Κολίρι, Λαμπέτι, Βαρβάσαινα αλλά ο δήμος Αρχαίας Ολυμπίας, η έως τώρα καταμέτρηση της ζημίας ξεπερνά τις 120.000 στρέμματα καμμένης γης. Η πυρκαγιά, θυμίζουμε ακολούθησε την ίδια διαδρομή με την τέταρτη ημέρα της φωτιάς του 2007 με τη διαφορά ότι κινήθηκε ακόμη πιο ανατολικά από την περιοχή του Λάλα, ενώ κατέστρεψε ολοκληρωτικά το εκπληκτικό δάσος της Νεμούτας.
Πιο συγκεκριμένα, στην πρώτη περιοχή, δηλαδή, Κολίρι - Λαμπέτι – Βαρβάσαινα, κάηκαν συνολικά 4.000 στρέμματα, από τα οποία 1.412 στρέμματα αναδασωτέες εκτάσεις, 28 στρέμματα δάσους, 17 στρέμματα εκτός ανάρτησης δασικών χαρτών και 2.547 στρέμματα λοιπές εκτάσεις. Στην περιοχή του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, έχουν καεί 33.361 στρέμματα δάσους, 22.728 στρέμματα αναδασωτέας έκτασης, 18.768 στρέμματα εκτός ανάρτησης δασικών χαρτών και 37.860 στρέμματα λοιπές εκτάσεις, με το σύνολο να αγγίζει τις 112.717 στρέμματα. Επίσης, η πρώτη καταμέτρηση για τα σπίτια αναφέρεται σε 20 κατεστραμμένες κατοικίες.
Την ώρα που γράφεται το άρθρο, παρατηρείται μεγάλη αναζωπύρωση της πυρκαγιάς πάνω από το διυλιστήριο του Ερυμάνθου, με τη φωτιά να κατακαίει τις πλαγιές της Αρκαδίας, και με την κατεύθυνση των ανέμων να οδηγούν τις φλόγες και προς την Ηλεία. Παράλληλα, υπάρχει νέα αναζωπύρωση ανάμεσα σε Λάλα και Δούκα, στον δήμο Αρχαίας Ολυμπίας, σύμφωνα με το Ηλειακό site.
Η κατάσταση στην Ελλάδα και όχι μόνο είναι εύλογο να προβληματίζει. Κατ΄αρχάς συμφωνούμε ή όχι για το εάν οι παρατεταμένοι καύσωνες και τα χειμερινά μεθεόρτιά τους, τουτέστιν οι καταστροφικές πλημμύρες, έλκουν τη ύπαρξή τους από την κλιματική κρίση είναι ένα ζήτημα που θα απαντηθεί σε εύθετο χρόνο.
Και τούτο, διότι ναι μεν ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, αναφέρθηκε προ διετίας σε «υπαρξιακή απειλή» που απειλεί τον πλανήτη από την κλιματική κρίση, αλλά αυτή τη μαύρη ώρα που η Ελλάδα φλέγεται, οφείλουμε να αναρωτηθούμε για το εάν πρέπει να τα ρίξουμε όλα στην κλιματική κρίση, ή για το εάν οφείλουμε να αναζητήσουμε και πιο «πεζές» εξηγήσεις. Και δεν αναφερόμαστε στις συνωμοσίες για απόπειρα αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης, ή για ξένο δάκτυλο που εφαρμόζει πρακτικές ασύμμετρων απειλών -καταγεγγραμμένη ομολογία Τούρκων κυβερνητών.
Δυστυχώς, έχει αποδειχτεί ιστορικά, ότι δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά στην Ελλάδα. Είναι δεκάδες οι περιπτώσεις πυρκαγιών που άναψαν είτε ηθελημένα με σκοπό να υπάρξει ένα παραπανίσιο στρέμμα που να πάει υπερ βωμών και εστιών οικιστικής εξάπλωσης, είτε αθέλητα, από κάποιον απρόσεκτο πολίτη ο οποίος επιλέγει να κάψει τα ξερόχορτα στο χωράφι του, χωρίς να παίρνει κανένα μέτρο προστασίας από τυχό εξάπλωση της φωτιάς που άναψε, έτσι αβασάνιστα.
Για να μην αναφερθούμε στις δεκάδες πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει από το περίφημο «αναμμένο τσιγάρο» που επιπόλαιοι εποχούντες πετούν από το ανοιχτό παράθυρο του οχήματός τους, ενώ κινείται σε δασική περιοχή.
Φυσικά, φωτιές έχουν προκαλέσει σπινθήρες από τα εναέρια καλώδια μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, ή ακόμη-ακόμη οι αυταναφλέξεις των πεύκων –έχω υπάρξει αυτίπτης μάρτυς μιας τέτοιας παρόλιγο πυρκαγιάς από πεύκο που αναφλέγει λόγω των υψηλών θερμοκρασιών στο στρατόπεδο της Θήβας.
Πού θέλουμε να καταλήξουμε όμως; Οι πυρκαγιές ανάβουν κατά κόρον από ανθρώπινο, απρόσεκτο ή βαλτό, χέρι εδώ και δεκαετίες. Η καταστροφή των δασών αποψιλώνουν το έδαφος και το χειμώνα αρκεί μια δυνατή νεροποντή για να πνίξει οικισμούς, χωριά και πόλεις που τυχαίνει να βρίσκονται στο διάβα του ορμητικού νερού. Με εκατοντάδες ρέματα και χειμάρρους μπαζωμένους και με τη γη να αδυνατεί να συγκρατήσει το νερό, η καταστροφή από τις πλημμύρες είναι αναπόφευκτη. Δεν μπορεί να τα ρίξουμε όμως όλα στην κλιματική αλλαγή γι’ αυτό. Για παράδειγμα, οι θερμοκρασίες στην Ηλεία στις φετινές πυρκαγιές ήταν ανάλογες με εκείνες που επικρατούσαν το 2007, δηλαδή, πλησίον των 44-45 βαθμών Κελσίου.
Εάν θέλαμε να αποδώσουμε τα φαινόμενα στην κλιματική αλλαγή, θα έπρεπε να λάβουμε υπόψη ότι ανάλογες θερμοκρασίες επικρατούν κατά κόρον στην περιοχή αυτή της χώρας. Δεν είναι όπως η Σιβηρία όπου φαινόμενα υψηλών θερμοκρασιών παρατηρούνται με χρονική απόσταση δεκάδων ετών. Ακόμη πιο σημαντικό δε, θα μπορούσαμε να αποδώσουμε καταστρεπτικά φαινόμενα, όπως πλημμύρες και πυρκαγιές εφόσον παρατηρούσαμε ακραία φαινόμενα το φθινόπωρο ή τον χειμώνα, όταν θα μπορούσαν να υπάρξουν απότομα «βυθίσματα» της θερμοκρασίας για μικρές χρονικές περιόδους.
(οι φωτογραφίες είναι δάνειο από το www.ilialive.gr)