Το όνειρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης για χρήση καυσίμων, παραγόμενων από αγροτικά προϊόντα, στα αυτοκίνητα μάλλον δεν θα πραγματωθεί σύντομα. Η Ενωση έβαλε ένα μεγάλο στοίχημα το 2003, ποντάροντας στα βιοκαύσιμα, στο πλαίσιο των προσπαθειών της να περιορίσει την εξάρτησή της από το πετρέλαιο και να μειώσει τις εκπομπές ρύπων.
Το στοίχημα έμοιαζε απόλυτα λογικό. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι οδηγούν ντιζελοκίνητα αυτοκίνητα. Αυτό σημαίνει ότι η αιθανόλη δεν θα ήταν μία πρακτική εναλλακτική. Αντιθέτως, η βιοντίζελ μπορεί να αναμειχθεί με κανονική ντίζελ και να χρησιμοποιηθεί στα αυτοκίνητα, χωρίς να απαιτούνται σχεδιαστικές και κατασκευαστικές αλλαγές.
Οπως ακριβώς συνέβη και στις ΗΠΑ με την αιθανόλη, οι ευρωπαϊκές εταιρείες έσπευσαν να φτιάξουν βιοντίζελ από οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς, μέχρι και χρησιμοποιημένο λάδι τηγανίσματος. Το χαμηλό κόστος των πρώτων υλών και οι γενναιόδωρες φοροελαφρύνσεις σήμαιναν ότι τα περιθώρια κέρδους ήταν υψηλότατα. Πέρυσι, η ετήσια ικανότητα παραγωγής του καυσίμου στην Ευρώπη ανήλθε στους 10 εκατ. μετρικούς τόνους, από 2 εκατ. μετρικούς τόνους το 2003.
Και, όπως έγινε με την αιθανόλη στις ΗΠΑ, έτσι και στην Ευρώπη υπήρξε τελικά υπερπροσφορά βιοντίζελ. Πέρυσι καταναλώθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο 9 εκατ. μετρικοί τόνοι, ενώ οι Ευρωπαίοι παραγωγοί βρήκαν αγοραστές για μόλις 5 εκατ. τόνους. Με τα φορολογικά κίνητρα πλέον να εκλείπουν, ο τομέας αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα.
Τα δεδομένα αυτά αντικρούουν στην κοινή λογική, που θέλει τις αυξανόμενες τιμές πετρελαίου να καθιστούν την πράσινη ενέργεια πιο ελκυστική. Σημαίνουν επίσης ότι η Ε.Ε. κινδυνεύει να μην πετύχει το στόχο που έχει θέσει για αντικατάσταση του 10% των μεταφορικών καυσίμων από μη ορυκτά καύσιμα έως το 2020. Σήμερα το ποσοστό των μη ορυκτών καυσίμων ανέρχεται μόλις στο 2%.
Οχι μόνο δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι για το περιβάλλον, αλλά ανακύπτουν προβλήματα και σε άλλους τομείς. Από τον Ιανουάριο έως σήμερα, οι τιμές αγροτικών προϊόντων, που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή βιοκαυσίμων, έχουν διπλασιαστεί.