Άσκηση εσωτερικής ισορροπίας υπήρξε η σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και κατεγράφη με τρόπο εναργέστατο στη δήλωση που εξεδόθη, το βράδυ της Τρίτης. Το κείμενο περιέχει ρητορικές αιχμές εναντίον της Μόσχας, και εκ παραλλήλου παρέχει στήριξη μάλλον ατμοσφαιρική προς τον τολμηματία πρόεδρο της Γεωργίας κ. Μιχαήλ Σαακασβίλι, που εισέβαλε στη Νότια Οσετία, αδιαφορώντας για τη αντίδραση της Ρωσίας και φανταζόμενος ότι οι ΗΠΑ θα σπεύσουν να εμπλακούν σε στρατιωτική αναμέτρηση με τη Μόσχα, στηρίζοντας το άφρον εγχείρημά του.
Η ελληνική κυβέρνηση κινήθηκε με σωφροσύνη σε αυτή τη μείζονα κρίση που ξεπερνά την όποια παρεμβατική δυνατότητα της χώρας. Στο συμβούλιο του ΝΑΤΟ συνετάχθη με τις χώρες τις παλαιάς Ευρώπης –Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Δανία, Ιταλία, Ισπανία και Τουρκία– που προσπάθησαν να μετριάσουν την ορμή της Αμερικανίδος υπουργού Εξωτερικών κ. Κοντολίζα Ράις.
Κάποιοι ενδεχομένως θα επιθυμούσαν στάση επιθετικότερη προς τη Ρωσία, υπονομεύοντας τα βήματα που έγιναν για την ανάπτυξη της ενεργειακής συνεργασίας Αθηνών - Μόσχας, μετά τις επαφές του πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή με τον πρώην πρόεδρο και νυν πρωθυπουργό της Ρωσίας κ. Βλαντιμίρ Πούτιν.
Κάποιοι θα επιθυμούσαν ανάπτυξη πρωτοβουλιών ανάλογων με εκείνες του Τούρκου πρωθυπουργού κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν, που μετά τις πρώτες ημέρες της κρίσεως, επισκέφθηκε διαδοχικά τη Μόσχα και την Τιφλίδα. Αλλά θα είναι σκόπιμο να μην χάνει κανείς την αίσθηση των αναλογιών, ότι η Τουρκία, δηλαδή, είναι μiα δύναμη περιφερειακή με άμεσα συμφέροντα στον Καύκασο και εν πάσh περιπτώσει η τουρκική πρωτοβουλία δεν υπήρξε ιδιαιτέρως επιτυχής.
Λογικό ήταν ότι η ελληνική πλευρά συνετάγη με τη μετριοπαθή –ή την πολιτικώς ωριμότερη– ομάδα κρατών του ΝΑΤΟ, της Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης, που δεν επιθυμούν μια δυσανάλογη όξυνση στις σχέσεις της Ενώσεως με τη Ρωσία. Βεβαίως, η Πολωνία υπέγραψε με τις ΗΠΑ τη συμφωνία για την εγκατάσταση πυραύλων στο έδαφός της αλλά η Μόσχα προειδοποίησε τη Βαρσοβία ότι η αντίδρασή της δεν θα περιορισθεί σε μόνον διαβήματα, δίχως να δώσει άλλες διευκρινίσεις. «Γενναία» και «αυστηρή» προειδοποίηση απηύθυνε προς τη Μόσχα και η Ουκρανία, απαιτώντας προειδοποίηση 72 ωρών πριν από τον απόπλου ρωσικών πλοίων από τη βάση τους στη Μαύρη Θάλασσα. Διερωτάται κανείς εάν η κυβέρνηση του Κιέβου βυθίσει ρωσικά πολεμικά σκάφη που θα αγνοήσουν την προειδοποίησή της με τη βεβαιότητα ότι η Ρωσία δεν θα αντιδράσει φοβούμενη στρατιωτικά αντίποινα της Δύσεως.
Σε κάποιες μετακομμουνιστικές χώρες, κάποιοι ηγέτες, πολιτικώς μάλλον ανώριμοι, επιχειρούν να υψώσουν το ανύπαρκτο ανάστημά τους, έχοντας χάσει την αίσθηση των αναλογιών και προκαλούν τη Μόσχα. Υποτελείς στην πρώην Σοβιετική Ένωση, θεωρούν ότι η πολιτική ολοκλήρωση και χειραφέτηση θα επέλθει με τη μετωπική αντιπαράθεση τους προς τη Μόσχα, στο πλαίσιο της αμερικανικής πολιτικής, όπως αυτοί την εννοούν. Η ουσιώδης διαφορά είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ως η μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη έχουν την πολυτέλεια να κάνουν λάθη ακόμη και κατά συρροήν. Οι νέες Δημοκρατίες της Ευρώπης έχουν ανάγκη σωφροσύνης, όπως απέδειξε η περιπέτεια της Γεωργίας.
(Από την εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 24/08/2008)