σε μια συγκυρία που η Ευρώπη επιδιώκει τον επαναπατρισμό της βιομηχανικής της παραγωγής από την Άπω Ανατολή. Η αποθήκη CO2 μπορεί να καταστεί μαγνήτης για πολλές βιομηχανίες οι οποίες θεωρούνται «βαριές» με την έννοια ότι απαιτούν μεγάλα αποθέματα καύσης άνθρακα για τη λειτουργία τους. Τέτοιες βιομηχανίες είναι οι μεταλλουργίες, τα εργοστάσια λιπασμάτων, οικοδομικών υλικών, ενέργειας κ.ο.κ.
Σήμερα οι αέριοι ρύποι κοστίζουν 100 ευρώ ο τόνος και η τιμή τους μάλλον θα αυξηθεί στο μέλλον. Οι βιομηχανίες τώρα έχουν δύο επιλογές:
- είτε να καταβάλλουν το τίμημα
- είτε να τους αποθηκεύσουν σε μια τέτοιου είδους «αποθήκη» και να μην καταβάλλουν το τίμημα.
Αποθήκες αέριων ρύπων στη χώρα μας δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν σύμφωνα με τον κ. Σκυλακάκη, ούτε στη Μεσόγειο Θάλασσα, ούτε και στην Ευρώπη. Επομένως οι βιομηχανίες είτε θα πληρώνουν τη μεταφορά τους σε άλλα σημεία του πλανήτη, είτε θα καταβάλλουν το αντίτιμο των 100 ευρώ τον τόνο.
Η αποθήκη στον Πρίνο μπορεί να αποφέρει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, ειδικά στις επιχειρήσεις εκείνες που θα βρίσκονται σε κοντινή περιοχή. Σε μια τέτοια περίπτωση η μεταφορά των ρύπων δεν θα γίνεται καν με μεταφορικά μέσα, αλλά μέσω αγωγών στο κοίτασμα. Βεβαίως στην αποθήκη αυτή θα μπορούν ν’ αποθηκεύουν ρύπους και οι βιομηχανίες που βρίσκονται σε απομακρυσμένο επίπεδο, εντός και εκτός επικρατείας. Αυτές θα μεταφέρουν τους ρύπους με πλοία που αρκεί να τους κοστίζει λιγότερο, από το να τους μεταφέρουν σε άλλα σημεία του πλανήτη.
Η διαδικασία αυτή δεν ενέχει κανένα κίνδυνο, ή μάλλον ενέχει όλους εκείνους τους κινδύνους που ενέχει ένα αξιοποιήσιμο κοίτασμα φυσικού αερίου. Η όλη επένδυση έχει ενταχθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης αλλά το ακριβές ύψος της δεν έχει προσδιοριστεί. Σύμφωνα με τον κ. Σκυλακάκη θα ανέλθει σε ύψος μεταξύ 500 εκατ. και 1.000 δισ. ευρώ.
Μέχρι σήμερα έχουν ανατεθεί οι μελέτες από την εταιρεία Energean στην αμερικανική εταιρεία Halliburton. H τελευταία θα εξετάσει την αξιοπιστία του κοιτάσματος και κυρίως τη σχέση κόστους/οφέλους για τη διεξαγωγή ή όχι της επένδυσης. Το όφελος εξαρτάται κυρίως από τους χρήστες και το πόσες βιομηχανίες θα θελήσουν να ενταχθούν στο σχήμα, είτε ως μέτοχοι, είτε ως πελάτες. Ισχύει δηλαδή η επιχειρηματική πρακτική κόστους/οφέλους στην αξιοποίηση ενός κοιτάσματος πετρελαίου ή αερίου. Αν η επένδυση κριθεί βιώσιμη δεν αποκλείεται να ενταχθεί σε στα μεγάλα έργα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (CEF).
Οι αποφάσεις δεν θα αργήσουν να ληφθούν. To κοίτασμα θεωρείται σε μέγεθος ικανοποιητικό για να καλύψει όλες τις εκπομπές αερίων της ελληνικής αγοράς για 10 χρόνια. Με άλλα λόγια μπορεί να χωρέσει 100 εκατ. τόνους αερίων ρύπων, σημερινής αξίας 10 δισ. ευρώ. Mε τις αποφάσεις ωστόσο που λαμβάνονται σε κυβερνητικό ή και σε διακυβερνητικό επίπεδο, η αξία του «γεμίσματος» αυτής της αποθήκης μάλλον θα αυξηθεί, παρά θα μειωθεί.
* Από powergame.gr