και στη παραγωγή ενέργειας και στις μεταφορές είναι 10 με 15 χρονιά μακριά.
Η Πανδημία του COVID 19 έχει ήδη δημιουργήσει πρωτοφανείς αναταραχές στην ζήτηση και την παραγωγή πετρελαίου και αεριού. Αρχικά η ζήτηση είχε μεγάλη πτώση χωρίς να μειωθεί η παραγωγή και φτάσαμε να έχουμε αρνητική τιμή για μερικές ώρες στην τιμή του Αμερικανικού αργού (WTI) στο τέλος Απρίλιου. Η παραγωγή έχει αρχίσει να πέφτει και θα πέσει πολύ ακόμα τους επομένους μήνες και χρονιά λόγω της αναβολής ανάπτυξης καινούργιων κοιτασμάτων παραγωγής συμπεριλαμβανομένων και των Ελληνικών και όταν η ζήτηση ανακάμψει, οι αναταράξεις στην παγκόσμια οικονομία, ιδιαίτερα των αναπτυσσομένων χωρών, θα είναι μεγάλες.
Η Ελλάδα ηλεκτροδοτήθηκε από άκρη σε άκρη μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο με βάση τον λιγνίτη. Η εξόρυξη και η παραγωγή ηλεκτρισμού είναι η μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας και η μοναδική βιομηχανική δραστηριότητα των περιοχών της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης. Η Κοζάνη και η Πτολεμαΐδα μάλιστα είναι και συνοριακές και στρατηγικά σημαντικές περιοχές και είναι παντελώς απροετοίμαστες για την μετά το 2023 εποχή σύμφωνα με πολλές έρευνες που έχουν γίνει για την «Δίκαια Μετάβαση».
Η χώρα θα μπορούσε και σήμερα να καλύψει σχεδόν όλες τις ανάγκες ηλεκτρικής παραγωγής με εγχώρια παραγόμενο ρεύμα από λιγνίτη, ΑΠΕ και υδροηλεκτρικά. Όμως η κατάσταση είναι διαφορετική, η Ελλάδα εισάγει το 78% σχεδόν των καυσίμων που χρειάζεται, έχει ανακοινώσει την πλήρη «απολιγνιτοποίηση» μέχρι το 2023 – 2028 και επίσης εισάγει ένα μεγάλο μέρος του ηλεκτρισμού που χρειάζεται, κυρίως από λιγνιτικές και πυρηνικές μονάδες της Βουλγαρίας και από τις λιγνιτικές μονάδες της ευρύτερης περιοχής των Βαλκάνιων.
Ο άνθρακας βεβαίως, όπως και κάθε άλλο καύσιμο, μολύνει την ατμόσφαιρα όταν καίγεται, αλλά ο «εχθρός» δεν είναι το καύσιμο, είναι η μόλυνση. Πριν από αρκετά χρονιά η Ευρωπαϊκή επιτροπή για «Μονάδες Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από Ορυκτά Καύσιμα με Μηδενικές Εκπομπές» (European Technology Platform for Zero Emission Fossil Fuel Power Plants (ZEP)) είχε προτείνει την δημιουργία μονάδων Παγίδευσης και Αποθήκευσης (Carbon Capture and Storage) του Διοξειδίου σαν άμεσο βήμα προς την μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος για τις μονάδες παραγωγής ενέργειας στην Ευρώπη.
Οι μονάδες CCS είναι μία από τις πιο προηγμένες Καινοτόμες Πράσινες Τεχνολογίες, συμπεριλαμβάνεται στις λύσεις της Συνθήκης των Παρισίων και μειώνει άμεσα τις εκπομπές ρύπων στην ατμόσφαιρα. Ειδικότερα, η συγκεκριμένη αξιοποίηση τεχνολογιών δέσμευσης θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε νέες σύγχρονες λιγνιτικές μονάδες όπως της Πτολεμαΐδας 5 με τη διευκρίνιση ότι επιτρέπεται η συνέχιση λειτουργίας λιγνιτικών μονάδων και μετά το 2028 στο βαθμό που η εφαρμογή των τεχνολογιών CCS/CCU δέσμευσης CO2 ή και ο συνδυασμός με σύγχρονες τεχνολογίες καύσης θα οδηγούσε σε μειωμένο περιβαλλοντικό αποτύπωμα (αναφορικά με τις εκπομπές CO2) και σε κόστος παραγωγής το ίδιο η χαμηλότερο με αυτό των σύγχρονων μονάδων φυσικού αερίου. Υπάρχουν ήδη εγκαταστάσεις CCS σε μεγάλες μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού από αέριο και άνθρακα στις ΗΠΑ και στον Καναδά, και στην Ευρωπη στην Νορβηγία, Μεγάλη Βρετανία, Ολλανδία, Δανία και Γερμανία έχουν βάλει τις βάσεις για μερικές μεγάλες επενδύσεις.
