Οι μαχητές της ΧΑΜΑΣ κι ο ηγέτης τους, Μοχάμεντ Ντέλφι, έχασαν την μάχη της επικοινωνίας στην διεθνή κοινή γνώμη, με τις θηριωδίες τους εις βάρος αμάχων στο Ισραήλ και την σύλληψη ομήρων. Όποια συμπάθεια αν είχαν διεθνώς για την δικαία υπόθεση των, την απώλεσαν οριστικώς κι αυτό θα βαρύνει στην εξέλιξη του πολέμου με τον Ισραηλινό στρατό. Ζούμε στην εποχή που η «επικοινωνία» είναι η Τετάρτη ρομφαία του Αρμαγεδδώνος (οι άλλες τα όπλα στο πεδίο, στη θάλασσα και στον αέρα)

Από την άλλη πλευρά, το Ισραήλ φαίνεται να κερδίζει τη μάχη των εντυπώσεων. Μέχρις στιγμής, έχει αποφύγει το διπλούν μέτωπο. Την εισβολή της Χέτζμπολάχ από τον νότιο Λίβανο που απέτρεψε η παρουσία του Αμερικανικού στόλου στα ανοικτά της χώρας. Ο Νετανιάχου επέτυχε την σύσταση κυβερνήσεως εθνικής ενότητος στο Ισραήλ και σίγησε κάθε φωνή κριτικής για την ολιγωρία του αφού η Αίγυπτος τον είχε προειδοποιήσει τρείς ημέρες πρό της εισβολής της ΧΑΜΑΣ. Η συγκέντρωση 350.000 Ισραηλινού στρατού στα σύνορα με την Γάζα σημαίνει ότι η ΧΑΜΑΣ δεν μπορεί πλέον να επιτεθεί στο πεδίο της μάχης. Τα «χειρουργικά» πλήγματα της Ισραηλινής αεροπορίας στην Γάζα στοχεύουν την ηγεσία της ΧΑΜΑΣ και τον συνωστισμένο πληθυσμό της και προκαλούν την αντίδραση των μετριοπαθών Παλαιστινίων.Η διεθνής διπλωματία προσπαθεί να αποθαρρύνει την εισβολή του Ισραηλινού στρατού στην Γάζα και οι στρατηγικοί αναλυτές προειδοποιούν για ανταρτοπόλεμο «αρουραίων» (η Γάζα έχει εκτεταμένο δίκτυο σηράγγων). Με δυό λόγια: Μετά τον αιφνιδιασμό, η ζυγαριά του πολέμου άρχισε να γέρνει εις βάρος της ΧΑΜΑΣ.

Μιά ματιά στις αγορές, που είναι πιο καλά πληροφορημένες από το τηλεοπτικό δίκτυο στην χώρα μας, δείχνει ότι ο πάνικός των πρώτων ωρών της εισβολής στο Ισραήλ υπεχώρησε: Η διεθνής τιμή του πετρελαίου υπεχώρησε, ο χρυσός και τ’ ασήμι σημειώσαν μικρά κέρδη, το Ισραηλινό νόμισμα, το σέκελ εστηρίχθη με νομισματική παρέμβαση και μόνον το …Ρωσσικό ρούβλι επλήγη (!). Η Ρωσσική κεντρική Τράπεζα επέβαλε συναλλαγματικούς ελέγχους. Οι μεγάλες αποδόσεις των ομολόγων συνεκρατήθησαν και οι τιμές των έπαυσαν να κατυρακυλούν. Ακόμη κι οι ειδήσεις απ’ το μέτωπο της Γάζας πήραν δεύτερη θέση στα διεθνή μέσα ενημερώσεως και μόνον η Αριστερά στην Ελλάδα, αντί να κλαίει για την κατάντια των «λαϊκών αγώνων» της (βλ. σχ. Στέφανον στο ΣΕΒ), κόπτεται για το δίκαιο των Παλαιστινίων αλλά κι αυτό εχάθη με τις φρικαλαιότητες των διεστραμμένων μαχητών της ΧΑΜΑΣ.

Στα ιδικά μας, που δεν είναι άλλα από «παράλληλα κέρδη», με τις κατηγορίες του Ερντογάν εναντίον της Αμερικής ότι «εκτρέφει την διεθνή τρομοκρατία» που ούτε στην Τουρκία δεν τον πιστεύουν πιά. Ας ξεχάσει επί του παρόντος τις παραγγελίες των F-16 και την αντιπαράθεση στο ΝΑΤΟ όπου έχει μείνει μόνος κι έρημος. Ακόμη και ο αδίστακτος Πούτιν κι οι αλιεύοντες στα θολά Κινέζοι συνέστησαν αυτοσυγκράτηση και συνεχεία της διπλωματίας αντί του πολέμου, αντιστρέφοντες τον περίφημο ορισμό του Κάρλ Κλαούζεβιτς.