Μετά ήλθε η σειρά των Ποντίων να υποστούν την γενοκτονία από τον Κεμάλ το 1915.
Υπήρξαν και πολλοί Αρμένιοι πρόσφυγες μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, το 1922. Αφίχθησαν στην Ελλάδα ως χριστιανοί το θρήσκευμα μετην «ανταλλαγή πληθυσμών» υπό της προπολεμικής Κοινωνίας των Εθνών. Κι έτυχαν της φιλοξενίας του Ελληνικού λαού στα πέριξ των Αθηνών προάστια. Απέκτησαν Αρμενική μητρόπολη, κοντά στην πλατεία Κουμουνδούρου.Ευδοκίμησαν οικονομικώς και μετά τον πόλεμο, πολλοί μετανάστευσαν στην Αμερική, λίαν επιτυχώς.
Σήμερα, 120.000 Αρμένιοι και Αρμένισσες παίρνουν πάλι τον δρόμο της προσφυγιάς με την εθνοκάθαρση του Ναγκόρνο-Κεραμπάχ και εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες. Οι Ρώσσοι, που μέχρις προσφάτως εγγυώντο την ασφάλειά τους, τους εγκατέλειψαν . Οι Αμερικανοί αδιαφόρησαν και μόνον οι Γάλλοι έδειξαν ενδιαφέρον αλλά κατόπιν εορτής ή μάλλον καταστροφής.
Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης τηλεφώνησε, ως όφειλε, στον ομόλογο του της Αρμενίας, Αραράτ Μιρζογιάν, και εξέφρασε την «ισχυρή αλληλεγγύη της Ελλάδος» στον δοκιμαζόμενο Αρμενικό λαό . Άφησε δε να εννοηθή ότι θα εδέχετο την εγκατάσταση μερικών χιλιάδων προσφύγων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ στη χώρα μας,
Κανονικά, η φιλοξενία κι άλλων προσφύγων στο κεκορεσμένο έδαφος της κοινωνίας μας θα ήταν απρονοησία. Αρκετές κοινότητες Αφγανών, Πακιστανών, Σύρων, Μουσουλμάνων ευρίσκονται στην πρωτεύουσα και η μειονότητα στη Θράκη, προκαλούν προβλήματα, διεγειρόμενα από τον γείτονα. Δεν χρειάζονται κι άλλα.
Με μία διαφορά: Οι Αρμένιοι είναι ομόθρησκοι, γνωστοί και με δημιουργική προσφορά στην Ελληνική κοινωνία. Δεν είναι στοιχεία αναρχικά που μισούν τον Ελληνοχριστιανισμό.
Εν τούτοις, η κεκορεσμένη πρωτεύουσα μας από λαθρομετανάστες δεν αντέχει κι άλλους πρόσφυγες ενώ στον Πειραιά έχουν εγκατασταθή «προσωρινά» περί τις 4.000 Ουκρανοί με τις οικογένειές των. Περιθώρια δεν υπάρχουν.
Θα μπορούσε, όμως, η καλή μας κυβέρνηση να εγκαταστήσει μερικές χιλιάδες Αρμενίους στην Θράκη και δυτική Μακεδονία, όπου ο επιχώριος πληθυσμός μειούται επικινδύνως.
Υπό την προϋπόθεση της ενισχύσεως των Αρμενίων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει κι αυτή σοβαρή μεταναστευτική κρίση, θα μπορούσαν οι πρόσφυγες να εγκατασταθούν αυτόθι. Η ίδρυση μερικών Ευρωπαϊκών βιομηχανιών, Αγροτικών επιχειρήσεων και Λογισμικού, για την απασχόληση των προσφύγων, θα απέτρεπε την αστυφιλία των. Αλλά αυτή η ευχή δύσκολα εκπληρώνεται.