Το “OASIS Group” είναι μια εταιρεία Αμερικανών επιστημόνων και εμπειρογνωμόνων με πολλά χρόνια εμπειρία στον χώρο της ενέργειας παγκοσμίως και έχει υποβάλλει μια πρόταση για δέσμευση, χρήση και αποθήκευση CO2 (Carbon Capture Utilisation and Storage) στην ΔΕΗ και την Ελληνική Κυβέρνηση. Την συγκεκριμένη τεχνολογία έχει βοηθήσει στην ανάπτυξη της η μονάδα Petranova στο Τέξας που χρησιμοποιεί λιγνίτη και φυσικό αέριο και είναι μία από τις πιο προηγμένες Καινοτόμες Πράσινες Τεχνολογίες, και μειώνει άμεσα τις εκπομπές ρύπων στην ατμόσφαιρα και πιθανόν να αποτελούν την μοναδικη λύση για την άμεση μείωση του CO2 και την συνέχιση λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων παραγωγής της ΔΕΗ και ενίσχυση της εθνικής παραγωγής.
Ένα τέτοιο εγχείρημά, εκτός από την συνέχιση παραγωγής των μονάδων με εγχώριο λιγνίτη, χαμηλό κόστος ηλεκτρικής ενέργειας, θα έθετε την βάση να γίνει η περιοχή της Δ. Μακεδονίας ένα «Εργαστήριο CCS/CCU» παγκόσμιας απήχησης που θα βοηθούσε και σε θέματα ανάπτυξης της τεχνολογίας, προσέλκυση επενδύσεων και τουρισμού μεταξύ άλλων. Σε κάθε περίπτωση η ενεργειακή πολιτική στην μετά Covid19 εποχή θα καθορισθεί από την ενεργειακή ανεξαρτησία, την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, τις περιβαλλοντικές μεταβολές και την ωρίμανση καινούργιων τεχνολογιών.
«Η λήψη μέτρων τώρα για την καταπολέμηση της Κλιματικής Αλλαγής δε είναι απλώς κάτι για να έχουμε», είναι «πρέπει να έχουμε» εάν θέλουμε να αφήσουμε έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας» δήλωσε πρόσφατα η Διευθύνουσα Σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κρισταλίνα Γεωργίεβα.
Η εποχή του Κορωνοϊού έφερε στο προσκήνιο ότι χωρίς τοπική παραγωγή, θέσεις εργασίας, χαμηλού κόστους ηλεκτρικής Ενέργειας, και ευαισθησία προς το περιβάλλον, το δικό μας περιβάλλον και του υπόλοιπου Πλανήτη, η οικονομία της Ελλάδας θα αργήσει να αναρρώσει και θα καταστήσει την χώρα ευάλωτη στους περιφερειακούς κινδύνους που υπάρχουν τώρα αλλά και αυτούς που θα προκύψουν από τις ραγδαίες εξελίξεις στην περιοχή μας. Η επιδημία είναι μια δοκιμασία ηθικής για τον κόσμο μας. Ο Κορωνοϊός πάτησε το κουμπί του ρεσέτ και τώρα θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο. Να δημιουργήσουμε ένα μέλλον που μας αξίζει.
Λίγα λόγια για τον κ. Κωνσταντίνο Δρούγο, CEO, OASIS Carbon Management Group (CMG)
Το OASIS CMG αποτελείται από Αμερικανούς και Έλληνες εμπειρογνώμονες που συνεργάζονται με κυβερνήσεις για την ανάπτυξη μοντέλων Carbon Management. Αυτή τη στιγμή συμβουλεύει εταιρείες για πολλά έργα στην Ελλάδα και την περιοχή. Εργάστηκε σε έργα με επίκεντρο την Ενέργεια και τα Χρηματοοικονομικά και υπηρετεί ως VP της EMBCA, ενός κορυφαίου Ελληνοαμερικανικού λαϊκού οργανισμού, με επικεφαλής τις επιτροπές Ελληνικού Ναυτιλιακού Μνημείου και Ενέργειας.