Η διαμάχη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μεγάλων εθνικών ενεργειακών εταιρειών αναφορικά με την απελευθέρωση της αγοράς ενεργείας, έπειτα μάλιστα από την αιφνιδιαστική είδηση ότι η γερμανική Ε.ΟΝ προδιατίθεται να διασπάσει την παραγωγική της ισχύ, φαίνεται ότι εξελίσσεται σε πραγματικό πόλεμο με χτυπήματα κάτω απ’ την μέση και με έντονες παρασκηνιακές εξελίξεις.
Άλλωστε το γεγονός ότι η είδηση δεν ανακοινώθηκε σε μια αδιάφορη χρονική στιγμή αλλά την ημέρα που οι υπουργοί ενεργείας των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεδρίαζαν για το πώς θα είναι δυνατόν να αποφευχθεί η διάσπαση των εθνικών εταιρειών αυτό και μόνο δημιουργεί σκέψεις και προβληματισμούς για το πώς μεθοδεύονται συγκεκριμένες εξελίξεις στον ενεργειακό τομέα.
Την επομένη της είδησης τα έντυπα Μέσα εμφάνιζαν την απόφαση αυτή της Ε.ΟΝ ως μια προφανή επιτυχία της Ε.Ε. καθώς φάνηκε ότι οι πιέσεις μέσω οφειλών, προστίμων και δικαστικών αποφάσεων εναντίον του γερμανικού κολοσσού έπιασαν τόπο οδηγώντας την εταιρεία στην διάσπασή της. Βέβαια απ’ την άλλη πρέπει να παραδεχτούμε ότι και η γερμανική εταιρεία φέρθηκε με πολύ έξυπνο τρόπο αφού σηκώνοντας αυτή πρώτη την σημαία της ελεύθερης αγοράς και μάλιστα στο σωστό timing ευελπιστεί να πάρει τα ανάλογα ανταλλάγματα από την Κομισιόν.
Στην αντίπερα όχθη ωστόσο η Γερμανία και η Γαλλία καθώς και άλλες έξι χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα έδειξαν ότι δεν πτοούνται αλλά προανήγγειλαν μια ακόμα πιο σκληρή στάση ενάντια στα σχέδια της Ένωσης.
Το ερώτημα που ανακύπτει βέβαια δεν είναι τόσο ποιες εταιρείες θα επωφεληθούν παίρνοντας κι αυτές ανταλλάγματα με μια ανάλογη κίνηση όπως αυτή της Ε.ΟΝ, δεδομένου ότι η Ε.Ε. μπορεί να ασκήσει σ’ όλες τις εθνικές εταιρείες την ίδια πίεση που άσκησε στον γερμανικό κολοσσό.
Το ερώτημα είναι καθαρά πολιτικό αφού είναι γνωστό ότι οι εθνικές ενεργειακές εταιρείες αποτελούν έναν καθοριστικό παράγοντα γεωπολιτικής σημασίας στην διπλωματική φαρέτρα του κάθε κράτους. Διασπώντας μία μεγάλη εθνική εταιρεία αποδυναμώνονται στην ουσία οι εθνικές σφαίρες επιρροής ενώ ένα κράτος μπορεί να γίνει πιο ευάλωτο σε ξένα συμφέροντα. Αυτό άλλωστε φαίνεται από τον διάχυτο φόβο στην Ευρώπη αναφορικά με την «εισβολή» της Gazprom, του ρωσικού ενεργειακού κολοσσού.
Όσον αφορά βέβαια στα ημέτερα η Ελλάδα δεν πρόκειται να χάσει κάποιες σφαίρες επιρροής γιατί απλούστατα δεν φρόντισε να τις δημιουργήσει. Αντίθετα θα ήταν προς όφελος και του ελληνικού κράτους και της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού να δημιουργηθούν θυγατρικές που θα κάνουν το σύστημα πιο ευέλικτο και πιο αποτελεσματικό ενώ απ’ την άλλη η ελεύθερη δράση των ανεξάρτητων παραγωγών είναι σίγουρο ότι θα φέρει νέα ώθηση και στον ενεργειακό τομέα αλλά και στην οικονομία συνολικά.