Μπορεί ο μεγάλος Κων. Καβάφης στο γνωστό ποίημα του «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης» να αναφέρεται σε έναν μόνο ηγεμόνα, τον Αριστομένη τον υιό του Μενελεάου, όμως σήμερα μετά την πτώση του Μουαμάρ Καντάφι έχουμε γεμίσει επίδοξους ηγεμονίσκους, η καλύτερα πολέμαρχους, που διαρκώς μαχόμενοι μεταξύ τους προσπαθούν να ελέγξουν την χώρα. Που όμως δεν επιτυγχάνουν, αν και έχουν περάσει 12 χρόνια από την ανατροπή του προηγούμενου καθεστώτος.

Με τις δεκάδες φυλές της χώρας να κάνουν ουσιαστικό «κουμάντο» και να μην ομονοούν για ειρήνευση και την εγκαθίδρυση μιας εθνικής κυβέρνησης. Σε αυτή την σπαρασσόμενη από ένα διαρκή εμφύλιο πόλεμο, αλλά πλούσια σε πετρελαϊκά κοιτάσματα χώρα, οι Μεσογειακές χώρες, κατά προτεραιότητα, σπεύδουν να τοποθετηθούν εν όψει της προβλεπόμενης ειρήνευσης και εγκαθίδρυσης μιας δημοκρατικής κυβέρνησης.

* Ολόκληρο το κείμενο στη στήλη Υπογείως εδώ

Διαβάστε ακόμα