το Μάρτιο και μετά τα μηνιαία στοιχεία από το λιανικό εμπόριο, τη βιομηχανική παραγωγή, τον εξαγωγικό κλάδο, τον τουρισμό και την οικοδομική δραστηριότητα υποδηλώνουν ότι η οικονομία ανακάμπτει και δείχνουν ότι εφέτος εκτός απροόπτου το ΑΕΠ θα ανέβει κατά 4%. Ένα ρυθμό ανάπτυξης που δεν τον έχουμε δει από το 2007 μέχρι σήμερα.
Βέβαια, μετά τη βαθιά πτώση της οικονομίας το 2020 ένα ριμπάουντ του ΑΕΠ δεν πρέπει να θεωρείται παράδοξο. Το σημαντικό όμως είναι ότι η ανάκαμψη έρχεται και είναι τύπου V. Πιθανότατα λοιπόν από τα μέσα του 2022 και μετά το επίπεδο οικονομικής δραστηριότητας να είναι πάνω από ότι το 2019. Με άλλα λόγια η πανδημία και οι πυρκαγιές φαίνεται να μας οπισθοδρόμησαν μόνο κατά δεκαοκτώ μήνες από την πορεία ανάπτυξης της οικονομίας. Αυτή η εμπειρία αποτελεί αποκαλυπτικό στοιχείο των δυνατοτήτων της Ελληνικής οικονομίας. Ας αναλογιστούμε πόσο περισσότερος χρόνος απαιτήθηκε για να ανακάμψει η οικονομία μετά την ύφεση του 2009. Τότε επίσης υπήρξε μια συγχρονισμένη παγκόσμια ύφεση που τον επόμενο χρόνο μετατράπηκε σε σημαντική άνοδο σε πολλές χώρες, όχι όμως στην Ελλάδα όπου λάθος πολιτικές αποφάσεις οδήγησαν αναίτια σε μνημόνια και τεράστιες θυσίες το λαό.
Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ δεν είχε την ευκαιρία να εφαρμόσει για ένα πλήρες 12μηνο το πρόγραμμά της. Επωμίστηκε τα χρέη του παρελθόντος ενώ μετά το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης της ήλθε η «κεραμίδα» που λέγεται κορωνοϊός. Το καλοκαίρι προστέθηκαν και οι πυρκαγιές που πολλαπλασιάζουν τα βάρη στο υπερχρεωμένο Δημόσιο. Το συγκεκριμένο φορτίο όμως δεν αποτελεί τοίχος αδιαπέραστο. Βλέπουμε ότι η οικονομία ήδη αντιδρά δυναμικά. Έρχονται επενδυτικά κεφάλαια από το εξωτερικό. Ο δανεισμός του Δημοσίου μέσω έκδοσης ομολόγων έχει ιστορικά χαμηλό κόστος. Έχει ανασταλεί η επιτήρηση της ΕΕ αναφορικά με τον περιορισμό στο έλλειμμα για εφέτος και του χρόνου. Από το Ταμείο Ανάκαμψης έχουν αρχίσει οι εκταμιεύσεις που μεσοπρόθεσμα τονώνουν την οικονομία με ποσά που αθροίζουν σε 31,5 δις, ενώ παραμένουν τα αναπτυξιακά προγράμματα της ΕΕ που συγχρηματοδοτούν τις ιδιωτικές και Δημόσιες επενδύσεις.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει σήμερα αρκετούς οικονομικούς πόρους και μια ικανοποιητική πλειοψηφία στη Βουλή. Οφείλει επομένως να προχωρήσει άμεσα σε αναγκαίες δομικές αλλαγές που θα βοηθήσουν το παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας. Εκκρεμούν πολλά θέματα που πρέπει να λυθούν. Η πολύ-αργοπορημένε μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 8% δεν είναι δυνατόν να κινδυνεύει να καταλήξει μηδενική λόγω τις σχεδιαζόμενης αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών. Η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης έχει καταντήσει ένα διαχρονικό αστείο. Επιβλήθηκε με το νόμο 3986 του 2011 και προβλεπόταν να ισχύσει μέχρι το φορολογικό έτος 2014. Ωστόσο παραμένει μέχρι σήμερα και έχει επεκταθεί από το Μάιο του 2016 στους μισθούς και τις συντάξεις. Ερωτά ο κάθε Έλληνας πολίτης, έχουμε απαλλαχθεί από τα μνημόνια όπως ακούμε από επίσημα χείλη; Αν ναι θα έπρεπε εδώ και καιρό η εισφορά αλληλεγγύης να έχει καταργηθεί.
Ενδεικτικά επίσης να αναφέρουμε την εκκρεμότητα με τη φορολόγηση των αναδρομικών των συνταξιούχων που εκτός από τη γραφειοκρατία που θα υποστούν με συμπληρωματικές δηλώσεις θα πρέπει να πληρώσουν και φοροτεχνικό να τους τις συμπληρώσει. Μια πρόταση στο τραπέζι είναι να υπολογιστούν οι φόροι με ένα κατ’ αποκοπή συντελεστή 20%, όπως έγινες στο παρελθόν επί ΣΥΡΙΖΑ, και η πληρωμή να γίνει σε 60 δόσεις. Καλύτερα βέβαια ο φόρος αυτός να πάει στις καλένδες εφόσον τα 2,5 εκατομμύρια των συνταξιούχων είδαν τις απολαβές τους να μειώνονται πάνω από 50% λόγω των μνημονίων. Αναμένουμε πειστικές εξαγγελίες στην προσεχή ΔΕΘ.