Ένας άλλος μεγάλος παραγωγός πετρελαίου, το Σιιτικό Ιράν, έχει γίνει στόχος αποκλεισμού των εξαγωγών από τις Αμερικανικές επιφυλάξεις στο πυρηνικό του πρόγραμμα. Η κρίση θα επηρεάσει τις τιμές των υγρών καυσίμων – πράγμα που τελικώς αφορά την εξουσία στο Ιράν και αλλαχού.
Η ιστορία ξεκινάει από το έτος 762 μ.Χ., όταν σε κήρυγμα που έγινε στη Μέκκα από τον Αλίδη, ο οποίος διετείνετο ότι είναι απευθείας απόγονος του Μωάμεθ, κατήγγειλε τον αντίπαλο του Αββασίδη χαλίφη αλ-Μανσούρ ως «τύραννο κι’ εχθρό του Θεού».
Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά από τους Σιίτες όταν αναφέρονται σε Σουνιτικές κυβερνήσεις ως αποστάτες του «Ιερού νόμου» που στηρίζεται στην αποκάλυψη του Ισλάμ απ’ τον προφήτη Μωάμεθ.
Στην δύση έτσι και στην ανατολή, η διαίρεση της νέας θρησκείας σε Σουνίτες και Σιίτες ήταν εν τελική αναλύσει πολιτική, όπως των Χριστιανών σε Καθολικούς και Προτεστάντες. Ο Μέγας Ναπολέων είπε ότι «ήμουν καθολικός στη στάση της Βαδέας, προτεστάντης στον πόλεμο με τούς Πρώσους, ορθόδοξος στη Ρωσσία και αν χρειαζόταν, θα γινόμουν μωαμεθανός στο Κάιρο». Δόγματα είναι ό,τι συμφέρει στην εξουσία.
Εδώ όμως πρόκειται για το πετρέλαιο που έχει μία οσμή, αλλά πολλές ποικιλίες, κυρίως στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Διαφοροποιείται μεν ως προς το ιξώδες του, αλλά η τιμή του είναι ζήτημα προσφοράς και ζητήσεως και τελικώς εξάρτημα της παγκοσμίου οικονομικής αναπτύξεως. Καθώς η ενέργεια που προσφέρει είναι εύκολη κι αποδοτική, καθίσταται απαραίτητο και η προσφορά του γίνεται ζήτημα ζωής ή θανάτου για ορισμένους, άρα το πετρέλαιο είναι όπλο.
Μεταπολεμικώς το γνωρίζαμε αυτό από τον πόλεμο των «6 ημερών» των Ισραηλιτών εναντίον των Αράβων το 1967 που έφερε και την Χούντα στην Ελλάδα όπως κι από τον πόλεμο «Γιομ Κιπούρ» των Αράβων κατά του Ισραήλ το 1973, που κατέλυσε την δικτατορία του Γ. Παπαδόπουλου και έφερε του Δ. Ιωαννίδη, η οποία αυτοκατελύθη μετά το φιάσκο της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974.
Ο ΟΠΕΚ, δηλ. το καρτέλ του πετρελαίου, επωφελήθη περιστολής της προσφοράς του διεθνώς και ανέβασε τις τιμές αρχικά τρείς φορές το 1973 κι εν συνεχεία στο διπλάσιο το 1979 μετά την Ιρανική επανάσταση. Έκτοτε το πετρέλαιο είδε ημέρες δόξης λαμπρές, αλλά και ταπεινώσεις, ενώ έδωσε ώθηση στην υποκατάσταση, στη νέα τεχνολογία και σε άλλες μορφές ενεργείας όπως και στη συζήτηση για την «υπερθέρμανση του πλανήτη» (για την οποία φαίνεται ότι δεν είναι υπεύθυνο) ως και στην έννοια της εξοικονόμησης, που έχει μεγάλα περιθώρια ακόμη.
