Η ουσία είναι ότι η τακτική του Γκρούεφσκι οδηγεί αναπότρεπτα σε εχθρικές σχέσεις με την Ελλάδα. Αυτό αναπόφευκτα συνεπιφέρει σκλήρυνση και της ελληνικής πολιτικής εναντίον των Σκοπίων, ξαναφέρνοντας τα πράγματα στο σκοτεινό κλίμα των αρχών της δεκαετίας του 1990 με τα εμπάργκο κ.λπ.
Σοβαρότατες αλλαγές συντελούνται στο πολιτικό τοπίο των Βαλκανίων το τελευταίο διάστημα. Αλλαγές που επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τα ελληνικά συμφέροντα και ως εκ τούτου είναι αναγκαίο να ληφθούν υπόψη από την κυβέρνηση Καραμανλή, οδηγώντας σε αναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής που ασκεί. Οι εξελίξεις στην ΠΓΔΜ, στη Βοσνία, στο Κόσοβο και στη Σερβία, καθορίζουν νέους όρους στο παιχνίδι.
ΕΧΘΡΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ
Τα Σκόπια αποτελούν φυσικά το μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι κινήσεις του πρωθυπουργού Νίκολα Γκρούεφσκι με τις επιστολές, τόσο προς τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή όσο και προς τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, αποκαλύπτουν με σαφήνεια την πρόθεσή του να οξύνει στο έπακρο τις σχέσεις του με την Αθήνα, αντιγράφοντας την τακτική της Αγκυρας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις: να προσθέτει δηλαδή, όσο το δυνατόν, περισσότερες υπαρκτές ή ανύπαρκτες διαφορές στον κατάλογο των ζητημάτων που χωρίζουν την ΠΓΔΜ από την Ελλάδα.
Η επιλογή αυτή όμως υποδηλώνει πως τα Σκόπια εγκαταλείπουν ουσιαστικά την προσπάθεια, σε αυτή τουλάχιστον τη φάση, να πετύχουν την ένταξή τους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αφού και να ήθελε πλέον η κυβέρνηση Καραμανλή να μη βάλει βέτο στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων Βρυξελλών και Σκοπίων, τώρα είναι αδύνατον να μην το κάνει. Προφανώς ο Γκρούεφσκι νομίζει ότι αν κατορθώσει να μετατρέψει τις σχέσεις της ΠΓΔΜ με την Ελλάδα σε ένα μπλεγμένο κουβάρι ατελείωτων αντιθέσεων, θα απαυδήσουν τα μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, θα κουραστούν από τα αλλεπάλληλα ελληνικά βέτο, και στο τέλος οι ξένοι εταίροι και σύμμαχοι θα καταλήξουν να πιέζουν την Αθήνα, να πάψει να φράζει τον δρόμο στα Σκόπια. Παράλληλα, ελπίζει ότι στο τέλος, όλο και κάτι μπορεί να κερδίσει η ΠΓΔΜ από το λέγε - λέγε γύρω από υπαρκτές και ανύπαρκτες διαφορές της με την Ελλάδα, έστω και μόνο στον τομέα φραστικής συμπάθειας προς τις θέσεις των Σκοπίων.
Η ουσία είναι ότι αυτή η τακτική του Γκρούεφσκι οδηγεί αναπότρεπτα σε εχθρικές σχέσεις με την Ελλάδα. Αυτό αναπόφευκτα συνεπιφέρει σκλήρυνση και της ελληνικής πολιτικής εναντίον των Σκοπίων, ξαναφέρνοντας τα πράγματα στο σκοτεινό κλίμα των αρχών της δεκαετίας του 1990 με τα εμπάργκο κ.λπ.
«ΕΥΡΩ-ΣΕΡΒΙΑ», ΚΟΣΟΒΟ, ΚΥΠΡΟΣ
Η ολοκληρωτική επικράτηση στη Σερβία των πολιτικών δυνάμεων που αποδέχονται την απόσπαση του Κοσόβου από τη χώρα τους με αντάλλαγμα την ένταξη στην ΕΕ - δηλαδή τους κολοσσιαίους πόρους που αυτή θα φέρει και τους οποίους φυσικά θα λεηλατήσει η ελίτ που αποδέχθηκε την εκποίηση του Κοσόβου -συνιστά το δεύτερο σημαντικό στοιχείο αλλαγής στα Βαλκάνια.
Θα αποτελούσε, προφανώς,. φαιδρότητα να επιχειρήσει η Αθήνα να εμφανισθεί πιο... «σερβόφρων» από τους Σέρβους στο θέμα του Κοσόβου. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση του Βελιγραδίου «πουλάει» το Κόσοβο, η κυβέρνηση Καραμανλή δεν έχει καμιά επιλογή πέρα από την αναγνώριση της νέας πραγματικότητας και την προσαρμογή σε αυτήν.
Οι συνέπειες, όμως, της αναγνώρισης του Κοσόβου δεν παύουν να είναι βαρύτατες για το Κυπριακό. Αναγνώριση του Κοσόβου συνιστά διεθνή νομιμοποίηση της χρήσης στρατιωτικής βίας από ξένες δυνάμεις για την απόσπαση τμήματος της επικράτειας μιας χώρας. Ακριβώς αυτό έκαναν οι Τούρκοι το 1974 στην Κύπρο, με την παράνομη εισβολή και την υπερτριαντάχρονη κατοχή.
Η Αθήνα δεν είναι φυσικά εξάρτημα του Βελιγραδίου, αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που μπορεί να ελπίζει είναι πως οι καιροσκόποι Σέρβοι πολιτικοί θα αργήσουν να αναγνωρίσουν επίσημα την αποποίηση του Κοσόβου, από τον φόβο του πολιτικού κόστους και μόνο, επιτρέποντας έτσι στην ελληνική κυβέρνηση να μην προχωρήσει κι αυτή στην, ίσως, μοιραία για την τύχη της Κύπρου, αναγνώριση του Κοσόβου.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως το να εναποθέτει κανείς ελπίδες σε πολιτικούς που αδίστακτα παραδίδουν ηγέτες τους για να τους δικάσουν οι ξένοι που βομβάρδισαν και κομμάτιασαν την πατρίδα τους, αποτελεί μια εξαιρετικά επικίνδυνη πράξη. Μια υποτελής και εξανδραποδισμένη Σερβία, κάθε άλλο παρά καλός γείτονας είναι.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 26-27/07/2008)