Η γνωστή αυτή φράση αναφέρεται συνήθως σε καταστάσεις όπου δεν γνωρίζουμε ποιος ή τι προηγήθηκε ποιου. Η κότα ή το χρυσό αβγό; Έτσι και με τις ακριβές τιμές του πετρελαίου δεν είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε εάν οι ακριβές τιμές είναι αποτέλεσμα της κερδοσκοπίας ή η κερδοσκοπία προέκυψε και συντηρείται λόγω του ακριβού πετρελαίου.
Επειδή πολύς λόγος γίνεται περί κερδοσκοπίας και των άπληστων χρηματιστών που διαρκώς ποντάρουν σε υψηλότερες τιμές για ν΄ αποκομίσουν κέρδη, καλό είναι να εξετάζουμε και να πληροφορούμεθα για τον ευρύτερο ενεργειακό χώρο όπου συντελούνται οι διεργασίες που επιδρούν στις τιμές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη απόφαση της Σαουδικής Αραβίας ν’ αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου κατά 200.000 βαρέλια με την προοπτική ότι κάτι τέτοιο θα βοηθούσε να ρίξει τις διεθνείς τιμές. Δηλαδή, η αύξηση της προσφοράς από μία μεγάλη πετρελαιοπαραγωγική δύναμη, που έχει άμεση δυνατότητα αύξησης της παραγωγής, θα έδιδε ένα θετικό μήνυμα στις αγορές ότι υπάρχει λύση στο πρόβλημα της επάρκειας στην παραγωγή.
Όπως και παλαιότερα η αγορά αντέδρασε ακριβώς αντίθετα. Η κίνηση της Σαουδικής Αραβίας δεν έπεισε κανέναν αφού αυτή ουσιαστικά επιβεβαίωσε μία παρόμοια αύξηση ένα ακριβώς μήνα πριν, και έτσι αντί για μείωση είδαμε αύξηση των τιμών κατά 1,40 δολάρια με την τιμή για την ποικιλία Brent να διαμορφώνεται στα 137,06 δολάρια το βαρέλι και για το WTI στα 138,75 δολάρια στο NYMEX (24/6). Πως όμως είναι δυνατό η Σαουδική Αραβία με την μεγαλύτερη παραγωγή παγκοσμίως (9,7 εκατ. βαρέλια την ημέρα με στόχο την αύξηση στα 12,5 εκατ. βαρέλια το 2010) να μην γίνεται πιστευτή; Η αιτία βέβαια δεν είναι αυτή και δεν αφορά την φερεγγυότητα του βασιλείου των Σαούντ, που είναι γνωστή τοις πάσι.
Το πρόβλημα φαίνεται να εντοπίζεται στην αδυναμία του παγκόσμιου πετρελαϊκού συστήματος να τροφοδοτήσει την αγορά με τις απαραίτητες και σωστών προδιαγραφών αργού ποσότητες, ιδιαίτερα τα διυλιστήρια, ώστε να παραχθούν τα κατάλληλα προϊόντα και να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των καταναλωτών για συγκεκριμένους τύπους βενζίνης.
Και το πρόβλημα αυτό φαίνεται να είναι πολύ μεγαλύτερο απ΄ ότι έχει γίνει μέχρι σήμερα αντιληπτό και για την επίλυση του θα χρειασθούν μεγάλες επενδύσεις σε νέα παραγωγικά κοιτάσματα και διυλιστήρια. Οι κερδοσκόποι έπονται διαπιστώνοντας απλούστατα την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση της παγκόσμιας αγοράς και ποντάρουν ότι τα πράγματα μάλλον θα χειροτερεύουν παρά θα βελτιώνονται. Όμως θα ήτο πέρα για πέρα παράλογο να υποστηρίζουμε ότι φταίνε οι κερδοσκόποι που το παγκόσμιο πετρελαϊκό σύστημα δεν δουλεύει ικανοποιητικά την δεδομένη χρονική περίοδο.