Πιο απομονωμένο ενεργειακά, οικονομικά αλλά και πολιτικά δείχνει να βρίσκεται το Ιράν μετά από την πρόσφατη απόφαση της γαλλικής εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου Total ν’ αποχωρήσει από την χώρα. Ο κ Christophe de Margerie, εκτελεστικός διευθυντής της γαλλικής εταιρείας, ανακοίνωσε ότι η Total διακόπτει τις εξαιρετικά αναγκαίες για το Ιράν επενδύσεις της στο πλούσιο κοίτασμα φυσικού αερίου του Νότιου Pars.
Ο λόγος σύμφωνα με τον οποίο η Total προέβη στην παραπάνω απόφαση ήταν ότι θεώρησε το σχέδιο της ανάπτυξης του συγκεκριμένου κοιτάσματος ως επένδυση υψηλού ρίσκου λόγω της πολιτικής αστάθειας στην περιοχή. Εντούτοις, η συγκεκριμένη απόφαση μάλλον καθρεπτίζει το χαμόγελο της αμερικάνικής πολιτικής η οποία βλέπει την αποχώρηση της Total ως μία από τις μεγαλύτερες διπλωματικές επιτυχίες της αναφορικά με την προσπάθεια απομόνωσης του Ιράν και ειδικότερα της αναστολής του πυρηνικού του προγράμματος. Η δηλώσεις μάλιστα του Γάλλου διευθυντή ήρθαν σαν ένα είδος απάντησης στην πυραυλική άσκηση του Ιράν κατά την οποία εκτός από πυραύλους εκτοξεύτηκαν συγχρόνως και απειλές από την ιρανική πλευρά ότι όποιος απειλήσει το πυρηνικό πρόγραμμα θα δεχθεί μια σκληρή απάντηση.
Φυσικά το να εγκαταλείπει μια εταιρεία πετρελαίου σαν την Total τις επενδυτικές της φιλοδοξίες στο ενεργειακά πλούσιο Ιράν δεν είναι ότι το καλύτερο ούτε το πιο έξυπνο επενδυτικά. Μέσα από τις δηλώσεις άλλωστε του κ Margerie, διαφάνηκε ξεκάθαρα η απροθυμία της Total να μη συμμετέχει στην ανάπτυξη του κοιτάσματος στο οποίο η κυβέρνηση του Ιράν είχε εναποθέσει τις ελπίδες της για την αύξηση των εξαγωγών φυσικού αερίου καθώς και υγροποιημένου αερίου (LNG). Ήταν μάλιστα χαρακτηριστική η στάση του κ Margerie ο οποίος δήλωσε ότι απ’ την μια απομονώνουν από το σύστημα χώρες όπως το Ιράν και το Ιράκ και από την άλλη παραπονιούνται ότι δεν υπάρχει αρκετό πετρέλαιο για να ικανοποιήσει την παγκόσμια ζήτηση.
Το Ιράν βέβαια μετά απ’ αυτές τις εξελίξεις ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να σταματήσει την ανάπτυξη του κοιτάσματος αλλά θα συνεχίσει και χωρίς την Total με άλλους επενδυτές. Πρέπει να θυμίσουμε βέβαια ότι τόσο η Shell όσο η Eni όπως επίσης και η Repsol δείχνουν απροθυμία να επενδύσουν στο κοίτασμα του Νότιου Pars αλλά ενδιαφέρονται περισσότερο για τα κατοπινά στάδια ανάπτυξής του. Ακόμα πάντως κι αν το Ιράν συνεργαστεί με τους Ρώσους ή ακόμα και με τους Κινέζους δεν θα μπορέσει να αποκτήσει την αναγκαία τεχνογνωσία που θα του εξασφαλίσει επάρκεια στην παραγωγή και συγκριτικό πλεονέκτημα στις εξαγωγές.
Όπως και να χει πάντως η κατάσταση γίνεται όλο και πιο τεταμένη, με τις τιμές του πετρελαίου να ανεβαίνουν συνεχώς, το Ιράν να αντιστέκεται πεισματικά, τις Η.Π.Α. να προσπαθούν να το απομονώσουν, το Ισραήλ να απειλεί με τον πλέον έκδηλο τρόπο για εμπόλεμη ρήξη, ενώ από την άλλη η Ρωσία ψάχνει αγωνιωδώς τον κατάλληλο τρόπο και χρόνο για να εδραιωθεί ξανά όχι μόνο ως μια μείζων ενεργειακή δύναμη αλλά και ως στρατιωτική οντότητα ικανή να ρυθμίζει τις εξελίξεις στις γύρω περιοχές.