Επιπροσθέτως, η διεθνείς συγκυρία είναι υπέρ της Ελλάδος και μάλλον εις βάρος της Τουρκίας εξ αιτίας του προέδρου της Ταγήπ Ερντογάν αλλά το ζήτημα είναι ευρύτερον.
Αισίως η δύσις άρχισε ν’ αντιλαμβάνεται το μάταιον της συνεννοήσεως με το επιθετικό Ισλάμ. Κι αυτό είναι ένα συγκυριακό αποτέλεσμα του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς, Χετζμπολάχ, Ιράν. Γιατί προϋπήρχε. Να θεωρείται η Τουρκία εξαίρεσις; Το απάνθρωπο παρελθόν της γενοκτονίας των Αρμενίων, εξόντωσης των Ποντίων, το πογκρόμ των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως, Ίμβρου και Τενέδου και η εισβολή και κατοχή του 38% της Κύπρου, χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ομιλεί αφ’ εαυτού. Η Τουρκικές στενές σχέσεις με τους Ισλαμιστές τρομοκράτες της Χαμάς και με το θεοκρατικό Ιράν πείθουν ότι κι αν ο Γκρίζοι λύκοι γέρασαν δεν άλλαξαν τα χούγια τους, της αγέλης και των νομάδων.
Η πολιτική συγκυρία ευνοεί την Ελληνική υπόθεση και δεν ζούμε πια εις εποχάς όπου η Τουρκία ήταν το «χαϊδεμένο παιδί» της δύσεως. Η Αμερική την θεωρεί εκτός συμμαχικής γραμμής του ΝΑΤΟ κι έκλεισε το προξενείο της στα Άδανα. Η διηρημένη Ευρώπη συμφωνεί μόνο εις ένα: ότι η Τουρκία δεν έχει θέση μέσα στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Ακόμη κι ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν συνιστά ταχεία επίλυση της κρίσης στην Γάζα με διαπραγματεύσεις .
Το διαζύγιο Τουρκίας με το ΝΑΤΟ αντελήφθησαν ακόμη κι οι μουλάδες που κυβερνούν το Ιράν και δεν θ’ αργήσει να πάρει θέση έναντι του «επιτηδείου συμμάχου», της Τουρκίας, ο υπόλοιπος κόσμος: η Γερμανία, η Ινδία, η Σουηδία, η Δανία – ακόμη κι η Κίνα, με την μουσουλμανική της μειονότητα. Το Βέλγιο κι ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ήδη το έκαμαν με εχθρικές δηλώσεις (ΕΣΤΙΑ 17.10.23 σελ. 5)
Τι έννοια συνεπώς έχει η «διεύρυνση της ατζέντας επαφών Μητσοτάκη - Ερντογάν»; Άλλη μία νεφελοκοκκυγία. Οι βασικές πολιτικές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών παραμένουν αμετάβλητες, το Τουρκοελληνικό χάσμα διευρύνεται, το οικονομικό αλισβερίσι πρέπει να εγκριθεί πρώτα από την Ευρωπαϊκή Ένωση κι ύστερα απ’ την «ανωτάτη» συνάντηση στην Θεσσαλονίκη, τον Δεκέμβριο. Η πολιτική προστασία και κλιματική κρίση υπερβαίνουν την αρμοδιότητα των αντιπροσωπειών των δύο χωρών. Στο μεταξύ, οι λαθρομεταναστευτικές ροές διατηρούνται αμείωτες (Σάμος), αν δεν αυξάνουν αλλά τηρείται από της ιδικής μας πλευράς «αιδήμων σιγή».
Όταν οι διαπραγματευτές συμφωνήσουν ότι σ’ όλα διαφωνούν, θα ξαναρχίσει η ένταση στο Αιγαίο, στον Έβρο, στα διεθνή φόρα (ΟΗΕ, Λιβύη) και στην Κύπρον. Με μία όμως βασική διαφορά ότι τότε δεν θα μπορούν τα Τουρκικά μη επανδρωμένα μαχητικά να αλωνίζουν στον αέρα και στη θάλασσα της Μεσογείου. Διότι θα απειλούν τον Αμερικανικό στόλο και οι Τζιχαντιστές, τα αναπαυόμενα στην Κρήτη και Ρόδο πληρώματα του. Ο λιμήν της Αλεξανδρουπόλεως θα εγείρει κρίσιμα ζητήματα ασφαλείας των φορτίων προς ανατολική Ευρώπη μέχρις Βαλτικής. Και τότε ο κ. Μητσοτάκης τι κάνει; Θα «γειωθεί» από το μήνυμα των προσφάτων εκλογών ή θα συνεχίσει να ελπίζει στην Τουρκική «φιλία» όπως ο μπαμπάς του; Δεν έμαθε τίποτε από τότε και δεν ματαίωσε το ταξίδι του στο Ισραήλ, όπου υπήρξε άλλο ένα φιάσκο.
«Εδώ καράβια πνίγονται, βαρκούλες αρμενίζουν» ως θα έλεγε η παροιμία.