Για ποιον λόγο άραγε δεν έχει καταστεί μέχρι τώρα δυνατή η υπογραφή συμφωνίας οριοθέτησης με την Αίγυπτο, παρότι διεξάγονται εδώ και πολλά χρόνια σχετικές διαπραγματεύσεις; Είναι αληθές ότι μέχρι ένα χρονικό σημείο εκτός από τις επιφυλάξεις του Καΐρου υπήρχε και αμφιθυμία εκ μέρους της Αθήνας. Ναι μεν ήθελε μία τέτοια συμφωνία, αλλά ταυτοχρόνως φοβόταν ότι θα προκαλούσε την έμπρακτη αντίδραση της Άγκυρας. Εάν, όπως αναμενόταν, οι Τούρκοι έσπευδαν να πραγματοποιήσουν έρευνες εντός της οριοθετημένης πλέον ελληνικής ΑΟΖ, θα προκαλούσαν ελληνοτουρκική κρίση, αφού η Αθήνα δεν θα μπορούσε να μην προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Η ελληνική αμφιθυμία κατέστη εκ των πραγμάτων άνευ αντικειμένου όταν η Άγκυρα έστειλε στον ΟΗΕ συντεταγμένες με τα εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας και ακόμα περισσότερο όταν υπέγραψε το μνημόνιο οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Τρίπολη. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, το καθεστώς Ερντογάν, μέσω της κρατικής εταιρείας πετρελαίων ΤΡΑΟ, προανήγγειλε τη διεξαγωγή ερευνών έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα στο τόξο Καστελλόριζο-Ρόδος-Κάρπαθος-Κάσος-Κρήτη.
Τον τελευταίο καιρό, λοιπόν, η Αθήνα δίνει τα "ρέστα της" για να υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο. Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, το αρχικό πρόβλημα ήταν εάν το νησιώτικο σύμπλεγμα του Καστελλορίζου θα έχει ή όχι πλήρη επήρεια σε ΑΟΖ. Το Κάιρο δεν αρνείται ότι τα νησιά έχουν ΑΟΖ, αλλά θεωρούσε ότι το Καστελλόριζο, λόγω μεγέθους, έπρεπε να έχει περιορισμένη επήρεια.
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η Αθήνα εμφανίσθηκε ανοικτή ή να αποδεχθεί περιορισμένη επήρεια του Καστελλορίζου, ή η οριοθέτηση με την Αίγυπτο να είναι μερική, δηλαδή να αφορά τη θαλάσσια περιοχή δυτικότερα. Κι αυτό, επειδή και μία μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου (δεν θα περιλάμβανε τη θαλάσσια περιοχή του Καστελλορίζου) θα διεμβολίσει το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης.
Δεν θέλει συμφωνία
Πάντα κατά τις ίδιες αξιόπιστες πληροφορίες, όταν η ελληνική πλευρά εμφανίσθηκε διατεθειμένη να κάνει βήμα πίσω, η αιγυπτιακή πρόβαλε νέα απαίτηση: και τα νησιά Ρόδος, Κάρπαθος, Κάσος και Κρήτη να έχουν μικρότερη επήρεια, για την ακρίβεια το 60% της ΑΟΖ να δοθεί στην Αίγυπτο και το 40% στην Ελλάδα! Αν και ορισμένοι παράγοντες εντός και εκτός υπουργείου Εξωτερικών εμφανίσθηκαν διατεθειμένοι να συζητήσουν μία τέτοια υποχώρηση(!), άλλοι πρόβαλαν ισχυρή αντίσταση.
Πολύ δικαιολογημένα υπογράμμισαν στον υπουργό πως μία τέτοια υποχώρηση δεν θα αφορούσε μόνο τη μοιρασιά της ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Θα ήταν ένα ισχυρό πολιτικό προηγούμενο και σε σχέση με την Τουρκία. Εάν η Ελλάδα αναγνωρίσει μειωμένη επήρεια στην Κρήτη και στη Ρόδο θα έχει αυτοϋπονομεύσει τη θέση της στο Αιγαίο και μελλοντικά στο Λιβυκό. Με άλλα λόγια, θα πρόκειται για πολιτικό αυτοχειριασμό.
Στην πραγματικότητα, το αιγυπτιακό υπουργείο Εξωτερικών δεν ενδιαφέρεται πρωτίστως να αποσπάσει το 10% της ελληνικής ΑΟΖ σ' εκείνη την περιοχή. Δεν θέλει συμφωνία οριοθέτησης με την Ελλάδα. Η διπλωματική γραφειοκρατία της Αιγύπτου θεωρεί ότι εάν υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης θα κλείσει οριστικά την πόρτα με την Τουρκία και δεν το θέλει. Όπως χαρακτηριστικά υποστηρίζει, το Κάιρο έχει πρόβλημα με τον Ερντογάν όχι με την Τουρκία.
(Η συνέχεια στο slpress.gr)