Στο καίριο αυτό ζήτημα αναφέρθηκε την περασμένη Τετάρτη, στην ενημέρωση Τύπου του ΣΕΒ, ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου, Ευάγγελος Μυτιληναίος ο οποίος υπογράμμισε πως εάν η αντιστάθμιση δεν ανέλθει στο 90% θα υπάρξουν βαρύτατες επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή αλλά και στην ελληνική βιομηχανία.
Ο μηχανισμός αντιστάθμισης του κόστους του CO2 εφαρμόζεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2013 και το ύψος της βαίνει μειούμενο έως και τα τέλη του 2020, όταν και λήγει η ισχύς του. Πιο συγκεκριμένα το ύψος της αντιστάθμισης του κόστους του CO2 για την περίοδο 2013 - 2015 ήταν 85%, για την περίοδο 2016 – 2018, 80% και για την περίοδο 2019 – 2020 προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 75%. Για τον προσδιορισμό του ύψους της αντιστάθμισης λαμβάνονται υπόψη μια σειρά παράμετροι, όπως η ενεργειακή ένταση του κλάδου ο κίνδυνος διαρροής άνθρακα, δηλαδή μεταφοράς της παραγωγής σε τρίτες χώρες, το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του κλάδου αλλά και της χώρας, ενώ προβλέπεται και σύγκριση με την καλύτερη μονάδα από πλευράς περιβαλλοντικού αποτυπώματος για το σύνολο της Ευρώπης.
Υπό αυτό το πρίσμα, η ελληνική βιομηχανία μπορεί σήμερα να δικαιούται αντιστάθμιση ύψους 75%, αλλά στην πραγματικότητα λαμβάνει μόλις 45%! Στο πλαίσιο της διαβούλευσης που έχει ήδη εκκινήσει, η Eurofer, ήτοι η Ευρωπαϊκή Ένωση Χάλυβα), επισημαίνει ότι ο τομέας του χάλυβα κινδυνεύει από τη διαρροή άνθρακα, τόσο από πλευράς άμεσου, όσο και από πλευράς έμμεσου κόστους του CO2. Υπογραμμίζει, δε, ότι σε σχέση με το παρελθόν, ο κίνδυνος αυτός όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί, αλλά αντιθέτως, έχει αυξηθεί λόγω ακριβώς των υψηλών τιμών του διοξειδίου του άνθρακα και καταλήγει πως στο συμπέρασμα ότι ο κλάδος θα πρέπει να παραμείνει επιλέξιμος και για οικονομική αποζημίωση, πέραν της δωρεάν κατανομής δικαιωμάτων ρύπων.
Δεδομένου του σχετικά χαμηλού μεριδίου αγοράς της παραγωγής της ΕΕ, στη συνολική παγκόσμια παραγωγή, της υψηλής έκθεσής της στο διεθνές εμπόριο και τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές που συνδέονται με τη συνολική πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα, ο ανταγωνισμός εκτός ΕΕ θέτει ολόκληρη την αγορά της περιοχής υπό μεγάλη πίεση, όπως και σε κίνδυνο διαρροής άνθρακα.
Οι κανόνες σχετικά με τη χρηματοδοτική αντιστάθμιση θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στο στόχο του μετριασμού του κινδύνου διαρροής άνθρακα έναντι τρίτων χωρών, όπως ορίζεται σαφώς στην οδηγία ΣΕΔΕ της ΕΕ. Πέραν αυτών, ο τομέας του χάλυβα είναι εκτεθειμένος σε κίνδυνο διαρροής άνθρακα που συνδέεται με τις έμμεσες δαπάνες και δεν είναι σε θέση να περάσει από μονομερή ρυθμιστικά έξοδα χωρίς πραγματικό κίνδυνο απώλειας μεριδίων αγοράς. Αυτός ο κίνδυνος είναι ακόμη πιο σημαντικός, στο πλαίσιο των πολύ υψηλότερων τιμών άνθρακα σε σύγκριση με εκείνες που σημειώθηκαν μέχρι το 2017.
"Επιπλέον οι προσιτές και ανταγωνιστικές τιμές ηλεκτρικής ενέργειας είναι απαραίτητες για τη διευκόλυνση της μετάβασης σε τεχνολογίες αιχμής, που απαιτούν ακόμη μεγαλύτερες ποσότητες ρεύματος. "Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να καθοριστεί η ένταση της ενίσχυσης στο 100%", καταλήγει η Eurofer.