Υψίστης εθνικής σημασίας η θέσις Σημίτη Ισως το σημαντικώτερο γεγονός των τελευταίων ημερών -που πέρασε σε δεύτερη μοίρα- ήταν η απάντησις την οποία έδωσε ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Σημίτης σε φοιτητές του Πανεπιστημίου Καίημπριτζ στην εκεί ομιλία του. Ερωτηθείς γιά την προοπτική εντάξεως της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ετάχθη υπέρ μιάς ειδικής σχέσεως.
Ειδική σχέσις
Ιδού τί ακριβώς είπε ο πρώην Πρωθυπουργός:
«Είμαι της γνώμης να υπάρξει ένα πλαίσιο ειδικών σχέσεων της Ευρώπης με την Τουρκία, άποψη με την οποία συμφωνούν και οι πολιτικοί ηγέτες της Γερμανίας και της Αυστρίας. Αν η Τουρκία γίνει μέλος της Ε.Ε., θα είναι δύσκολο να επιλυθούν τα προβλήματα και θα ενισχυθεί η πιθανότητα να αναπτυχθούν δύο και τρείς ταχύτητες μέσα στην Ε.Ε. Η καλύτερη λύση κατά την άποψή μου είναι το πλαίσιο των ειδικών σχέσεων με την Τουρκία. Και μέσα από τις ειδικές σχέσεις και η Ελλάδα μπορεί να λύσει μερικά από τα προβλήματά της στην Νοτιοανατολική Ευρώπη».
Θεωρούμε ότι έχει τεράστια σημασία ότι αυτά ελέχθησαν από πρώην Πρωθυπουργό της Ελλάδος και ειδικώς από τον κ. Σημίτη. Διότι ο κ. Σημίτης είναι αυτός που τον Δεκέμβριο 1999 συνυπέγραψε στο Ελσίνκι την υποψηφιότητα της Τουρκίας γιά μελλοντική ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Και είναι ο Πρωθυπουργός εκείνος, επί των ημερών του οποίου υιοθετήθηκε η νέα πολιτική της Ελλάδος έναντι της Τουρκίας, που συνίσταται στην υπό προϋποθέσεις πλήρη ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πολιτική την οποία συνεχίζει και σήμερα η Κυβέρνησις της Νέας Δημοκρατίας και επικροτεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Το ότι ο κ. Σημίτης λαμβάνει τώρα θέση κατά της πλήρους εντάξεως της Τουρκίας και προκρίνει την ειδική σχέση, είναι γεγονός υψίστης εθνικής σημασίας. Διότι ο κ. Σημίτης δεν είναι τυχαίος παρατηρητής των εθνικών μας θεμάτων. Είναι ο πρώην Πρωθυπουργός, ο οποίος χειρίσθηκε τα ελληνοτουρκικά και το θέμα της τουρκικής εντάξεως επί οκτώ συναπτά έτη. Και γιά να διατυπώνη επιφυλάξεις ως προς την σκοπιμότητα της πλήρους εντάξεως της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ασφαλώς κάτι περισσότερο γνωρίζει. Το οποίο θα έπρεπε να λάβη υπ' όψιν της και η σημερινή πολιτική ηγεσία του τόπου.
Βέβαια στην ομιλία του στο Καίημπριτζ, ο κ. Σημίτης παραδέχθηκε ότι κατ' αρχήν η Ελλάς θα ωφεληθή από την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είπε ότι έτσι θα ξεπερασθούν οι σημερινές δυσκολίες στις διμερείς σχέσεις οι οποίες μόνον τυπικά είναι καλές, αφού στην πραγματικότητα υπάρχει πάντα έντασις. Ομως προσέθεσε ότι το ενδεχόμενο της πλήρους εντάξεως της Τουρκίας δύσκολα θα γίνη αποδεκτό από τις ευρωπαϊκές χώρες. Αφ' ενός λόγω του ραγδαίως αυξανομένου πληθυσμού της -σε λίγα χρόνια θα φθάση τα 100 εκατομμύρια- που πρακτικώς σημαίνει ότι η Τουρκία θα είχε τις περισσότερες ψήφους στα ευρωπαϊκά όργανα. Κάτι το οποίο -όπως είπε- αποκλείεται να αποδεχθούν οι Ευρωπαίοι. Και αφ' ετέρου λόγω των προβλημάτων της διαφορετικής κουλτούρας, αλλά και της μεταναστεύσεως.
Ευρωπαϊκή υποκρισία
Η "Εστία" συντάσσεται μέχρι κεραίας στις θέσεις αυτές του πρώην Πρωθυπουργού. Κατ' επανάληψιν έχουμε αρθρογραφήσει με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία. Θεωρούμε λάθος η Ελλάς να υποστηρίζη τόσο ανοικτά την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, όταν αυτή έχει παύσει να υποστηρίζεται από όλο και περισσότερους Ευρωπαίους. Θυμίζουμε ότι επί του θέματος την πλέον καθαρή θέση έχει διατυπώσει ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας Ζισκάρ ντ' Εσταίν. Εχει χαρακτηρίσει την στάση της Ευρώπης έναντι της Τουρκίας ως "υποκριτική", γιά τους ιδίους ακριβώς λόγους που αναπτύσσει τώρα και ο κ. Σημίτης.
Το θέμα λοιπόν είναι τί κάνει σήμερα η Ελλάς. Οταν σε άλλες χώρες της Ευρώπης (Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία) αναπτύσσεται έντονο ρεύμα κατά της εντάξεως της Τουρκίας, είναι δυνατόν η Ελλάς να εμφανίζεται ως ένθερμος υποστηρικτής της εντάξεως; Είναι δυνατόν η εξωτερική μας πολιτική να εδράζεται σε μία άκρως υποκριτική θέση, η οποία ούτως ή άλλως δεν διαθέτει την στήριξη του ελληνικού λαού;
(δημοσιεύτηκε στην ΕΣΤΙΑ στις 5/2/2008)