Το Οικονομικό Πρόβλημα Είναι Αποκλειστικά Πολιτικό

Τα στοιχεία και οι πληροφορίες που συλλέγω καθημερινά από το ρεπορτάζ εδραιώνουν την εκτίμηση που έχω διαμορφώσει εδώ και καιρό και η οποία λέγει ότι πίσω από τα δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία μας βρίσκεται η σκιά μιας αδύναμης και αναποφάσιστης κυβέρνησης.
Του Νίκου Νικολάου
Τετ, 20 Αυγούστου 2008 - 14:33

Τα στοιχεία και οι πληροφορίες που συλλέγω καθημερινά από το ρεπορτάζ εδραιώνουν την εκτίμηση που έχω διαμορφώσει εδώ και καιρό και η οποία λέγει ότι πίσω από τα δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία μας βρίσκεται η σκιά μιας αδύναμης και αναποφάσιστης κυβέρνησης. Αναμφίβολα οι χρόνιες αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας αρχίζουν τώρα να επιδεινώνονται από τη διεθνή κρίση που εισάγει στη χώρα μας υψηλό πληθωρισμό και αυξημένα επιτόκια. Η ύπαρξη όμως αυτών των χρόνιων αδυναμιών, η μη αντιμετώπιση των στρεβλώσεων και η διαιώνιση άλυτων και –ίδιων– διαχρονικών προβλημάτων είναι αποκλειστικά ευθύνη αυτής της κυβέρνησης που δεν αποτόλμησε τις βαθιές αλλαγές για τις οποίες όμως ήταν ώριμη η κοινωνία μας. Το οικονομικό μας πρόβλημα λοιπόν, για να μην κρυβόμαστε και να μην έχουμε αυταπάτες, είναι κατά βάση πολιτικό!

Ερώτησα προχθές τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφη πώς είναι δυνατόν να κοιμάται ήσυχος, όταν βλέπει ότι οι μηνιαίες εξελίξεις σε δαπάνες και έσοδα οδηγούν σε πλήρη εκτροχιασμό τον εκτελούμενο προϋπολογισμό του 2008, με αποτέλεσμα να πιθανολογείται τώρα ότι το υπεσχημένο έλλειμμα του 1,6% του ΑΕΠ, πιθανόν να αποδειχθεί διπλάσιο, δηλαδή να φθάσει το 3,2% του ΑΕΠ! Μου απάντησε κατηφής ότι: «Δυστυχώς, βάλαμε φιλόδοξους στόχους όσον αφορά την αύξηση των εσόδων και τη συγκράτηση των δαπανών, τους οποίους όμως δεν στηρίξαμε σε σημαντικά μέτρα». Ιδιαίτερα η μεγάλη ανησυχία του υπουργού προέρχεται από την ανεξέλεγκτη αύξηση των δαπανών κατά πρώτον λόγο και από την υστέρηση των εσόδων κατά δεύτερον, παραπονούμενος ότι ουδείς υπουργός πήρε μέτρα για να νοικοκυρεύσει το υπουργείο του και να συγκρατήσει την άνοδο των δαπανών στο όριο του 7,3% έναντι 11,7% του 2007.

Αν όλα αυτά είναι ειλικρινή, και πιστεύω ότι είναι, τότε η ευθύνη για τη δημοσιονομική εκτροπή βαρύνει τον ίδιο τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών που δεν εισηγήθηκε στον πρωθυπουργό τα απαραίτητα σημαντικά μέτρα που απαιτούνταν για την ορθή εκτέλεση του προϋπολογισμού, μέτρα που όπως είναι προφανές θα ήταν πρώτον, σκληρές περικοπές στις δαπάνες με αντίστοιχο περιορισμό του κρατικού τομέα και δεύτερον, αξιόπιστα φορολογικά μέτρα που θα εγγυούνταν νέα έσοδα. Αν πάλι τα εισηγήθηκε και ο πρωθυπουργός με δεδομένη την ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 152 βουλευτών, δεν τα ενέκρινε και τα απέρριψε φοβούμενος το πολιτικό κόστος, τότε η ευθύνη βαρύνει τον κ. Κώστα Καραμανλή, ο οποίος χρεώνεται επίσης με το χαλαρό έως αδιάφορο μάνατζμεντ, αφού δεν ελέγχει τους υπουργούς του για τις σπατάλες που κάνουν παραβιάζοντας τον προϋπολογισμό!

Σε κάθε περίπτωση λοιπόν οι πραγματικές αιτίες που οδηγούν σε εκτροχιασμό τον προϋπολογισμό είναι αποκλειστικά πολιτικές, αφού η ηγεσία της κυβερνήσεως αλλά και ο αρμόδιος υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών σταύρωσαν τα χέρια και άφησαν στο έλεος της φαυλοκρατίας, της κομματικής συναλλαγής, αν όχι και της διαπλοκής, την τύχη του προϋπολογισμού. Ενός προϋπολογισμού μάλιστα, η άριστη κατάρτιση του οποίου είχε προβληθεί από την κυβέρνηση ως επείγουσα και αναγκαία και γι’ αυτό ζήτησε εκλογές τον περσινό Σεπτέμβριο ο κ. Κώστας Καραμανλής.

Οι ευθύνες δε του κ. Αλογοσκούφη είναι επίσης μεγάλες, γιατί είχε εδώ και μήνες πάρει τα μηνύματα ότι θα πέσουμε έξω. Όπως θυμούνται οι αναγνώστες, από τον Μάιο ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών είχε δηλώσει στη Βουλή ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ορθή εκτέλεση του προϋπολογισμού και μόλις προχθές επίσης, με αφορμή τα καλά νέα για την ανεργία, κράτησε την επιφύλαξη ότι η δημοσιονομική κατάσταση παραμένει εύθραυστη.

Αλλά ανεξαρτήτως ευθυνών, τώρα που ο προϋπολογισμός πέφτει έξω, τι μέτρα διορθωτικά σκέπτεται να πάρει η κυβέρνηση; Έχει μπροστά του 4 ολόκληρους μήνες ο κ. Κώστας Καραμανλής για να κυνηγήσει τους φοροφυγάδες και τους λαθρεμπόρους και να στείλει στο σπίτι τους τους ανίκανους και σπάταλους υπουργούς του! Δεν θα κουνήσει, λοιπόν, ούτε το δαχτυλάκι του φοβούμενος ανατροπή της κυβερνήσεώς του από «αντάρτες»; Αν, όμως, υιοθετήσει και πάλι την απραξία, τότε τι αξία έχει να κυβερνά;

(Από την εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 20/08/2008)