Λόγω των μνημονιακών δεσμεύσεων (υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, Υπερταμείο κ.α.) το έργο αυτό είναι ιδιαιτέρως δύσκολο, όταν, μάλιστα, πρόκειται για μία κοινωνία, η οποία έχει στο μεγαλύτερο μέρος της δεινοπαθήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι τα δελτία ειδήσεων πλημμυρίζουν από θέματα που αφορούν επιδόματα, συντάξεις και δόσεις. Η εικόνα που εμφανίζει η Ελλάδα σ' αυτό το επίπεδο είναι διαχείριση της διάχυτης μιζέριας, όχι μίας δυναμικής ανάκαμψης, όπου είχε υποσχεθεί προεκλογικά και μετεκλογικά ο Μητσοτάκης.
Στο σημείο που έχουμε φθάσει απαιτούνται λύσεις με ιθαγένεια, όχι ιδεοληπτικές συνταγές. Το τι έπραξε η κυβέρνηση Τσίπρα το είδαμε. Όπως είδαμε και το τι έπραξε η κυβέρνηση στους έξι μήνες που βρίσκεται στη ζωή. Αν και κάποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι ακόμα είναι νωρίς για οριστικές κρίσεις, μπορούμε πλέον να κάνουμε βάσιμες εκτιμήσεις. Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού πως όταν ο πρωθυπουργός μιλάει για μεταρρυθμίσεις κατά κανόνα επιστρατεύει ιδεολογικές συνταγές.
Τακτοποιώντας παλαιά γραπτά μου βρήκα ένα ξεχασμένο άρθρο μου γραμμένο τον Απρίλιο 1997. Παραθέτω αποσπάσματα, γιατί αποδεικνύουν ότι η συζήτηση αυτή πάει πολύ πίσω, χωρίς ουσιαστικά από τότε να έχουν γίνει αξιόλογα βήματα για την επεξεργασία ενός ολοκληρωμένου εθνικού σχεδίου με σκοπό όχι απλώς την υπέρβαση της κρίσης, αλλά την παραγωγική ανασυγκρότηση του κράτους και της οικονομίας.
(η συνέχεια στο slpress.gr)