Νέοι τομείς της παραγωγής υδρογονανθράκων ανεπτύχθησαν στη ξηρά και θάλασσα και απρόκλητοι ανταγωνισμοί προεκλήθησαν μεταξύ των μεγάλων και μικρών δυνάμεων (πχ. της Τουρκίας κατά Ελλάδος).
Στην πετρελαϊκή αγορά πάντοτε υπήρχαν η Ρωσσία και η Αμερική, η πρώτη ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου και η δευτέρα ως μέγας καταναλωτής λόγω της διαδόσεως του αυτοκινήτου και του Αμερικανικού τρόπου ζωής.
Τελευταίως στην ανισοσκέλια προσετέθη η Κίνα και η Ινδία που έχουν μεγάλους πληθυσμούς και λίγα κοιτάσματα πετρελαίου. Η Αμερική κατέστη ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου από την ιδέα ενός Έλληνος γεωλόγου, δευτέρας γενεάς, ο οποίος είχε μελετήσει την περιεκτικότητα υδρογονανθράκων στα εκτεταμένα σχιστολιθικά πετρώματα της χώρας, από τα οποία σήμερα, με την προσθήκη χημικών και νερού υπό πίεσιν, εξορύσσεται πετρέλαιο και φυσικό αέριο (ΦΑ).
Με το φυσικό αέριο προέκυψε η ανάγκη μεταφοράς μέσω αγωγών διαφόρων χωρών, μερικές από τις οποίες έγιναν θύματα της διελεύσεως του, ως η Ουκρανία ή η Συρία και άλλα στρατηγικά κέντρα διανομής. Τα πλοία μεταφοράς του ΦΑ είναι πανάκριβα..
Το πετρέλαιο πάντοτε είχε Γεωπολιτική σημασία και στο βωμό του θυσιάστηκαν δύο γενεές Γερμανών στην προσπάθεια να το αποκτήσουν, έκαναν δύο αιματηρούς παγκοσμίους πολέμους (μαζί με την Ιαπωνία στο δεύτερο) και ακόμη παλεύουν με την έλλειψη ενεργείας που χρειάζεται η βιομηχανία τους.
Παρά τις προβλέψεις των ειδικών, το πετρέλαιο του πλανήτου δεν εξαντλείται. Νέες χώρες προστίθενται στους παραγωγούς και ανταγωνισμοί κρατών αναπτύσσονται για τη νομή του με έξοδα πολλές φορές πολλαπλάσια των εσόδων του.
Μία μόνη χώρα είναι «ευτυχής» χωρίς σταλαγματιά πετρελαίου, γιατί έχει βρει άλλους τρόπους να το πληρώνει, φτιάχνοντας τράπεζες, φάρμακα και σοκολάτες κλπ. κλπ. Η Ελβετία.
Οι Σουνίτες Άραβες αυξάνουν τη συμμετοχή των στον ανταγωνισμό των πετρελαίων και περικυκλώνουν με την βοήθεια των Αμερικανών, το Σιιτικό Ιράν που όταν δεν μπορεί να εξαγάγει το πετρέλαιο του, εξάγει την επανάσταση .Εναντίον των Σουνιτών ηγετών που έχουν σφετεριστεί την εξουσία, αφού δεν προέρχονται από την γενιά του Αλή, απ’ τον Προφήτη και την Κουράις.
Για τους λαούς των Σουνιτών αρκεί η ηγεσία των να μπορεί να παραμείνει στην εξουσία και να επιβάλλει την τάξη ως πχ. στην Τουρκία, Αίγυπτο κλπ. Όπως έλεγαν οι νομομαθείς Μαλίκι της βορείου Αφρικής, «η Υποταγή οφείλεται σε όποιον διαθέτει την δεσπόζουσα ισχύ». Το ίδιο έβαλε στα χείλη των Αθηναίων ο Θουκυδίδης στην ομιλία προς τους Μηλιούς. Έτσι δεν ήταν πάντοτε, με ή χωρίς πετρέλαιο;