Από κοινού ελέγχουν άνω του 40% των παγκοσμίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Η μία είναι η υπ’ αριθμόν 1 παραγωγός αερίου του κόσμου, ενώ η άλλη διαθέτει τα δεύτερα μεγαλύτερα κοιτάσματα διεθνώς, όχι όμως και τις υποδομές υγροποίησης του αερίου για την αποστολή του με δεξαμενόπλοια στο εξωτερικό. Πρόκειται για τη ρωσική Gazprom και το Ιράν, αντίστοιχα. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν προχθές στη σύσταση κοινοπραξίας, στο πλαίσιο της αναζήτησης νέων αγορών. Παράλληλα, όμως, σε μια κίνηση που αποτελεί ένα βήμα προς τη δημιουργία ενός «ΟΠΕΚ φυσικού αερίου», στόχος που έχει συζητηθεί μεταξύ των δύο και για τον οποίο -όπως φέρεται να υποστήριξε ο υπουργός Πετρελαίου της Τεχεράνης, Γκολαμχοσεΐν Νοζαρί- «προετοιμάζεται το έδαφος».
Σύμφωνα με ανακοινωθέν της Gazprom, το ρωσικό μονοπώλιο συμφώνησε να βοηθήσει την Τεχεράνη στην παραγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου, συμμετέχοντας στη φάση «3-4» ανάπτυξης του κοιτάσματος αερίου του νότιου Παρς, ενώ η πετρελαϊκή μονάδα της, Gazprom Neft, θα δραστηριοποιηθεί στην άντληση αργού στη δεύτερη μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγό χώρα του ΟΠΕΚ. Η Gazprom συμμετέχει ήδη από το 1997 στην προκαταρκτική ανάπτυξη του νότιου Παρς, σε συνεργασία με τη γαλλική Total και τη μαλαισιανή Petronas. Η εταιρεία φέρεται να επένδυσε στο Ιράν σχεδόν 4 δισ. δολάρια το 2000-2007. Στην κοινοπραξία θα συμμετέχει και τρίτη χώρα, το όνομα της οποίας δεν δόθηκε στη δημοσιότητα. Οπως ανακοινώθηκε, ο διευθύνων σύμβουλος της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, θα ταξιδέψει στο Ιράν εντός του ερχόμενου διμήνου για την υπογραφή της συμφωνίας.
Η συμφωνία θεωρείται ότι θα θορυβήσει αρκετούς επενδυτές στη Gazprom, η οποία διαχωρίζει σαφώς τη θέση της από την αμερικανική πολιτική απομόνωσης της Τεχεράνης, την ώρα που αναζητεί ενίσχυση της παρουσίας της στις ΗΠΑ. Το Ιράν διαθέτει κοιτάσματα φυσικού αερίου 28 τρισ. κυβικών μέτρων, έναντι 47 τρισ. της Ρωσίας, ενώ παράγει 100 δισ. κυβικά μέτρα αερίου ετησίως, ποσότητα μικρότερη του ενός πέμπτου των 550 δισ. που παράγει η Gazprom.
Φιλοδοξεί, ωστόσο, να αναβαθμίσει τη θέση της, κυρίως χάρη στο νότιο Παρς. Στα σχέδιά της περιλαμβάνονται ποικίλα έργα για την υγροποίηση του φυσικού αερίου, όμως εν μέρει λόγω των αμερικανικών κυρώσεων η πρόοδός τους είναι αργή. Σημειωτέον, πάντως, ότι στις ιρανικές προτάσεις για έναν ΟΠΕΚ φυσικού αερίου, η Μόσχα αντιτάσσει ότι χρειάζεται, μεν, καλύτερος συντονισμός μεταξύ παραγωγών και πελατών, αρνείται όμως τη χρησιμότητα ενός «επίσημου» οργάνου που θα επηρεάζει τις τιμές.