Και ο λόγος δεν είναι άλλος από την σκληρή πραγματικότητα της λειτουργίας της σημερινής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, και της δομής του ενεργειακού ισοζυγίου. Γιατί όπως λέει και η ίδια η λέξη πρόκειται περί «ισοζυγίου» και υπό αυτή την έννοια εμπεριέχει πολλές και διάφορες πηγές ενέργειας που μεταξύ τους συνεργάζονται για να ισοσκελίσουν και να παράξουν το τελικό παραδοτέο, που δεν είναι άλλο από την ενέργεια που παρέχουν στον καταναλωτή. Με την σύνθεση του ισοζυγίου να μεταβάλλεται διαρκώς ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες είτε αυτό πρόκειται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, η την παραγωγή θερμότητας είτε για το μεταφορικό έργο.
Η δε λειτουργία του ενεργειακού ισοζυγίου αποκτά ιδιαίτερη σημασία στην καθημερινή αγορά ηλεκτρικής ενέργειας όπου η συμμετοχή των ΑΠΕ είναι απόλυτα μεταβλητή, πολλές φορές με τεράστιες αυξομειώσεις,έτσι που για να λειτουργήσουν εξαρτώνται από την έγχυση ενέργειας στο σύστημα από συμβατικές μονάδες και τις εισαγωγές. Μπορεί ορισμένες χρονικές περιόδους οι ΑΠΕ να υπέρ παράγουν και να δίνεται η εικόνα ότι το σύστημα μπορεί να λειτουργήσει χωρίς συμβατικές μονάδες η αλήθεια είναι όμως πολύ διαφορετική αφού οι συμβατικές μονάδες και οι εισαγωγές (που παράγουν ρεύμα από πυρηνικά και άνθρακα) είναι αυτές που εξασφαλίζουν το φορτίο βάσης χωρίς το οποίο οι ΑΠΕ δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν στο ελάχιστο.
Μπορεί το περιβαλλοντικό λόμπι να υποστηρίζει με θρησκευτικό φανατισμό ότι οι ημέρες που θα επικρατήσουν απόλυτα οι ΑΠΕ δεν θα αργήσουν να έρθουν, με το σύστημα να μπορεί να λειτουργεί αποκλειστικά μόνο με αυτές και την χρήση τεράστιων συστημάτων με μπαταρίες, όμως η πραγματικότητα της αγοράς είναι λίγο διαφορετική. Όπως πολύ χαρακτηριστικά παρατηρεί ο Αδάμ Αδαμόπουλος σε άρθρο του στο πόρταλ (εδώ), «για τους νουνεχείς ειδήμονες και αναλυτές της αγοράς, η πολιτική απομάκρυνσης από τα ορυκτά καύσιμα και η στροφή σε καθαρότερες πηγές ενέργειας, αντί να μειώνει, αντιθέτως, αυξάνει την ανάγκη για περισσότερες προμήθειες πετρελαίου και φυσικού αερίου, σε άφθονες ποσότητες και σε ανταγωνιστικές τιμές, καθώς μόνο αυτά τα δύο καύσιμα μπορούν να διατηρήσουν, επί του παρόντος, τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος σε χαμηλά επίπεδα»
Προς επίρρωση των ανωτέρω δεν έχουμε παρά να δούμε τις εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων όπου αφ´ενός έχουμε σημαντική πρόοδο στην αδειοδότηση και κατασκευή, όχι ενός αλλά τεσσάρων, πλωτών σταθμών LNG - πρόκειται για τις μονάδες FSRU σε Αλεξανδρούπολη ,Θεσσαλονίκη,Βόλο και Κόρινθο- ενώ σε λίγες εβδομάδες τίθενται σε εμπορική λειτουργία η νέα μεγάλη λιγνιτική μονάδα της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα (660 MW), η μονάδα συνδυασμένου κύκλου της Μυτιληναίος στα Άσπρα Σπίτια ( 826 MW) ενώ την άλλη εβδομάδα ξεκινά η κατασκευή στην Αλεξανδρούπολη ακόμα μιας μεγάλης μονάδας αερίου (840 MW), αυτή της ΔΕΗ-Όμιλος Κοπελούζου- ΔΕΠΑ. Προς το παρόν μιλάμε για αύξηση της εγκατεστημένος ισχύος κατά 2,3 GW και έπονται και άλλες συμβατικές μονάδες όπως πληροφορούμεθα.
Μονάδες απαραίτητες για την λειτουργία του όλου συστήματος και για την επίτευξη της αναγκαίας ισορροπίας που προϋποθέτει το ενεργειακό ισοζύγιο.
Τέλος, θα πρέπει να διευκρινήσουμε ότι ανωτέρω παρατηρήσεις και σχολιασμός προέρχεται από ένα πόρταλ οι ιδρυτές του οποίου (το Energia.gr ξεκίνησε το 2001) προέρχονται από τον χώρο των ΑΠΕ και ουδέν λόγο έχουν να αντιμάχονται την είσοδο της ηλιακής και αιολικής ενέργειας κλπ, στο σύστημα. Αντιθέτως αισθάνονται εντυπωσιασμένοι από την συγκλονιστική πρόοδο που έχει επέλθει στην ανάπτυξη των ΑΠΕ αφού πριν 40 χρόνια ουδείς που δούλευε τότε στον χώρο των ανανεώσιμων μπορούσε να προβλέψει την αλματώδη πρόοδο που επιτεύχθηκε. Τα μαθήματα από αυτή την κοπιώδη διαδρομή είναι πολλά αλλά το κυριότερο είναι πως η περαιτέρω διείσδυση των ΑΠΕ τόσο στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας όσο και στο ηλεκτρικό δεν μπορεί να γίνει χωρίς την εισαγωγή και λειτουργία σημαντικού δυναμικού ενεργειακής αποθήκευσης (που όμως αργεί) και την συνεργασία με συμβατικές πηγές ενέργειας. Η ιδέα αλλά και η αναγκαιότητα του ενεργειακού ισοζυγίου για την λειτουργία της σημερινής κοινωνίας προϋποθέτουν την συνεργασία διαφορετικών μορφών ενέργειας. Το πως θα εξελιχθεί, μέσα από τον ανταγωνισμό των διαφόρων μορφών ενέργειας, η δομή του ισοζυγίου θα το δείξει ο χρόνος.