Οι διεθνείς επενδυτές ανησύχησαν κι εκ της υποχωρήσεως της ισοτιμίας του δολλαρίου, παρά την άνοδο των επιτοκίων, στράφησαν δε στα πολύτιμα μέταλλα, χρυσόν κι άργυρον, ως κλασσικά καταφύγια της αποθησαυρίσεως πλούτου, με αποτέλεσμα την ανατίμηση του μεν πρώτου στα 2.040,5 $/ΟΖ , του δε ασημιού στα 25,95 $ ανά ουγγία.
Συνέβαλαν στο κλίμα ανησυχίας οι δηλώσεις του διευθύνοντος την Αμερικανική Τράπεζα «Τσέης-Τζί.Πι.Μόργκαν», Τζάμι Ντίμον , ότι η Τραπεζική κρίσις δεν έχει παρέλθη ακόμη ολοκληρωτικά, παρά τις επεμβάσεις του ΦΕΝΤ και του «Τρέζαρυ» των ΗΠΑ (ΥΠΟΙΚ). Υπεδαύλησε επίσης τους φόβους των επενδυτών ότι θ’ ακουσθούν κι άλλα «κανόνια» στον Τραπεζικό τομέα, ο γνωστός ως «Κασσάνδρα» οικονομολόγος Ρούμπιν που εχρησμοδότησε - όχι άπαξ του έτους ως η Πυθία αλλά συχνότερα - την καταστροφή της Αμερικανικής οικονομίας. Που, μ’όλα ταύτα, όλο επεκτείνεται και ποτέ δεν σταματά να δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, αν και με μικρότερο ρυθμό από εχθές – προάγγελο υφέσεως στις ΗΠΑ; Όχι, μάλλον ανασχέσεως της ανοδικής τάσεως των επιτοκίων.
Η πραγματική εικόνα είναι ότι η τιμή του χρυσού είχε μείνει πίσω στις αναπροσαρμογές που επιβάλλει η αιτιώδης συνάφεια των πληθωριστικών πιέσεων κι οι εύλογοι συσχετισμοί της.
Όταν η συνολική ποσότητα χρήματος της παγκοσμίου οικονομία αυξάνει από την συσσώρευση δημοσίου χρέους και πολεμικά γεγονότα όπως στην Ουκρανία διαταράσσουν την ισορροπία δυνάμεως, παγκόσμιες σταθερές όπως ο χρυσός, τα επιτόκια, οι ισοτιμίες των νομισμάτων και το πετρέλαιο (λιγότερο) αναζητούν νέα σημεία ισορροπίας.
Έτσι, διαμορφώνονται νέα επίπεδα τιμών και σχέσεων μεταξύ επενδυτικών αγαθών. Όταν οι μετοχές πέφτουν στην Γουώλλ Στρήτ - όπως τώρα - είναι λογικό να ανατιμώνται τ’ άλλα επενδυτικά αγαθά, πολύτιμα μέταλλα, ακίνητα και έργα τέχνης.
Σε μία νέα περίοδο αυξήσεως του πληθωρισμού, όπως αυτή που διανύουμε, δεν είναι παράδοξη η ανατίμηση του χρυσού. Το αντίθετο θα ήταν δυσεξήγητο. Εν τούτοις, ο χρυσός έχει τα μειονεκτήματα του: πλην των φυλάκτρων και περιοδικής καταπιέσεώς του από το καρτέλ των κεντρικών Τραπεζών, άλλη πρόσοδον δεν έχει κι είναι καταδικασμένος να υστερεί σε απόδοση προσόδου των άλλων επενδύσεων μέχρις ότου η αγορά αφυπνισθή από την καθυστέρηση της τιμής του και τον ανατιμήσει.
Ο χρυσός είναι η αδυναμία των κεντρικών Τραπεζιτών που τον χειραγωγούν όπως ο Μίδας -κυριολεκτικώς- θρυλικός βασιλεύς της Φρυγίας περί το 700 π.χ.. Η υπερβολική πίστη στον χρυσό συνοδεύεται από την κατάρα του Μίδα, που κόντευσε να πεθάνει από ασιτία αφού ό,τι έπιανε γινόταν το κίτρινο, απαστράπτον μέταλλο. Κατά σωτηρίαν σύστασιν του θεού Διονύσου, δια ν’ απαλλαγεί ο Μίδας της κατάρας, ελούσθη στον ποταμόν Πακτωλόν ,όστις έκτοτε φέρει ψήγματα χρυσού.
-Μύθος μεν αλλ’ ειδοποιόν μήνυμα για τους αγγίζοντες το χρυσίον.