Η Ελλάδα παραμένει μία από τις πιο εξαρτημένες χώρες της Ε. Ένωσης από τις εισαγωγές υδρογονανθράκων. Με ποσοστό που φθάνει το 63% της Ενεργειακής Κατανάλωσης, σε σύγκριση με το 44% της Ε.Ε, για εισαγωγές πετρελαίου και αερίου, είναι φυσικό η οικονομία της χώρας μας να είναι πολύ περισσότερο εκτεθειμένη στις διακυμάνσεις των διεθνών τιμών. Πάντως παρά το γεγονός ότι οι διεθνείς τιμές έχουν αυξηθεί κατά 35% τους τελευταίους έξι μήνες οι αυξήσεις στις τιμές των πετρελαϊκών προϊόντων στην αντλία είναι σχετικά μικρές π.χ η αμόλυβδη το ίδιο διάστημα αυξήθηκε μόνο κατά 13%.
Μέχρι σήμερα τόσο το ισχυρό ευρώ αλλά και η μεγάλη διυλιστική ικανότητα της χώρας, που ξεπερνά τους 18,0 εκατ. τόνους το χρόνο, ποσότητα που αντιστοιχεί περίπου στο σύνολο της κατανάλωσης, έχουν δράσει ως ασπίδες προστασίας από την ξέφρενη αύξηση των διεθνών τιμών.
Όμως πρόσφατα στοιχεία από την διεθνή αγορά δείχνουν ότι ο ρυθμός αύξησης των διεθνών τιμών WTI και Brent τις τελευταίες εβδομάδες είναι υψηλότερος από την διολίσθηση της ισοτιμίας ευρώ – δολαρίου, πράγμα που σημαίνει ότι λίαν συντόμως θα δούμε μία μεγάλη αύξηση στις τιμές πετρελαϊκών προϊόντων στην Ευρώπη. Και ασφαλώς η Ελλάδα δεν θα αποτελέσει εξαίρεση των αμείλικτων κανόνων της αγοράς.
Τα προγνωστικά για την Ελληνική οικονομία στην τρέχουσα αρνητική διεθνή οικονομική συγκυρία είναι δυσοίωνα με τον προβλεπόμενο ρυθμό ανάπτυξης για το 2008 να κινείται περισσότερο κοντά στο 3,0 % παρά στο 4,0%, την ανεργία να αυξάνεται και τον επίσημο πληθωρισμό να έχει εκτιναχθεί στο 4,5%, δηλαδή σχεδόν διπλάσιο του μέσου όρου της Ευρωζώνης, με το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης να επηρεάζεται από τον εισαγόμενο πληθωρισμό, κυρίως το πετρέλαιο. Ταυτόχρονα, το δημόσιο χρέος, έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ σε απόλυτα νούμερα (και όχι με την παραπειστική αναλογία Δημόσιου Χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, που αρέσκονται να χρησιμοποιούν όλες οι κυβερνήσεις) και έχει διαμορφωθεί στο αστρονομικό ποσό των 250,2 δισεκ. ευρώ!
Το δημόσιο δανείζεται κάθε χρόνο σχεδόν 40 δισεκ. ευρώ από τις διεθνείς χρηματαγορές για να εξυπηρετεί το τεράστιο αυτό χρέος (από το υψηλότερα διεθνώς) και για να επιτρέπει στις επιχειρήσεις να εισάγουν όλο και περισσότερα αγαθά και προϊόντα. Με άλλα λόγια δανειζόμαστε για να καταναλώνουμε. Με δεδομένο ότι το 2007 για εισαγωγές πετρελαίου επληρώσαμε 10,0 δισεκ ευρώ περίπου, σε σύγκριση με 5,0 δισ. το 2005, (Η Ελλάδα εισάγει το 99,9% του πετρελαίου που καταναλώνει) είναι εμφανές ότι το πετρέλαιο αποτελεί (ή θα έπρεπε ν’ αποτελεί) ένα κρίσιμο παράγοντα του οικονομικού σχεδιασμού της κυβέρνησης. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική αφού οι υποθέσεις και τα στοιχεία που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για τις τιμές του πετρελαίου τα τελευταία χρόνια σταθερά αποκλίνουν σοβαρά των εξελίξεων στις διεθνείς αγορές.
Έτσι ο προϋπολογισμός του 2007 ελάμβανε ως μέση τιμή αργού τα 70 δολάρια το βαρέλι για να διαμορφωθεί αυτή τελικά πάνω από 78 δολ. Το ίδιο και με τον προϋπολογισμό του 2008 όπου ως μέση τιμή ελήφθησαν τα 80 δολάρια το βαρέλι ενώ ήτο φανερό ήδη από το Νοέμβριο πέρυσι ότι οι τιμές θα ξεπερνούσαν τα 100 δολ. το βαρέλι το 2008, όπερ και εγένετο.
Είναι καιρός η κυβέρνηση να αναθεωρήσει πλήρως τον τρόπο που αντιμετωπίζει το πετρέλαιο στο πλαίσιο του ευρύτερου οικονομικού σχεδιασμού της προεξοφλώντας από εδώ και στο εξής σημαντικές αυξήσεις στη μέση ετήσια τιμή για το 2008. (Εκτιμάται ότι η μέση ετήσια τιμή για το 2008 θα διαμορφωθεί πολύ πάνω των 105 δολ.). Μόνο τότε θα μπορέσει η κυβέρνηση να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος και θα υποχρεωθεί να λάβει τις απαιτούμενες επώδυνες αποφάσεις.
Συμπερασματικά, εν όψει των απρόβλεπτων πλέον διεθνών εξελίξεων στον τομέα του πετρελαίου η κυβέρνηση καλείται να αναθεωρήσει πλήρως τις υποθέσεις της για τις τιμές του πετρελαίου σε συνάρτηση με την εφαρμογή του προϋπολογισμού αλλά και τη χάραξη της οικονομικής πολιτικής γενικότερα, η οποία θα πρέπει να αναθεωρηθεί ριζικά λόγω του ακριβού πετρελαίου.