Οι μεγάλοι πλανητικοί παίκτες, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και ΕΕ (Γερμανία), συμμετέχουν ενεργά στο παίγνιο με στόχο τη βελτίωση της θέσης τους στο διεθνή καταμερισμό εργασίας και ισχύος.
Η αρχική θέση του κάθε παίκτη είναι διαφορετική. Υπάρχουν αυτοί που έχουν μεγαλύτερη “κάβα” στο τραπέζι με την έναρξη του παιχνιδιού.
Είναι αυτοί που, σε αυτή τη φάση, μπορούν να θεωρηθούν κατ’ αρχάς νικητές. Στην κατηγορία αυτή βρίσκονται ΗΠΑ και Ρωσία, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι παραγωγοί ενέργειας που καλύπτουν την εσωτερική τους κατανάλωση και είναι και εξαγωγείς ενέργειας (ειδικά η Ρωσία είναι ο μεγάλος προμηθευτής των χωρών της ΕΕ και όχι μόνο).
Οι ΗΠΑ έχουν πετύχει την ενεργειακή αυτάρκεια λόγω των μεγάλων αποθεμάτων σχιστολιθικού πετρελαίου (Shale oil). Ως γνωστόν αυτό είναι μη συμβατικό πετρέλαιο που παράγεται από θραύσματα πετρωμάτων σχιστολιθικού πετρελαίου. Πρόσφατα έχουν αρχίσει να εξάγουν προς την Ευρώπη, υγροποιημένο φυσικό αέριο (η Cheniere Energy είναι μια από τις βασικές εξαγωγικές εταιρείες).
Οι περιοχές που καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια από αυτή που παράγουν –ΕΕ και Κίνα– βρίσκονται στην αδύνατη πλευρά του ενεργειακού παιγνίου καθώς εξαρτώνται από τις εισαγωγές ενέργειας και κατά συνέπεια από τις διακυμάνσεις των τιμών, στις οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι αμελητέα τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τα οποία εκκινούν από οικονομικούς-χρηματιστηριακούς λόγους, αλλά σαφώς και από γεωπολιτικούς.
(η συνέχεια στο slpress.gr)