Μαθαίνω ότι τους τελευταίους τρεις - τέσσερις μήνες το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών κατακλύζεται από τηλεγραφήματα και υπομνήματα διαμαρτυρίας επιχειρήσεων με τα οποία καταγγέλλεται ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν καταβάλλουν τις οφειλόμενες επιχορηγήσεις κεφαλαίου σε επενδύσεις που έχουν εγκριθεί και υπαχθεί στον αναπτυξιακό νόμο 3294/2004. Η καθυστέρηση στην καταβολή των επιχορηγήσεων στερεί, όπως είναι προφανές, τις επιχειρήσεις από τα απαραίτητα διαθέσιμα κεφάλαια με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να σταματάει η υλοποίηση της επένδυσης και η επιχείρηση να περιέρχεται σε δύσκολη κατάσταση εξαναγκαζόμενη σε επείγοντα τραπεζικό δανεισμό υπό δυσμενείς συνήθως όρους.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την αναθεώρηση το 2004 του υφιστάμενου αναπτυξιακού νόμου που εφάρμοζε το ΠΑΣΟΚ, επιδίωξε την επιτάχυνση της ανάπτυξης μέσω της τόνωσης των ιδιωτικών επενδύσεων. Αύξησε, λοιπόν, τις προβλεπόμενες επιχορηγήσεις κεφαλαίων μέχρι και ποσοστού 60% για επενδύσεις στην περιφέρεια, πράγμα που σημαίνει ότι ο επιχειρηματίας με κεφάλαιο 40 μονάδων μπορούσε να πραγματοποιήσει επένδυση 100 μονάδων, ενισχυόμενος με δωρεάν κρατικά κεφάλαια 60 μονάδων. Η ανταπόκριση στην αγορά της βελτίωσης των κινήτρων του αναπτυξιακού νόμου ήταν μεγάλη και σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, από το 2004 μέχρι σήμερα έχουν υπαχθεί στις ευεργετικές διατάξεις του νόμου ιδιωτικές επενδύσεις ύψους 8,78 δισ. ευρώ, από την υλοποίηση των οποίων θα δημιουργηθούν 21.000 θέσεις εργασίας.
Βέβαια, η παράδοση της εφαρμογής των αναπτυξιακών νόμων στην Ελλάδα δεν είναι η καλύτερη. Είναι γνωστό ότι εκτός από σοβαρούς επενδυτές παρεισέφρησαν και πολλοί αετονύχηδες, οι οποίοι προσέφυγαν στον νόμο όχι για να στήσουν επιχειρήσεις αλλά για να αρπάξουν μέσω υπερτιμολογήσεων κρατικά κεφάλαια. Ομως, για μια χώρα που έχει επείγουσα ανάγκη των ιδιωτικών επενδύσεων, οι λίγοι κακοί δεν μπορούν να καταδικάσουν τους πολλούς καλούς επενδυτές και στο κάτω κάτω το θέμα είναι πώς οικοδομούνται οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έγκρισης των επενδυτικών σχεδίων, για να αποκλείονται οι αεριτζήδες.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο αναπτυξιακός νόμος έχει αρχίσει ήδη να αποφέρει καρπούς και πολλές σοβαρές επενδύσεις, ιδιαίτερα στον τουρισμό, προωθήθηκαν χάρις σε αυτόν. Προχθές διάβασα με ευχάριστη έκπληξη ότι «έκρηξη 1,36 δισ. ευρώ επενδύσεων σε ξενοδοχεία 5 αστέρων σημειώθηκε την τριετία 2005-2007, σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΤ, τα οποία βασίζονται στις εγκρίσεις σχεδίων για την ένταξη στον αναπτυξιακό νόμο».
Μέσα στις συνθήκες αυτές, λοιπόν, η διακοπή και μάλιστα επί σειρά μηνών των κρατικών επιδοτήσεων σε ιδιώτες επενδυτές είναι μια πολύ δυσμενής εξέλιξη, η οποία πρέπει να ανακοπεί άμεσα, πριν χαλάσει το επιχειρηματικό κλίμα και πριν σημειωθεί εκτεταμένη καθυστέρηση στην εκτέλεση ιδιωτικών επενδύσεων.
Οταν το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών έχει στηρίξει όλη τη γραμμή άμυνας τη οικονομίας μας έναντι της επερχομένης διεθνούς υφέσεως στη διατήρηση του ρυθμού ανάπτυξης στο 4% και πλέον, δεν μπορεί το ίδιο να πριονίζει την πολιτική του, περικόπτοντας οφειλόμενες επιδοτήσεις ή ακόμη και επιστροφές φόρων στις επιχειρήσεις.
Γνωρίζω βέβαια πολύ καλά ότι οι περικοπές (για τις οποίες παρέχονται επισήμως υποσχέσεις ότι θα σταματήσουν σύντομα και η ροή κρατικού χρήματος στις επιχειρήσεις θα επαναληφθεί σε λίγες εβδομάδες) αποφασίσθηκαν από το υπουργείο Οικονομίας για να μπει ένα φρένο στην αύξηση των κρατικών δαπανών που υπερέβαινε τις προβλέψεις του προϋπολογισμού. Ομως, αυτά δεν συνιστούν δικαιολογία. Αν το κράτος είναι ανίκανο να περιορίσει τη σπατάλη και συγκρατεί τις δαπάνες, περικόπτοντας τις επενδύσεις, τότε βρίσκεται σε λάθος ή μάλλον σε επικίνδυνη πορεία.