Στα μέσα Φεβρουαρίου, σε ένα πλαίσιο αυξανόμενης διεθνούς έντασης και επιδείνωσης των σχέσεων με τις δυτικές χώρες, ο Ιρανός πρόεδρος Ιμπραχίμ Ραΐσι, συναντήθηκε στο Πεκίνο με τον Κινέζο ομόλογό του Σι Τζιπίνγκ ανανεώνοντας τη στενή τους σχέση και εκφράζοντας ταυτόχρονα την πρόθεσή τους για περαιτέρω εμβάθυνση των οικονομικών και εμπορικών δεσμών μεταξύ των χωρών τους.
Άλλωστε τον περασμένο Σεπτέμβριο η Τεχεράνη υπέβαλε αίτηση για ένταξη στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, στον οποίο ανήκουν χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία, το Πακιστάν και η Ινδία και πλέον είναι πλήρες μέλος.
Η Κίνα ξεχωρίζει, ως ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Ιράν, με τις εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των δύο χωρών για το τελευταίο δεκάμηνο να υπολογίζονται σε πάνω από 25 δισεκατομμύρια δολάρια (12,6 δισ. δολ. οι εξαγωγές του Ιράν στην Κίνα, και 12,7 δισ. δολ. οι εξαγωγές της Κίνας στο Ιράν).
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Κίνα είναι μία από τις χώρες που συνεχίζουν να αγοράζουν πετρέλαιο από το Ιράν, παρά τις αμερικανικές κυρώσεις κατά της ισλαμικής δημοκρατίας. Παράλληλα, η Κίνα παρουσιάζεται να καλωσορίζει και την προοπτική της ένταξης του Ιράν στην ομάδα χωρών BRICS ( στην οποία συμμετέχουν σήμερα η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία, η Κίνα και η Νότια Αφρική) ενώ είχε βάλει την υπογραφή της και στη διεθνή συμφωνία του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.
Εκείνο που πρόσφατα προκάλεσε ισχυρό σοκ ήταν η συμφωνία εξομάλυνσης των σχέσεων Ιράν και Σαουδικής Αραβίας κατόπιν διαμεσολάβησης του Πεκίνου. Πρώτος λόγος ανησυχίας ήταν η ταχύτατη ανάδειξη της Κίνας στο κέντρο των εξελίξεων της ευρύτερης Μέσης Ανατολής και σταδιακώς του πλανήτη. Όπως υπογραμμίζουν αναλυτές, δίπλα στην ανάγκη της για ενέργεια, η Κίνα χρειάζεται πολύ σταθερά σύνορα εκεί που φτάνει το τέλος του «νέου δρόμου του μεταξιού». «Η Σαουδική Αραβία, από την άλλη, έχοντας αντιληφθεί ότι οι πόλεμοί της στη Μέση Ανατολή αποδείχτηκαν φιάσκο, με χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις της Συρίας και της Υεμένης, πληρώνοντας πολύ ακριβά την αμερικανική προστασία και κυρίως με δεδομένο ότι η ισχύς των ΗΠΑ υποχωρεί, έχει κάθε λόγο να ψάξει για συμμαχίες και αλλού, πέραν της Ουάσιγκτον», επισημαίνουν.
Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι η πορεία των σχέσεων Ιράν και Σαουδικής Αραβίας αλλάζει βαίνοντας προς εξομάλυνση με κινεζική διαμεσολάβηση. Παράλληλα, δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς ότι η στρατιωτική συμμαχία Ρωσίας-Ιράν έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα, με αποτέλεσμα για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, το Ιράν να έχει τη δυνατότητα ανάπτυξης ισχυρών αντιαεροπορικών συστημάτων.
Διεθνείς σχολιαστές επιρρίπτουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην κυβέρνηση Μπάιντεν και την «αποτυχία της να ηγηθεί ουσιαστικά», έλλειμμα που παραδίδει τις ΗΠΑ στο… πιάτο της Κίνας, της Ρωσίας και του Ιράν δημιουργώντας ενεργά μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων.