Η ενεργειακή μετάβαση μέχρι το 2050 θέτει όμως και μια σειρά από ερωτήματα, όπως με πιο μοντέλο μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι, δηλαδή με περισσότερη εξοικονόμηση ενέργειας ή μεγαλύτερη διείσδυση των ΑΠΕ;
Σύμφωνα με την Μακροχρόνια Στρατηγική για το 2050, του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας τα σενάρια μακροχρόνιας στρατηγικής είναι τα εξής: Σενάριο ΕΕ2 (Εξηλεκτρισμός και βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης για τους 2ο C – EnergyEfficiency and Electrification for 2ο C) Σενάριο NC2 (Νέοι ενεργειακοί φορείς για τους 2ο C – New energy carriers for 2ο C) Σενάριο ΕΕ1.5 (Εξηλεκτρισμός και βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης για τον 1.5ο C – Energy Efficiency and Electrification for 1.5ο C) Σενάριο NC1.5 (Νέοι ενεργειακοί φορείς για τον 1.5ο C – New energy carriers for 1.5ο C). Μιλώντας ο κ Λάλας σε εκδήλωση που οργάνωσε το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών με θέμα: «Πράσινες επενδύσεις για μηδενικές εκπομπές άνθρακα στην Ελλάδα έως το 2050» τόνισε πως τα σενάρια ΕΕ1.5 /NC 1.5 είναι πιο κοντά στους στόχους του 2050 για 100% μείωση των εκπομπών. Σημείωσε πως θα χρειαστούν περισσότερα έργα στο τομέα της αποθήκευσης ενέργειας και συνολικότερα πολύ περισσότερες επενδύσεις για το 2050, σε σχέση με το 2030, ενώ αναφορικά με τη χρήση υδρογόνου υπογράμμισε πως και στο σενάριο βαθιάς εξοικονόμησης (ΕΕ 1.5) υπάρχει χρήση υδρογόνου όχι σε τέτοιο βαθμό όσο στο άλλο στο σενάριο(NC 1.5 ), τονίζοντας πως η Ε.Ε. εκτιμά ότι υπάρχει η προοπτική για τη χρήση υδρογόνου. Παράλληλα, σημείωσε πως η Ε.Ε. για να πετύχει τους στόχους για μηδενικές εκπομπές θα ενισχύσει το σύστημα εμπορίας εκπομπών και θα θέσει καινούργιους στόχους από ΑΠΕ.
Πηγή: Μακροχρόνια Στρατηγική για το 2050 (ΥΠΕΝ)
Στην ίδια εκδήλωση ο κ. Παναγιώτης Παπασταματίου, Γενικός Διευθυντής της ΕΛΕΤΑΕΝ, υπογράμμισε πως «η επίτευξη των στόχων του 2030 είναι μια ρεαλιστική προοπτική για τη χώρα, υπάρχει η ευκαιρία και η πρόκληση της αξιοποίησης του αιολικού δυναμικού του Αιγαίου που είναι ο 100% βεβαιωμένος ενεργειακός πλούτος και υπάρχει η τεχνολογία για να εγγυηθεί αυτή την κατεύθυνση». Επεσήμανε ακόμα ότι θα πρέπει γρήγορα να εφαρμοστούν τα εγγυημένα συστήματα διαγωνισμών.
Ο παράγοντας της απασχόλησης
Μια ακόμα παράμετρος της μακροχρόνιας στρατηγικής για το 2050 είναι το ζήτημα της απασχόλησης και των θέσεων εργασίας που μπορούν να δημιουργηθούν στην πορεία για την ενεργειακή μετάβαση. Όπως ανέφεραν τον περασμένο Απρίλιο σε άρθρο τους (republic.gr/futureofwork/el/) ο αν. καθηγητής στο ΕΜΠ κ. Χάρης Δούκας και ο Δρ. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Η/Υ κ. Αλέξανδρος Νίκας «ειδικά για την Ελλάδα, εκτιμάται ότι θα χαθούν περίπου 25.000 θέσεις εργασίας έως το 2023. Ωστόσο, ο συνολικός μεσοπρόθεσμος αντίκτυπος της μετάβασης στην απασχόληση προβλέπεται να είναι θετικός έως το 2030: περίπου 60.000 θέσεις εργασίας αναμένεται να δημιουργηθούν συνολικά, 37.000 εκ των οποίων αφορούν σε έργα ΑΠΕ και 23.000 σε έργα εξοικονόμησης ενέργειας. Ωστόσο, πρέπει να υπογραμμιστεί η ανάγκη οικοδόμησης της βάσης επαγγελματικών δεξιοτήτων για την ομαλή μετάβαση από τον λιγνίτη στην καθαρή ενέργεια: απαιτούνται περισσότερη επαγγελματική κατάρτιση, ισχυρότερα προγράμματα σπουδών, καλύτερη κατάρτιση εκπαιδευτών, και εκτεταμένη χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση προκειμένου να επιτευχθούν αυτοί οι αριθμοί».