στο περιοδικό «Monthly Notices» της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας Αστρονομίας, έκαναν την ανακάλυψη μελετώντας τα δεδομένα από την έρευνα του ουρανού «Sloan Digital Sky Survey (SDSS)» και του παρατηρητηρίου APOGEE (Apache Point Observatory Galactic Evolution).
Η ανακάλυψη μπορεί να οδηγήσει σε αναθεώρηση της κατανόησης σχετικά με το πώς ο γαλαξίας μας έφθασε στη σημερινή μορφή του. Όταν έγινε η σύγκρουση με τον «Ηρακλή», ο δικός μας γαλαξίας ήταν ακόμη σε «νηπιακή» φάση. Σήμερα, τα απομεινάρια του «Ηρακλή» -άστρα και αέρια- εκτιμάται ότι αποτελούν ένα μεγάλο ποσοστό, περίπου το ένα τρίτο, της σφαιρικής άλω του δικού μας γαλαξία.
Η δημιουργία μεγαλύτερων γαλαξιών από τη σύγκρουση και απορρόφηση μικρότερων γαλαξιών είναι συχνό φαινόμενο στο σύμπαν. Τα απομεινάρια των παλαιότερων γαλαξιών συνήθως γίνονται αντιληπτά στην εξωτερική άλω, ένα τεράστιο, αλλά πολύ αραιό, νέφος άστρων που περιβάλλουν το κυρίως τμήμα του γαλαξία. Επειδή ο γαλαξίας μας «χτίστηκε» σταδιακά από έξω προς τα μέσα, η ανακάλυψη «απολιθωμάτων» πανάρχαιων γαλαξιών που έχουν απορροφηθεί απαιτεί να ψάξει κανείς στα κεντρικά μέρη του γαλαξία μας.
Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο, δεν είχε γίνει έως τώρα αντιληπτή η σημαντική συμβολή του «Ηρακλή» στη διαμόρφωση του γαλαξία μας, επειδή η θέση του στα βάθη του γαλαξία μας τον κρύβει από τη Γη, καθώς παρεμβάλλονται νέφη διαστρικής σκόνης. Όμως, το APOGEE μπορεί να «δει» μέσα από αυτά τα νέφη στο εγγύς υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, αντί για το ορατό που «τυφλώνεται» από τη σκόνη.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)