διαπλέοντας τα ευρωπαϊκά ύδατα παραβίασε τις ευρωπαϊκές κυρώσεις. Κατά τη διάρκεια της οκτάχρονης εμφύλιας σύρραξης στη Συρία, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της Συρίας -αν μπορεί κάποιος να το εκτιμήσει - είναι κατά 60% χαμηλότερο σε σχέση με εκείνο που εκτιμάτο προπολεμικά. Τώρα, 500 συριακές λίρες αντιστοιχούν σε 1 δολάριο αντί για 50. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ, η ανοικοδόμηση της χώρας, θα στοιχίσει 250 δισ. δολάρια, ήτοι, τέσσερις φορές το συνολικό ετήσιο προϊόν της χώρας, πρίν από τον πόλεμο. Ο Ασσάντ επικράτησε αλλά δεν μπορεί να κρατήσει τον έλεγχο για πολύ, ιδίως τώρα που ένας από τους κοντινότερους συμμάχους του, το Ιράν, αντιμετωπίζει σοβαρή οικονομική κρίση.
Το καθεστώς Ασσάντ, έχοντας να αντιμετωπίσει την οικονομική του συντριβή, αναγκάστηκε να προχωρήσει σε περικοπές όλων των επιδοτήσεων. Η τιμή του πετρελαίου σχεδόν τριπλασιάστηκε από την αρχή του έτους. Το γέμισμα του ρεζερβουάρ ενός αυτοκινήτου κοστίζει σε έναν δημόσιο υπάλληλο σχεδόν το μισό του μηνιάτικο. Σε κάθε περίπτωση η προμήθεια πετρελαίου είναι σήμερα αδύνατη, λόγω της επιβολής αγοράς με δελτίο από τον περασμένο Απρίλιο. Έτσι, οι οδηγοί αυτοκινήτων μπορούν να αγοράσουν μόνο 20 λίτρα κάθε 5 ημέρες, περιμένοντας πολλές ώρες και σε μεγάλες ουρές για αυτό το πενιχρό μερίδιο.
Πρίν από τον πόλεμο η Συρία παρήγαγε περίπου 385.000 βαρέλια πετρελαίου την ημέρα. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής προοριζόταν για εγχώρια κατανάλωση. Η παραγωγή έχει πέσει πλέον στο ένα δέκατο. Το Ιράν, βοήθησε ώστε να καλυφθεί το κενό για αρκετά χρόνια, προμηθεύοντας περίπου 50.000 βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα με ευνοϊκούς όρους, ποσότητα που αντιστοιχούσε στο 1/3 της παρούσας κατανάλωσης της Συρίας. Όμως τώρα που το Ιράν τελεί υπό το καθεστώς αυστηρών κυρώσεων από τις ΗΠΑ, αυτό δεν είναι πλέον εφικτό. ‘Ετσι, προέκυψαν οι ελλείψεις σε πετρελαϊκή τροφοδοσία της Συρίας, όπως και οι διακοπές ρεύματος κατά τη διάρκεια ενός ιδιαίτερα ψυχρού χειμώνα.
Σήμερα η Συρία μπορεί να αγοράσει πετρέλαιο από το Ιράν σε τιμές αγοράς, αποτελώντας έναν από τους λίγους πελάτες του που είναι πρόθυμοι να αγνοήσουν τις Αμερικανικές κυρώσεις. Όμως ακόμη και αυτό είναι επικίνδυνο, όπως αποδείχτηκε με το επεισόδιο του ‘Grace 1’. Tο δεξαμενόπλοιο έσβησε τον πομποδέκτη του τον Απρίλιο προκειμένου να φορτώσει, μια κοινή πρακτική που εφαρμόζεται από τα πλοία που επιθυμούν να αποφύγουν τον έλεγχο κατά την διάρκεια φόρτωσης αργού πετρελαίου από το Ιράν, και κατόπιν έπλευσε νοτιο-ανατολικά, περιπλέοντας την Αφρική, αφού λόγω μεγέθους δεν μπορούσε να διέλθει μέσω της διώρυγας του Σουέζ.
Για τη διέλευσή τους μέσω Σουέζ, τα πετρελαιοφόρα, θα πρέπει πρώτα να προχωρήσουν σε εκφόρτωση του φορτίου τους και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε φόρτωση με εκτροπή του πετρελαϊκού φορτίου μέσω αγωγού, στην άλλη άκρη της διώρυγας. Ο αγωγός ανήκει εν μέρει στη Σαουδική Αραβία, η οποία απαγορεύει τη χρήση του από το Ιράν. Επίσης σύμφωνα με τους κανονισμούς ναυσιπλοΐας, οι Αιγυπτιακές αρχές μπορεί να απαγορεύουν την διέλευση της διώρυγας σε μικρότερα πλοία, αν ο προορισμός τους είναι η Συρία. Ένα δεξαμενόπλοιο, το ‘Sea Shark’, παραμένει αγκυροβολημένο στην νότια είσοδο της διώρυγας από τον Απρίλιο, καθότι το Υπουργείο Οικονομικών της Αμερικής το έχει συμπεριλάβει στη λίστα των πλοίων που μεταφέρουν πετρέλαιο στη Συρία.
Έτσι η μόνη επιλογή είναι αυτή της πλεύσης γύρω από την Αφρική που ενέχει το ρίσκο νηοψίας στα Ευρωπαϊκά ύδατα. Το Ιράν υποστήριξε ότι αυτό που συνέβη στην περίπτωση του ‘Grace 1’ ήταν άδικο. Ο Αμπάς Αράκι, ο υφυπουργός εξωτερικών του Ιράν, δήλωσε πως το πλοίο δεν κατευθυνόταν προς τη Συρία αλλά «κάπου αλλού». Το Ιράν απείλησε ότι θα καταφύγει σε αντίποινα και στις 10 Ιουλίου ένα Βρετανικό πλοίο του πολεμικού ναυτικού, απομάκρυνε Ιρανικά πλοία που προσπαθούσαν να παρεμποδίσουν τον διάπλου ενός βρετανικού δεξαμενόπλοιου μέσα από τα στενά του Ορμούζ.
Οι σχέσεις είναι ιδιαίτερα τεταμένες ανάμεσα στις δύο χώρες. Το Ιράν έχει εξοργιστεί με την στάση των Ευρωπαϊκών δυνάμεων που δεν έχουν κάνει τίποτε προκειμένου να αντισταθμίσουν τις συνέπειες των αμερικανικών κυρώσεων και να διατηρήσουν την συμφωνία που είχε επιτευχθεί το 2015, σχετικά με τον περιορισμό του πυρηνικού προγράμματος, με αντάλλαγμα την μερική άρση των κυρώσεων. Απ’ όσο φαίνεται, το περιστατικό με το δεξαμενόπλοιο δεν θα συμβάλει στην αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ των δύο πλευρών.