίδιο, οικονομική πραγματικότητα.
Υπάρχει όμως ακόμη μία παράμετρος. Οι ΗΠΑ καθίστανται ενεργειακά αυτάρκεις, καθώς τους τελευταίους μήνες έχουν αυξήσει σημαντικά την παραγωγή πετρελαίου τους από σχιστολιθικά κοιτάσματα. Δεν καθορίζουν όμως τις τιμές. Αυτές τις καθορίζουν οι μεγαλύτεροι ενεργειακοί παίκτες του πλανήτη, Σαουδική Αραβία και ΟΠΕΚ. Εάν λοιπόν ελέγξεις τους παίκτες αυτούς, όπως θέλει να κάνει ο Τραμπ, ελέγχεις και τις τιμές πετρελαίου. Και όταν οι τιμές πετρελαίου υποχωρούν, ο πλούτος αναδιανέμεται από τους παραγωγούς στους καταναλωτές, οι οποίοι, με τη φθηνή ενέργεια, έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν τις δαπάνες τους. Όλα λοιπόν στον «βωμό» της οικονομίας και της εκλογικής διαδικασίας...
(«ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»)