Ακούστε την εκπομπή στο ertnews.gr
και ολόκληρη στο ertecho.gr (από το 25'55'' και εξής)
Στην εκπομπή περιγράφεται η τελευταία κατάσταση επί του πεδίου, με την εισροή χιλιάδων Αρμενίων από τις άλλες πόλεις και χωριά του Ναγκόρνο Καραμπάχ στην πρωτεύουσα Στεπανακέρτ σε αναζήτηση προστασίας, αλλά χωρίς καταλύματα, εφόδια κλπ. Εξηγείται, όμως, πως κατά κύριο λόγο η επέμβαση του Αζερμπαϊτζάν, η κάμψη της όποιας αντίστασης των αυτονομιστών σε περίπου 24 ώρες και ο πλήρης έλεγχος του θύλακα ήταν μια προδιαγεγραμμένη κατάληξη μιας σύγκρουσης περίπου 35 χρόνων. Και ήταν αναμενόμενη όχι μόνον μετά την ήττα του 2020, αλλά και αρκετά χρόνια πριν, καθώς η ισχύς και οι γεωπολιτικές συγκυρίες επιδεινώνονταν σταδιακά για την αρμενική πλευρά και βελτιώνονταν για εκείνη του Αζερμπαϊτζάν.
Η δε συγκεκριμένη στιγμή που επέλεξε το Αζερμπαϊτζάν να κάνει την τελική κίνησή του οφείλεται, σύμφωνα με τους περισσότερους αναλυτές, στην ευνοϊκή συγκυρία που δημιουργήθηκε για το Μπακού με την ταυτόχρονη σύμπτωση: – της εξασθένισης των κατοίκων του θύλακα μετά 9μηνη σχεδόν πλήρη αποκοπή από τροφοδοσία, επικοινωνία κλπ. – της έλλειψης πραγματικών συμμάχων της Αρμενίας, λόγω χαλάρωσης των δεσμών της με τη Ρωσία, αλλά και των αναποτελεσματικών δυτικών ανοιγμάτων που επιχείρησε –της ενδυνάμωσης, αντιθέτως, των συμμαχιών και του ρόλου του Αζερμπαϊτζάν, μέσω των δεσμών του με την Τουρκία, των καλών πολιτικών σχέσεων της με τη Δύση, αλλά ακόμη και τη Ρωσία –της ιδιαίτερης σημασίας που έχει αυτή την εποχή το Αζερμπαϊτζάν για τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης και που το κάνει να είναι βέβαιο πως οι όποιες δυτικές αντιδράσεις θα μείνουν σε επίπεδο ρητορικής –της απορρόφησης του ενδιαφέροντος και της δυναμικής της Ρωσίας στο μέτωπο της Ουκρανίας.
Τελικά, η απογοήτευση των Αρμενίων είναι έκδηλη και εύλογη προς όλες τις κατευθύνσεις, αν και μια λογική και όχι συναισθηματική ανάλυση θα τους είχε οδηγήσει να μην έχουν αυταπάτες: Eίναι δυσαρεστημένοι με τη Ρωσία πως δεν τους προστάτεψε, βλέποντας όμως πως είναι εξασθενημένη και απορροφημένη με τον πόλεμο της Ουκρανίας. Είναι ενοχλημένοι από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, που παρά τη διάθεσή τους να την προσεταιριστούν δεν είναι σε θέση να προσφέρουν πρακτική βοήθεια.
Στην εκπομπή εξετάζεται το πώς μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση επίσης για την ίδια την Αρμενία, η οποία ουσιαστικά, πέραν των καταγγελιών, δεν αντέδρασε στρατιωτικά και πρακτικά. Αντιθέτως, ο πρωθυπουργός Πασινιάν δήλωσε πως η χώρα του είναι έτοιμη να υποδεχθεί 40.000 οικογένειας από το Ναγκόρνο Καραμπάχ (δίνοντας ουσιαστικά ένα σύνθημα αποχώρησης των εκεί Αρμενίων) και ότι αυτό που χρειάζεται είναι ένα συνολικό σχέδιο ειρήνευσης με το Αζερμπαϊτζάν. Η δε αντίδραση της κοινής γνώμης στο εσωτερικό της Αρμενίας περιορίστηκε σε μερικές, μάλλον ήπιες, διαδηλώσεις. Άλλωστε ας μην αγνοείται πως στις αρχές του 2021, λίγους μόνο μήνες μετά τον πόλεμο και την ήττα του 2020, ο Πασινιάν επανεκλεγόταν στην πρωθυπουργία της Αρμενίας με μεγάλη πλειοψηφία…
Η συζήτηση ολοκληρώνεται με το ποια μπορεί να είναι η τελική κατάληξη του ζητήματος, αλλά και οι νέες γεωπολιτικές ισορροπίες συνολικά στον Καύκασο. Εξετάζεται το πόσο πιθανός είναι προσεχώς ένας πόλεμος απευθείας Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας και κατά πόσον το Μπακού θα σταματήσει εδώ. Ακόμη, αναλύεται το αν ο ρόλος της Ρωσίας έχει αποδυναμωθεί καθοριστικά στον Καύκασο, το κατά πόσον ΗΠΑ και ΕΕ μπορούν να κάνουν κάτι, εκτός από τη διάθεσή τους να αποκτήσουν επιρροή εκεί και, τέλος, το ποια είναι τα οφέλη της Τουρκίας και μέχρι που μπορεί να φτάσει η Άγκυρα με τη διείσδυση στο Καύκασο;
(πηγή: ertnews.gr)