Τα γεωπολιτικά γεγονότα σπανίως έρχονται αιφνιδίως. Κυοφορούνται στο παρελθόν και πραγματοποιούνται με κάπως απροσδιόριστη ταχύτητα. Έτσι, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις του 2019 θα πηγάζουν από το πρόσφατο ή απώτερο παρελθόν. Παράδειγμα, η «αιφνίδια» απόσυρση των Αμερικανών στρατιωτών από τη Συρία. Εν τούτοις, εάν είχε προσέξει κανείς την προεκλογική 

εκστρατεία του προέδρου Ντόναλντ Τράμπ, δεν θα εκπλήσσετο από την απόφασή του. Είχε υποσχεθή να παύσει η Αμερική να παίζει τον ρόλο του «παγκοσμίου χωροφύλακα». Απορία ήταν ότι δεν το έκανε νωρίτερα. Του πήρε δύο χρόνια να αποφύγει την σύγκρουση με τους Ισλαμιστές και το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) ακόμη κι αν δεν ηττήθη πλήρως, ευρίσκεται μέσα στο βεληνεκές της Αμερικανικής αεροπορίας, των «Τόμαχωκ» και των ‘Seals’ του Ναυτικού. Πιο δύσκολη φαίνεται η απομάκρυνση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν αλλά αν κι αυτό γίνη, μην πέσουμε από την καρέκλα μας. Οι Ταλιμπάν θα τα βρούνε με την Αμερική. Για πρώτη φορά και οι Κούρδοι μαχητές της ανεξαρτησίας θα επιβιώσουν.

Έτερον εκάτερον ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογκάν έχει να διαχειρισθή τώρα ένα μέτωπο 450 χιλιομέτρων με «μισό» τον Τουρκικό στρατό και με  τους εμπειροπολέμους Κούρδους ως αντιπάλους, που κληρονόμησαν τον εξοπλισμό των Αμερικανών μετά την αποδρομή των.

Γεωπολιτικώς αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία με δύο πολέμους εν εξελίξει, τον ένα στην Συρία και τον άλλον στο εσωτερικό της, δεν αντέχει έτερον. Ας κοιμάται ήσυχος ο νέος ΥΠΕΘΑ ναύαρχος Αποστολάκης και ανήσυχη η Ελληνική ΑΟΖ του Αιγαίου.

Η Αμερική πάντως θα διατηρήσει την κυρίαρχο θέση της παγκοσμίως, με την οικονομία της να αναπτύσσεται 3,5% το πρώτο τρίμηνο εφέτος. Ούτε η ηγεμονία της θ’ αμφισβητηθή από την Κίνα, που τελικώς θα συμφωνήσει στην άρση των εμποδίων στις Αμερικανικές εισαγωγές, μήτε από την Ευρωπαϊκή …Διαίρεση (Disunion), που ως φαίνεται, διέρχεται πρόωρο κλιμακτήριο.

Μπορεί η Γερμανία να πορίζεται το 47% του ΑΕΠ της από τις εξαγωγές, αλλά οι μεγαλύτερες γίνονται ενδοκοινοτικώς, με πίστωση στο ΤΑΡΓΚΕΤ2 και χρέωση των άλλων 17 Κεντρικών Τραπεζών. Όταν το αφανές αυτό χρέος κληθούν να πληρώσουν οι οφειλέτριες χώρες, τότε θα φανεί ότι ο «βασιλιάς (το ευρώ) είναι γυμνός». Όπως στο παραμύθι του Άντερσεν.

Η Ιταλία είναι μία άλλη πηγή ανησυχίας όχι τόσον από το τεράστιο δημόσιο χρέος της όσο από τα μη εξυπηρετούμενα Τραπεζικά δάνεια, μπροστά στα οποία το πρόβλημα των 4 «συστημικών» Ελληνικών Τραπεζών φαντάζει ως «παιδικό πάρτι»...Ικανό όμως να βάλει πάλι «φωτιά στο σπίτι», αν πιστεύσωμε τον αλήστου μνήμης Κώστα Σημίτη.

Η Ρωσσία αντιμετωπίζει μία κοινωνική αναταραχή από την αύξηση του ΦΠΑ από 18% στο 20%, αλλά η ενδεχομένη ανοδική πορεία των διεθνών τιμών πετρελαίου θα την ξελασπώσει. Η διένεξη για την Κριμαία καταλαγιάζει.

Η Βρεταννία, ευτάκτως ή ατάκτως, θα φύγει από την Ευρωλάνδη τον Οκτώβριο. Γεωοικονομικώς πιθανόν να υποστεί βραχυχρόνιο ύφεση της οικονομίας, όπως άλλωστε και η Ευρώπη, αλλά θα ανακάμψει σύντομα από την εξοικονόμηση της συνεισφορά της στον Κοινοτικό προϋπολογισμό.

Επιβράδυνση οικονομική αναμένεται στην Σουηδία, στην Ελβετία (που πιέζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή), ενώ η Πολωνία έχει τις φοβίες της από την… Ευρωπαϊκή Επιτροπή που επεμβαίνει στα εσωτερικά της ζητήματα.

Ο δεύτερος αγωγός Ρωσσικού φυσικού αερίου Νορθ Στρημ θα φθάσει μέσω Βαλτικής στην Γερμανία και ο Νότιος Αγωγός θα προσεγγίσει τις ακτές της Τουρκίας. Αμφότερες όμως οι χώρες δεν θ’ αποφύγουν την οικονομική επιβράδυνση εφέτος.

Η Ιαπωνία θα επανεξοπλισθή από τον πρωθυπουργό Σχίνζο Αμπε και μαζί με την Αυστραλία θα συμπήξουν συμμαχία με την Αμερική, με σκοπό τον περιορισμό (containment) της Κίνας. Η Ινδία επίσης θα εκχωρήσει στους Αμερικανούς δύο νήσους στον Ινδικό ωκεανό για να ελέγξει την Κινεζική γεωπολιτική πορεία προς την Αφρική.

Όσον αφορά στην Ελλάδα, η αναμενομένη για εφέτος πολιτική αλλαγή θα συμβεί, για να μείνουν τα πράγματα ίδια. Η Γεωπολιτική της αναβάθμιση θα είναι εξωγενής και η Γεωοικονομική αποτέλεσμα λανθασμένων προτεραιοτήτων. Αυτό που χρειάζεται είναι η φορολογική ελάφρυνση και η στροφή προς τις επενδύσεις από την κατανάλωση του δημοσίου τομέως.