Οι κυβερνήσεις μπορούν να περιορίσουν τις οικονομικές συνέπειες από το ακριβό πετρέλαιο εάν δράσουν από κοινού.
Ηρθε η ώρα το θέμα να τεθεί στη σύνοδο της G8, ή σε μια ευρύτερη σύνοδο, που θα συναθροίσει τις βιομηχανικές χώρες, τις μεγαλύτερες χώρες κατανάλωσης από τον τρίτο κόσμο και τις σημαντικότερες χώρες παραγωγής.
Μια τέτοια σύνοδος θα μπορούσε να έχει τρεις στόχους:
- Να ενθαρρύνει την ενεργειακή επάρκεια, και έτσι να συμβάλει στη μείωση της ζήτησης πετρελαίου στο μέλλον.
- Να προωθήσει επενδύσεις σε νέα πετρελαϊκά προγράμματα και να διευκολύνει την ανακύκλωση δισεκατομμυρίων δολαρίων από πετρελαϊκά έσοδα των παραγωγών πάλι πίσω στις καταναλώτριες χώρες.
Μια καθολική συμφωνία θα ήταν πιθανή, καθώς υπάρχουν συμφέροντα για όλες τις πλευρές. Μηχανές αυτοκινήτων ενεργειακά αυτάρκεις και φιλικότερες προς το περιβάλλον, καθώς και άλλες τεχνολογίες θα περιόριζαν τη μελλοντική ζήτηση πετρελαίου. Το μυστικό είναι να δημιουργήσει κανείς κίνητρα για σημαντικές επενδύσεις σε αυτές.
Οι μεγάλες αναδυόμενες oικονομίες θα μπορούσαν να περιορίσουν τη ζήτηση «περνώντας» τις υψηλές τιμές πετρελαίου στα εργοστάσια και στους αυτοκινητιστές, αντί να αυξάνουν τις επιδοτήσεις στην κατανάλωση καυσίμων.
Ακόμη και οι χώρες παραγωγής, όπως η Σαουδική Αραβία, θα είχαν όφελος από τη μείωση της ζήτησης: Τη σταθερότητα των τιμών. Μια αστρονομικά υψηλή τιμή πετρελαίου που ακολουθείται από ένα κραχ είναι το τελευταίο πράγμα που θα χρειαζόταν ένας εξαγωγέας. Αλλά η μεγαλύτερη συνεισφορά των μεγάλων εξαγωγικών χωρών θα ήταν να επενδύσουν περισσότερα σε νέα προγράμματα παραγωγής. Οι χαμηλότερες επιδοτήσεις στα βιοκαύσιμα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη θα τις ενθάρρυνε να το πράξουν.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 24-25/05/2008)