Η άνοδος των τιμών του πετρελαίου , του «γκαζιού» της Γκάζπρομ και των μη-σιδηρούχων μετάλλων όπως και των δημητριακών , ενισχύουν το Ρωσικό ισοζύγιο πληρωμών, τον προϋπολογισμό του πολέμου και το ρούβλι, που επανέρχεται στα προ της εισβολής επίπεδα ισοτιμίας έναντι του δολαρίου και του ευρώ.
Αν είχαν οι Αμερικανικές κυρώσεις κάποια σημασία είναι πολιτική διότι διεχώρισαν της χώρες σε «φιλικές» προς την Ρωσία (Κίνα, Ινδία κλπ) και «εχθρικές» όπως η ιδική μας και μερικές «ουδέτερες» ως η Ελβετία και Σουηδία που έσπευσαν να είναι.
Η Ευρωπαϊκή...Διαίρεσις εσύρθη προς την διακοπή της αγοράς Ρωσικών προϊόντων, πλην πετρελαίου και «γκαζιού», καθ’ όσον η Ευρωπαϊκή Ένωσις εξαρτάται μεγάλως από τις προμήθειες αυτές και οι Γερμανοί βιομήχανοι που διευθύνουν στην ουσία την Ευρωπαϊκή «μηχανή», αντιμετωπίζουν κάπως αμήχανα την σύσταση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών να κάνουν ...ποδήλατο , «πηγαίνοντας σπίτι» που θα ‘λεγε ο Καβάφης.
Παράδοξη ασυλία του καθεστώτος των κυρώσεων κατά της Ρωσίας απολαμβάνει η Τουρκία, η οποία μετεβλήθη σε... «Λονδίνο» για τους Ρώσους ολιγάρχες, άσυλο των πολυτελών θαλαμηγών των και καταφύγιο συγκοινωνιών με την η «Τϋρκχαβάγιολαρη», τη μόνη αεροπορική εταιρία που συνδέει την Κωνσταντινούπολη με την Μόσχα!
Ο Ερντογάν διαμεσολαβεί στις άκαρπες διαπραγματεύσεις μεταξύ των εμπολέμων, Ρωσίας και Ουκρανίας , λαμβάνει εύσημα από Μπάιντεν και Πούτιν για τις ...υπηρεσίες «προς την ειρήνη» (ΣΣ: ποία;) και μόνον ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκυ δεν έγινε δεκτός, μετά βαΐων και κλάδων, στην Άγκυρα όπως στην φιλόξενη αλλά αφελή Ελληνική Βουλή.
Κι όχι μόνον αυτό αλλ’ απεστάλη πυξ-λαξ στην Τουρκία η Αμερικανίδα υφυπουργός Εξωτερικών κυρία Νούλαντ, διά να συγχαρεί τους Τούρκους , που έκλεισαν τα Στενά, με κάποια καθυστέρηση βεβαίως - να προλάβει ο Ρωσικός στόλος να επιστρέψει στην Μαύρη θάλασσα. Δια την κατεχομένη από 38ετίας υπό του Αττίλα, Κύπρον , η Νούλαντ παρέσχεν την διαβεβαίωση ότι «η Αμερική υποστηρίζει την διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία», αν και εξοφθάλμως δυστοπική.
Την Ελλάδα αφήνουν αδιάφορη, η διγλωσσία κι η μεταστροφή της Αμερικανικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία – συνηθισμένα τα βουνά από χιόνια. Στηρίζεται στις ιδικές της δυνάμεις και την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία και δεν την τρομάζουν οι μαζικές υπερπτήσεις των Τουρκικών F-16 άνω των Ελληνικών νήσων. Αναχαιτίζονται πάντοτε.
Ένα μόνον ενοχλεί : η ακύρωσις των αντιρωσικών μέτρων όσον αφορά στην κατασκευή του Ρωσικού ατομικού εργοστασίου στο Ακουγιού, απέναντι από την Κύπρο, η οποία συνεχίζεται ακώλυτος σαν μη συμβαίνει τίποτε.
Τι περιμένουν οι «σύμμαχοι» μας; Την ολοκλήρωση του εργοστασίου και την έναρξη παραγωγής πλουτωνίου για Τουρκικά πυρηνικά όπλα , για να επέμβουν;
-Θα είναι τότε αργά. Πολύ αργά!