Με αφορμή την πρόσφατη Εγκύκλιο του Υπουργείου που αποσαφηνίζει το φορολογικό καθεστώς στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά στον οικιακό τομέα αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω μερικά σχόλια.
Τέτοιες μικρές εφαρμογές πρακτικά είναι απαγορευτικές στην Ελλάδα γιατί θεωρούνται επιχειρηματικές δραστηριότητες και υπόκεινται στις διατάξεις του Κ.Β.&Σ., υπαγωγή στο ΤΕΒΕ κλπ. Αλλά και στην περίπτωση που κάποιος ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα υπάρχει πρόβλημα όταν συνταξιοδοτηθεί, όπως επίσης στην περίπτωση αγοράς κατοικίας με φωτοβολταϊκά.
Επομένως, ουσιαστικά δεν υπάρχει αγορά φωτοβολταϊκών στον οικιακό τομέα με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και οι προσπάθειες για εισπράξεις φόρων είναι μάταιες. Επιπροσθέτως, όταν η επένδυση έχει περίοδο αποπληρωμής 12 έως 15 χρόνια δεν φαίνεται ουσιαστικά να προκύπτει φορολογητέο αντικείμενο.
Σε άλλες χώρες με ξεκάθαρο όραμα και πολιτική στην ενέργεια και το περιβάλλον αυτές οι εφαρμογές θεωρούνται με μηδενικό ή μηδαμινό φορολογητέο αντικείμενο, οπότε δεν υπάρχει φορολόγηση εσόδων ενώ ο ΦΠΑ αποδίδεται απ’ ευθείας χωρίς την παρεμβολή του επενδυτή.
Για μεγιστοποίηση του οικονομικού και κοινωνικού οφέλους προτεραιότητα δίδεται σε Φ/Β εφαρμογές στον οικιακό τομέα και γενικά στο αστικό περιβάλλον με ενσωμάτωση στο κέλυφος των κτιρίων ή και επί στεγών (ίδε Γερμανία το 90% των εφαρμογών, Ισπανία, Γαλλία κλπ), καθώς και στο νησιωτικό περιβάλλον. Τα Φ/Β πλαίσια θεωρούνται δομικά στοιχεία υψηλής αισθητικής στα κτίρια, που τα μετασχηματίζουν από καταναλωτή σε παραγωγό ενέργειας ενώ χαρακτηρίζονται σαν «δώρο» στην Αρχιτεκτονική. Αντίθετα, στην Ελλάδα τα φωτοβολταϊκά εξοστρακίζονται από τον οικιακό τομέα, το αστικό περιβάλλον και εν μέρει από τα νησιά.
Οι Έλληνες αγαπούν τον Ήλιο τους γιατί «ό,τι είναι ωραίο προέρχεται από τον Ήλιο, τον θεό της αλήθειας και της σύνεσης» (Όμηρος), αλλά φαίνεται ότι η νύχτα είναι μακρά.