Στην Ελλάδα, η έννοια "επιχειρηματίας" τείνει να καταστή συνώνυμη του "απατεώνας". Είναι τέτοια η αριστερή προπαγάνδα και τέτοια η κυριαρχία της, ώστε η ελληνική κοινή γνώμη έχει περίπου πεισθή ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται με παράνομο τρόπο και ότι, κατ' επέκτασιν, οι επιχειρηματίες είναι απατεώνες. Παράλληλα, στην Ελλάδα είναι δαιμονοποιημένη και η έννοια του κέρδους, το οποίο υποτίθεται ότι αποκτάται με αθέμιτο τρόπο.
Απαράδεκτες αντιλήψεις
Ομως δεν είναι μόνον η Αριστερά που ασπάζεται αυτές τις θέσεις. Γιά λόγους λαϊκισμού τις αποδέχεται, ενίοτε τις προβάλλει, και πάντως δεν τις αποκρούει, ολόκληρο το πολιτικό φάσμα του τόπου μας. Και βεβαίως το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημερώσεως. Η κρατούσα αντίληψις είναι πως υπάρχει ένα "καλό" κράτος, το οποίο προσπαθεί να προστατεύση τους πολίτες από τους "κακούς" επιχειρηματίες. Οι οποίοι κερδοσκοπούν, νοθεύουν τρόφιμα και άλλα προϊόντα, κλέβουν την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους.
Ασφαλώς συμβαίνουν και τα ανωτέρω. Ομως δεν αποτελούν τον κανόνα.
Η συμβολή του επιχειρηματικού κόσμου είναι πολύ μεγάλη, αλλά στην Ελλάδα δεν φαίνεται να την αναγνωρίζη κανείς. Εκτός από την παραγωγή πλούτου ο οποίος διαχέεται σε όλες τις εισοδηματικές τάξεις, η κυριώτερη συμβολή των επιχειρηματιών είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας. Από τότε που το κράτος εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι ο κύριος εργοδότης, μοιραίως ο ρόλος αυτός περιήλθε στους ιδιώτες- εργοδότες, που κατά κύριο λόγο είναι οι επιχειρηματίες. Ομως παρ' όλα αυτά, στην χώρα μας δυσφημούνται συστηματικώς.
Ακόμη και σε περιπτώσεις όπου ο επιχειρηματίας πράγματι καταφεύγει σε αθέμιτες μεθόδους, η ευθύνη βαρύνει και το κράτος. Πρώτον, διότι οφείλει να ελέγχη αποτελεσματικά. Κάτι που προδήλως δεν γίνεται, λόγω της δικής του διαφθοράς. Δεύτερον, διότι το νομοθετικό πλαίσιο είναι τόσο περίπλοκο, ώστε συχνά οδηγεί αυτομάτως στην παρανομία. Γιά να τηρήση κανείς τον νόμο σε ένα ζήτημα, ενδεχομένως πρέπει να παρανομήση σε άλλα. Τρίτον, διότι το γενικώτερο περιβάλλον μέσα στο οποίο δραστηριοποιούνται οι ελληνικές επιχειρήσεις, επίσης ωθεί στην παρανομία.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που νομοταγείς επιχειρήσεις δεν μπορούν να επιβιώσουν διότι παρανομεί όλος ο περίγυρος!
Επομένως προτού επιρριφθούν ευθύνες στους επιχειρηματίες γιά όσα κακώς κείμενα συμβαίνουν στον τόπο μας, καλό θα ήταν να αναλογισθούν και οι πολιτικοί τις δικές τους ευθύνες. Και ιδίως εκείνοι που με περισσή ελαφρότητα δυσφημούν πρόσωπα και σπιλώνουν υπολήψεις. Γιά τους πολιτικούς της Αριστεράς δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε, αφού οι αντιεπιχειρηματικές θέσεις τους είναι δεδομένες. Γιά τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο όμως, που υποτίθεται ότι αποδέχεται την ελεύθερη οικονομία, η συστηματική δυσφήμισις του επιχειρηματικού κόσμου είναι αδικαιολόγητη και προκαλεί τεράστια ζημιά στην ίδια την οικονομία.
Η υπόθεσις Βγενόπουλου
Στον διασυρμό του επιχειρηματικού κόσμου καθοριστικό ρόλο παίζουν και τα μέσα ενημερώσεως. Η ευκολία με την οποία εκτοξεύονται δημοσίως χαρακτηρισμοί του τύπου "κλέφτης" και "απατεώνας", είναι ανεπίτρεπτη.
Οπως είναι ανεπίτρεπτη και η καθολική επίθεσις που εξαπέλυσαν από κοινού ο πολιτικός και ο δημοσιογραφικός κόσμος της χώρας εναντίον ενός επιχειρηματία, επειδή ετόλμησε να καταθέση αγωγές κατά αρχηγών κομμάτων που τον ενεφάνισαν ως απατεώνα. Αραγε ποιοί νομίζουν ότι είναι οι πολιτικοί, ώστε να είναι στο απυρόβλητο; Επειδή οι ίδιοι αλληλοϋβρίζονται καθημερινώς μεταξύ τους και δεν φαίνεται να θίγονται από αυτό, νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να διασύρουν οποιονδήποτε;
Η "Εστία" ούτε γνωρίζει ούτε δικαιούται να λάβη θέση γιά τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του κ. Βγενόπουλου. Ομως ούτε οι πολιτικοί έχουν τέτοιο δικαίωμα. Αν υπάρχουν στοιχεία που τεκμηριώνουν τους χαρακτηρισμούς τους, ας τα καταθέσουν στον Εισαγγελέα. Ενόσω δεν το πράττουν, είναι υπόλογοι γιά δυσφήμιση. Οχι μόνον του συγκεκριμένου επιχειρηματία, αλλά ολοκλήρου του επιχειρηματικού κόσμου, τον οποίο διασύρουν συστηματικώς.
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 22/05/2008)