Ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης στην Ευρώπη εκφράζει την ενστικτώδη, αντίσταση και απέχθεια προς τους ξένους. Αυτό είναι πανανθρώπινο και διαχρονικό, από την εποχή που οι πρώτοι άνθρωποι συγκρότησαν ομάδες, φυλές και έθνη. Έτσι μπορεί να θεωρηθεί φυσικό, εφ’ όσον φυσικό είναι ό,τι συμβαίνει συνήθως, πάντοτε και παντού.
Η αντίδρασις αυτή έχει διάφορες μορφές και βαθμούς εντάσεως, από την απλή αποστροφή και την προτίμηση συναναστροφής με τους «ομοίους» έως την βία στις πιο ακραίες και μαζικές μορφές της. Εκατομμύρια Ελλήνων, και ο γράφων, έχουν προσωπική πείρα της επιφυλακτικότητος των εντοπίων προς τους ξένους και μάλιστα σε μία χώρα, την Αγγλία, ο λαός της οποίας αποτελείται, κατά πλειοψηφίαν, από μετανάστες σε διάφορα στάδια της ιστορίας της. Παρά ταύτα ο ξένος, με τον καιρό, ενσωματώνεται και γίνεται δεκτός, εφ’ όσον το θέλει, και προσαρμόζεται στο ήθος και τους τρόπους της χώρας αλλά (στην Αγγλία) και με τον τρόπο ομιλίας. Στην Αγγλία σήμερα ο πιο αντιπροσωπευτικός τύπος (βικτωριανού) τζέντλεμαν είναι ο Λόρδος Σήντζεν του Φώλσεϋ (St. John of Fawlsey), υιός του Κεφαλονίτη Στήβα, βυρσοδέψη στο Αργοστόλι.
Τα παραδείγματα είναι άπειρα. Στην Αμερική (όπως και στην Ν. Αφρική) οι Έλληνες ήταν περιφρονημένοι «πιατάδες» –έπλεναν πιάτα- αλλά με τον καιρό έφτασαν να βγάλουν αντιπρόεδρο και, παρ’ ολίγον, πρόεδρο. Η τελευταία φορά που λυντσάρισαν μαύρο ήταν το 1950, αλλά σήμερα ο Μπάρακ Ομπάμα έχει σοβαρές πιθανότητες να γίνει πρόεδρος.
Αφορμή για το σημερινό σχόλιο είναι η δήλωσις του Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου της Κανταβρυγίας (Canterbury), με την οποία συνέστησε την ενσωμάτωση μερικών πλευρών του Ισλαμικού συστήματος δικαιοσύνης «Σαρία» στην βρεταννική δικαιοσύνη. Η δήλωσις αυτή προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Εντός 24 ωρών διακωμωδήθηκε σε σκέτς και σε επιθεωρήσεις στο θέατρο, ενώ έγινε πρώτο θέμα στις ειδήσεις όπου διακεκριμένοι Μουσουλμάνοι (μεταξύ των οποίων μία βουλευτής, βαρώνη, μέλος της Βουλής των Λόρδων) κατέκρινε την πρόταση ως λανθασμένη και διαιρετική της κοινωνίας. Έγκυροι αρθρογράφοι έφτασαν να υβρίζουν ανοιχτά τον Αρχιεπίσκοπο ως «βλάκα και κρετίνο» («you oaf, you moron!) ενώ άλλοι διαμφισβητούν την υπόστασή του ως διανοουμένου και του συνιστούν να πάει σε ισλαμική χώρα όπου να μπορεί να δέρνει την γυναίκα του.
Η έκτασις που πήρε το θέμα δείχνει σε πιο βαθμό έχει εισβάλει το Ισλάμ στην Βρεταννία αλλά και, κατ’ επέκτασιν, στην Δύση. Δεν είναι άσχετο με όσα συμβαίνουν εδώ. Σε μικρότερο βαθμό. Ακόμη.
Στην Οξφόρδη υψώνονται μιναρέδες και ένας επίσκοπος είπε ότι πρέπει να επιτραπεί στους μουεζίνηδες να καλούν τους πιστούς σε προσευχή από μεγαφώνου. (Πέντε φορές την ημέρα.) Άλλος επίσκοπος όμως (Ινδός αυτός) σημείωσε ότι υπάρχουν πολλές συνοικίες όπου δεν τολμά να πάει …Άγγλος.
Η διαφορά προφανώς βρίσκεται στο ότι οι Μουσουλμάνοι –ή έστω πολλοί Μουσουλμάνοι- δεν έχουν καμμία πρόθεση να γίνουν Άγγλοι. Αντιθέτως, θέλουν να μετατρέψουν όλο και μεγαλύτερα μέρη της Αγγλίας σε ισλαμικούς τόπους με δικά τους σχολεία, τζαμιά κτλ και, όπου, μέσω της ψήφου θα εκλέγουν τοπικούς άρχοντες αλλά και βουλευτές. Όταν μία περιοχή γίνει «ισλαμική» (συμβαίνει ήδη), κλείνουν οι εκκλησίες και αφαιρούνται όλα τα χριστιανικά σύμβολα διότι τους προσβάλλουν. Ήδη εξαφανίζονται οι «φάτνες» τα Χριστούγεννα, τα κάλαντα, ακόμη και τα παραδοσιακά πάρτυ στα γραφεία! Νοσοκόμες αρνούνται να πλένουν τα χέρια τους μέχρι τον αγκώνα διότι προσβάλλει την σεμνότητά τους. Η μετατροπή των τζαμιών σε φυτώρια τρομοκρατίας είναι τεκμηριωμένη. Στο Αφγανιστάν Άγγλοι στρατιώτες συνάντησαν Ταλιμπάν που μιλούσαν με την προφορά του Μπέρμιγχαμ!
Οι αριστερόστροφοι προοδευτικοί (και εδώ) που σπεύδουν να υποστηρίξουν την αποδοχή της «διαφορετικότητος» με το σκεπτικό ότι …δεν υπάρχει, διότι είμαστε όλοι ίδιοι –ως ίσοι- κάνουν ένα βασικό λάθος. Αυτό είναι ότι όσο και να θέλουμε εμείς να τους δεχθούμε ως ομοίους μας, άλλο τόσο δεν το θέλουν αυτοί. Γιατί αυτή ακριβώς η «διαφορετικότης» είναι το ουσιαστικό στοιχείο της υπάρξεώς τους, που θέλουν να διατηρήσουν ως ανεκτίμητο θησαυρό.