Η Ευρώπη πληρώνει το οικονομικό τίμημα του πολέμου υπό τη μορφή υψηλότερου πληθωρισμού και μεγάλης ενεργειακής κρίσης. Αποστέλλει, επίσης, οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία. Οι κυβερνήσεις είναι επιφυλακτικές, σκεπτόμενες και την κούραση των φορολογουμένων, η οποία θα μπορούσε να μετατραπεί σε έντονη διαμαρτυρία, αφ’ ης στιγμής αρχίσουν να πληρώνουν τον λογαριασμό για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Η Ε.Ε. εξετάζει δύο κατηγορίες κεφαλαίων: Πρώτον, 19 δισ. ευρώ, χρήματα Ρώσων ολιγαρχών, επί των οποίων επιβλήθηκαν κυρώσεις. Δεύτερον, τα 165 δισ. ευρώ σε «παγωμένα» διαθέσιμα της Ρωσίας, τα οποία υπολογίζεται ότι βρίσκονται στις κεντρικές τράπεζες χωρών της Ευρωζώνης.
Το νομικό έδαφος είναι σαθρό. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να αγνοήσουν τις διμερείς συνθήκες που προστατεύουν άτομα και επιχειρήσεις από την απαλλοτρίωση. Επιπλέον, ορισμένοι Ρώσοι ολιγάρχες, που υπόκεινται σε κυρώσεις, μπορεί να έχουν ήδη μεταφέρει ορισμένα περιουσιακά στοιχεία σε καταπιστεύματα ελεγχόμενα από την οικογένειά τους, προτού επέλθουν οι κυρώσεις. Αλλα προβλήματα θα ήταν πιο δύσκολο να ξεπεραστούν. Ειδικότερα, τα μέρη που αδικήθηκαν από το ρωσικό κράτος (επενδυτές/πιστωτικά ιδρύματα) θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να αποκαταστήσουν τις ζημίες τους, προβάλλοντας αξιώσεις έναντι των περιουσιακών στοιχείων. Οσο για τις οικονομικές απολαβές, αυτές θα ήταν οριακές. Η πρόταση είναι να χρησιμοποιηθούν μόνον οι οικονομικές αποδόσεις από τα περιουσιακά στοιχεία για την πληρωμή της Ουκρανίας. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι όλα τα υπό εξέταση περιουσιακά στοιχεία κατασχέθηκαν και επενδύθηκαν με ασφάλεια σε 10ετή γερμανικά κρατικά ομόλογα. Οι αποδόσεις θα ανέρχονται σε λίγο περισσότερα από 4 δισ. ευρώ ετησίως – λιγότερο από τις μηνιαίες τρέχουσες χρηματοδοτικές ανάγκες της ουκρανικής κυβέρνησης. Αυτό θα πρέπει να συγκριθεί με την εκστρατεία των 750 δισ. ευρώ και πλέον που θα χρειαστεί η Ουκρανία όταν έρθει η ώρα για την ανοικοδόμησή της.
Η εφαρμογή της ιδέας, επιπλέον, θα απαιτούσε από την Ευρώπη να παραβιάσει ορισμένες θεμελιώδεις αρχές του νομικού της συστήματος, όπως ο σεβασμός των συνθηκών, η προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας και η μη αναδρομική ισχύς των νόμων και των κανονισμών.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ")