Τον προβληματισμό του για το ενδεχόμενο η ΕΕ να χάσει το “πράσινο τρένο” και να μην πετύχει τους στόχους για τη διείσδυση των ΑΠΕ εκφράζει ο οργανισμός WindEurope, που εκπροσωπεί, σε ευρωπαϊκό επίπεδο τις εταιρείες του κλάδου αιολικής ενέργειας. Ασκεί, έτσι, και κριτική στα έκτακτα μέτρα που έλαβε η Ένωση για να αντιμετωπίσει την ενεργειακή κρίση

Όπως αναφέρει σε σχετική δημοσίευση του, πριν λίγες εβδομάδες, σε σχέση με τα υπεράκτια αιολικά, οι κυβερνήσεις της ΕΕ θα πρέπει ακόμη να κάνουν πολλά. Όπως, ειδικά, σημειώνει είναι ανάγκη να προωθηθούν επενδύσεις στην αλυσίδα εφοδιασμού, που αφορά την υπεράκτια παραγωγή αιολικής ενέργειας. Ωστόσο, τονίζει ότι ο νόμος της ΕΕ για την στήριξη αυτής της μορφής της βιομηχανίας, που εισφέρει στην μείωση των εκπομπών άνθρακα, μέσω ανάπτυξης  υπεράκτιων μονάδων παραγωγής δεν είναι επαρκής.Επίσης σημειώνει ότι χρειάζονται νέα εργοστάσια για εξοπλισμό και επενδύσεις 9 δισεκ. ευρώ για λιμενικές υποδομές.

Επίσης  ο οργανσιμός υπογραμμίζει ότι ο σχεδιασμός των δημοπρασιών θέτει εμπόδια τονίζοντας ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να επιτρέψουν την αναπροσαρμογή του κόστους και να αποφύγουν τις αρνητικές προσφορές χωρίς ανώτατο όριο.

Παράλληλα, ο οργανισμός WindEurope επισημαίνει ότι οι επενδύσεις καθυστέρησαν το 2022 λόγω της ρυθμιστικής αβεβαιότητας που προκάλεσαν οι κυβερνητικές παρεμβάσεις στις αγορές ενέργειας. Επομένως, η Ευρώπη έχει να καλύψει ένα μεγάλο κενό.

Ετσι, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο οργανισμός WindEurope η ΕΕ θα πρέπει να κατασκευάζει κατά μέσο όρο 11 GW ετησίως υπεράκτιες εγκαταστάσεις από τώρα έως το 2030. «Ήταν πάντοτε σαφές ότι περισσότερες θα κατασκευάζονταν στο 2ο μισό της δεκαετίας. Αλλά ο σημερινός ρυθμός,  στα 1,4 GW το πρώτο εξάμηνο του 2023 στην ΕΕ, εξακολουθεί να είναι κάτω από το επίπεδο που απαιτείται» σημειώνει ο ευρωπαϊκός οργανισμός για την αιολική ενέργεια.

Όπως αναφέρει, «η  ΕΕ πρέπει να βάλει στο τραπέζι χρήματα που θα βοηθήσουν στην κλιμάκωση της αλυσίδας εφοδιασμού - και όχι απλώς να χρηματοδοτήσει την καινοτομία. Οι εθνικές κυβερνήσεις πρέπει να αξιοποιήσουν στο έπακρο τη νέα ευελιξία που επιτρέπουν οι κανόνες της ΕΕ για τις κρατικές ενισχύσεις, προκειμένου να στηρίξουν τις επενδύσεις. Και οι κανόνες πλειστηριασμών πρέπει να ανταμείβουν τις επενδύσεις που πραγματοποιούνται με στόχο την ανθεκτικότητα της αλυσίδας εφοδιασμού, αλλά και σε άλλους τομείς προστιθέμενης αξίας».

Τέλος, κάνει λόγο για την ανάγκη διόρθωσης των κανονισμών, που αφορούν για παράδειγμα στις αδειοδοτήσεις ή στον σχεδιασμό της αγοράς, ενώ αναφορικά με τις δημοπρασίες, σημειώνει ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αναπροσαρμόζουν τις τιμές με βάση τον πληθωρισμό, τονίζοντας ότι το κόστος των υπεράκτιων ανεμογεννητριών έχει αυξηθεί έως και 40% τα τελευταία δύο χρόνια.

Σημειώνεται ότι πέρυσι δεν υπήρξε ούτε μία νέα επένδυση σε μεγάλης κλίμακας υπεράκτια αιολική ενέργεια στην Ευρώπη. Οι τελικές επενδυτικές αποφάσεις (FID) καθυστέρησαν καθώς ο πληθωρισμός αύξησε το κόστος των έργων και οι επενδυτές φοβήθηκαν από τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στις αγορές ηλεκτρικής ενέργειας. Τα πράγματα βελτιώθηκαν φέτος. Έξι μεγάλα έργα, όπως αναφέρεται, έφθασαν σε FID συνολικού ύψους 15 δισ. ευρώ και 5 GW νέας δυναμικότητας. Ωστόσο, ορισμένες επενδύσεις εξακολουθούν να καθυστερούν και πολλοί επενδυτές παραμένουν διστακτικοί, τονίζει ο Windeurope.

Τέλος, αναφέρει ότι η Ευρώπη μπορεί να έχει 10 GW μέχρι το 2030, αν οι κυβερνήσεις υποστηρίξουν τους στόχους επέκτασης με τις σωστές πολιτικές.

Στο μεταξύ, πάνω από 2,1 GW νέων υπεράκτιων αιολικών πάρκων εγκαταστάθηκαν στην Ευρώπη το πρώτο εξάμηνο του 2023 αυξάνοντας τη συνολική ισχύ σε 32GW. Σύμφωνα με τον οργανισμό WindEurope, το μεγαλύτερο μέρος των επενδύσεων για τα νέα υπεράκτια αιολικά έγινε στην Ολλανδία και το υπόλοιπο στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γερμανία και στη Νορβηγία. Όπως επισημαίνεται αυτές αποτελούν το κατώτερο επίπεδο που απαιτείται για την επίτευξη των ενεργειακών και κλιματικών στόχων της Ευρώπης.