Με την μέση τιμή της αμόλυβδης βενζίνης στην ελληνική αντλία να έχει πάρει εκ νέου την ανιούσα, για άλλη μια φορά και δίχως ελπίδα να υποχωρήσει σε ανεκτά, και σε κάθε περίπτωση “πολιτισμένα” επίπεδα, που θα επέτρεπαν στον Έλληνα φορολογούμενο να αισθανθεί “πολίτης του κόσμου” για μια φορά στη ζωή του

η Στήλη Σχόλιο επανέρχεται στο ζήτημα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και το πώς το μέλλον τους διαπλέκεται με το αφήγημα της πράσινης μετάβασης, με την βαθιά εδραιωμένη πεποίθηση πως ό,τι ανεβαίνει, στην Ελλάδα, ΔΕΝ κατεβαίνει!   

Παρατηρώντας τις εξελίξεις στις διεθνείς αγορές και το πώς αντιδρούν τα ευρωπαϊκά κράτη και οι πολίτες τους, στις νευρικές διακυμάνσεις τους, - ιδίως των τελευταίων τριών ετών- καταλήγει κανείς στο αβίαστο συμπέρασμα πως η μόνη ειλικρινής αντίδραση στο υποβολιμαίο,  σενάριο της πράσινης μετάβασης είναι η επιφυλακτικότητα. Ιδίως αφότου ξέσπασε η ενεργειακή κρίση με τις τιμές του φυσικού αερίου να σπάζουν το φράγμα του ήχου και να συμπαρασύρουν στην ιλιγγιώδη επιτάχυνσή τους προς τα άνω στρώματα της ατμόσφαιρας και τις αντίστοιχες της ηλεκτρικής ενέργειας, οι καταναλωτές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που επαίρεται ότι θα είναι η πρώτη στον κόσμο που θα νικήσει το θεριό της κλιματικής αλλαγής, εμφανίζονται –τουλάχιστον- σκεπτικιστές όσον αφορά στα πραγματικά οφέλη αυτή της εκστρατείας.        

Διαβάσαμε πρόσφατα στο energia.gr ότι οι Γερμανοί δεν πιστεύουν πια ότι είναι εφικτή η ενεργειακή μετάβαση. Άρκεσαν δύο χρόνια ακραίων τιμών στην ενέργεια και η απειλή της έλλειψης φυσικού αερίου, που έως τότε προμηθεύονταν αφειδώς και…φθηνώς, για να τους κάνει να δουν το φως το αληθινόν και να θεωρούν πως το να κυνηγούν “ανεμόμυλους” όπως ο ήρωας του Θερβάντες, δεν θα εξασφαλίσει την καθημερινή τους ενέργεια.

Όλο το άρθρο στη στήλη Σχόλιο εδώ