Αμέσως μετά ο κ. Δένδιας συναντήθηκε με τον υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου, Σάμεχ Σουκρί, με τον οποίον συνομίλησαν για ζητήματα διμερούς και περιφερειακού ενδιαφέροντος, με έμφαση στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, τις εξελίξεις στη Λιβύη και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών.
Παράλληλα με τις συνομιλίες του κ. Δένδια με τον υπουργό Εξωτερικών της Αιγύπτου, συνεδρίασαν οι τεχνικές ομάδες εμπειρογνωμόνων των δύο χωρών.
Όπως ανέφερε σε άρθρο του στην εφημερίδα της Αιγύπτου Al-Ahram ο κ. Δένδιας, ευελπιστεί η επίσκεψή του να συμβάλει στην ουσιαστική προώθηση των συνομιλιών για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μας, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου.
Μεταξύ άλλων, στο άρθρο του ο Έλληνας ΥΠΕΞ τονίζει:
«Από τη μία πλευρά της Μεσογείου, ο αιώνιος φάρος του αραβικού κόσμου, η Αίγυπτος. Στην απέναντι όχθη της ίδιας θάλασσας, το λίκνο της δημοκρατίας, η Ελλάδα. Κοινή μας αντίληψη είναι ότι η Μεσόγειος μπορεί και πρέπει να γίνει μια θάλασσα ειρήνης για όλους τους λαούς της. Αλλά και η πίστη μας ότι το Διεθνές Δίκαιο αποτελεί τη μόνη πυξίδα των κρατών για να αναπτύσσουν τις σχέσεις τους και να επιλύουν τις διαφορές τους.
Σήμερα, ωστόσο, η σταθερότητα και η ασφάλεια στη Μεσόγειο απειλούνται. Με το παράνομο και άκυρο μνημόνιο που υπέγραψε με τον al-Sarraj της Λιβύης, αλλά και με την εμπλοκή της στον λιβυκό εμφύλιο κατά παράβαση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Τουρκία καταπατά τη διεθνή νομιμότητα και υπονομεύει τα δικαιώματα των χωρών και των λαών της περιοχής».
Παράλληλα, ο κ. Δένδιας επισημαίνει ότι «σήμερα, μια επεκτατική και αναθεωρητική Τουρκία υπονομεύει τη περιφερειακή ασφάλεια και σταθερότητα, όπως και την ειρήνευση στη Λιβύη, που επιχειρεί να προωθήσει η πλέον πρόσφατη πρόταση του Προέδρου Αλ-Σίσι, που η Ελλάδα μαζί με άλλες χώρες της περιοχής χαιρέτησε. Προσπαθεί να ποδηγετήσει τον αραβικό κόσμο σύμφωνα με τις δικές της «ηγεμονικές» επιδιώξεις. Δημιουργεί προβλήματα σε όλους της τους γείτονες – παραβιάζοντας την κυριαρχία της Λιβύης, της Συρίας, της Κύπρου. Μια Τουρκία που υπονομεύει το ίδιο το μέλλον της περιοχής».
Τονίζει, επίσης, ότι Αθήνα και Κάιρο αποτελούν φυσικούς στρατηγικούς εταίρους και, όπως επισημαίνει «αυτό έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο μέσα από την Τριμερή Συνεργασία Ελλάδας-Αιγύπτου-Κύπρου, ένα πρωτοπόρο σχήμα περιφερειακού διαλόγου που προάγει μια στενή εταιρική σχέση μεταξύ των χωρών μας», που έχει εγκαθιδρύσει μια πολύ παραγωγική συνεργασία σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος, όπως η αγροτική παραγωγή, η ναυτιλία, οι θαλάσσιες μεταφορές, οι υποδομές, η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και η ενεργειακή συνεργασία.
Επιπλέον, σημειώνει ότι το σχήμα αυτό έχει θέσει τις βάσεις για μια ευρεία, πολυεπίπεδη συνεργασία, «η οποία δεν στρέφεται εναντίον άλλης χώρας της περιοχής» και, συνεπώς, όπως προσθέτει «δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι στο τριμερές αυτό σχήμα συμμετείχε πρόσφατα μια ακόμα μεγάλη χώρα της Μεσογείου, η Γαλλία όπως και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Έχουμε δημιουργήσει, λοιπόν, μια γέφυρα συνεννόησης και συναντίληψης που εκτείνεται σε όλη τη Μεσόγειο ως και τον Κόλπο».