Στις αρχές του 2019 σε μια συνέντευξη του Πρέσβη της Νορβηγίας κ. Jørn Eugene Gjelstad, πληροφορηθήκαμε ότι η κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων της Νορβηγίας Equinor (πρώην Statoil) ήθελε να κατασκευάσει το πρώτο πλωτό αιολικό πάρκο στην Νότια Ευρώπη, στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των νησιών Σύρου, Τήνου και Μυκόνου. Ως κύρια προβλήματα που διέβλεπε ο Νορβηγός διπλωμάτης ως δυνάμει εμπόδια για να υλοποιηθεί αυτή η επένδυση ήταν η γραφειοκρατία, η πολυνομία και το δικαστικό σύστημα.

Τρία  χρόνια μετά αυτή τη συνέντευξη χρειάζεται να εξετάσουμε τί έχει αλλάξει από εκείνα που παρατήρησε η Equinor. Δεν εννοούμε εάν έχει βελτιωθεί η κατάσταση, αλλά εάν έχει κάτι αλλάξει. Εάν διαπιστώσουμε ομοιότητες με την προ τριετίας κατάσταση, τότε αυτό σημαίνει ότι επενδύσεις τέτοιου επιπέδου είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως απίθανο να κατευθυνθούν προς την Ελλάδα, καθότι υπάρχουν άλλες χώρες που έχουν λύσει προ πολλού όλα αυτά τα θέματα που έθιξε πριν από τρία χρόνια ο κ. Jørn Eugene Gjelstad.

Εν ολίγοις εάν δεν υλοποιηθεί η υπηρεσία one stop shop, π.χ. στο ΕΒΕΑ, ή σε κάποιον άλλο φορέα, τότε για να πραγματοποιηθεί μια τέτοια επένδυση θα πρέπει να εμπλακεί ο υπουργός, η ΡΑΕ, το δασαρχείο, η αρχαιολογική υπηρεσία, ο δήμαρχος, ο περιφερειάρχης, η πολεοδομία, η εφορία, μία καλόγρια, ένας δικαστής, ένας σύλλογος  κυνηγών, μια περιβαλλοντική οργάνωση, ένας σύλλογος αλιέων, οι κατ’ επάγγελμα αρνητές των πάντων που πιστεύουν ότι έρχονται ξένοι επενδυτές για να αλλοιώσουν τα δημοκρατικά ιδεώδη της Ελλάδος και τέλος το ΣτΕ.  Υπό αυτές τις συνθήκες, η κάθε Equinor σίγουρα θα επενδύσει σε κάποια άλλη χώρα και όχι στην Ελλάδα. 

* Σύμβουλος ενεργειακής διπλωματίας & ανάπτυξης αγοράς φυσικού αερίου