Πολλές φορές μέσα από αυτήν την στήλη έχουμε υποστηρίξει την επιτακτική ανάγκη για την διεξαγωγή ερευνών για την ανεύρεση και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στον Ελληνικό χώρο. Μάλιστα το θέμα αυτό το έχει αναδείξει διαχρονικά το energia.gr μέσα από εκτενή αρθρογραφία και δημοσιογραφικές έρευνες ως μία από τις ύψιστες εθνικές προτεραιότητες του ευρύτερου ενεργειακού τομέα.
Βέβαια τόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις (από το 1998 και μετά) όσο και η παρούσα αγρόν αγοράζουν αφού πιστεύουν, εσφαλμένα, ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει κοιτάσματα πετρελαίου ή φυσικού αερίου. Και αυτό παρά την λεπτομερή γεωλογική γνώση και ερευνητικά δείγματα που έχουμε στην διάθεσή μας και που πιστοποιούν πέραν πάσης αμφιβολίας την ύπαρξη αρκετών πεδίων υδρογονανθράκων σε διαφορετικές περιοχές της χώρας (π.χ. Βόρειο Αιγαίο, Θερμαϊκός κόλπος, Νότια Κρήτη, Δωδεκάνησα, Β.Α. Πελοπόννησος, Ιόνιο, Ήπειρος, κ.α.)
Πέρα από τους εμφανείς λόγους ενεργειακής ασφάλειας που καθιστούν την έρευνα για υδρογονάνθρακες απαραίτητη, κάτι που όλες οι άλλες χώρες πλην της Ελλάδας το έχουν καταλάβει και ενεργούν ανάλογα (βλέπε Τουρκία, Βουλγαρία, Αλβανία για ν’ αναφέρουμε μόνο στις γειτονικές μας χώρες), υπάρχει και ένας πρόσθετος λόγος εξ’ ίσου σοβαρός και επείγον. Και αυτός δεν είναι άλλος από τα σημαντικά έσοδα για το κράτος που μπορεί ν’ αποφέρει μία συστηματική εκμετάλλευση των Ελληνικών κοιτασμάτων.
Δεν θα μιλήσουμε με υποθέσεις αλλά βάσει γνωστών γεωλογικών και γεωφυσικών δεδομένων αλλά και αποτελεσμάτων από συγκεκριμένες ερευνητικές γεωτρήσεις σε διάφορα σημεία της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια. Σύμφωνα με προσεκτικές εκτιμήσεις προκύπτει ότι μία παραγωγή της τάξης των 50.000 – 60.000 βαρέλια την ημέρα δεν είναι καθόλου ένας ανέφικτος στόχος (μόνο η αναμενόμενη παραγωγή από την νέα επένδυση στον Πρίνο εκτιμάται ότι θα αποφέρει 17.000 βαρέλια την ημέρα) μέσα σ’ ένα χρονικό ορίζοντα πέντε ετών, αρκεί να ξεκινήσει τώρα η ερευνητική προσπάθεια, που ως γνωστό προϋποθέτει την ίδρυση και δραστηριοποίηση κατάλληλου φορέα. (Δυστυχώς ούτε αυτό το απλό δεν προωθεί η κυβέρνηση).
Με μία λίαν συντηρητική εκτίμηση ότι το πετρέλαιο το 2013 θα κοστίζει γύρω στα 150 δολάρια το βαρέλι σε σημερινές τιμές, και μ’ ένα σταθερό φορολογικό συντελεστή 40% βάσει του Ν. 2289/95, ο οποίος κάλλιστα μπορεί να βελτιωθεί στο 50%, βάσει της διεθνούς εμπειρίας και πρακτικής, τα ετήσια έσοδα για τον κρατικό προϋπολογισμό απ’ την παραγωγή 60.000 βαρελιών την ημέρα μπορεί να φθάσουν περίπου το 1,4 δις. δολάρια το χρόνο. Ένα ποσό βέβαια που μπορεί να αυξηθεί σημαντικά εάν υπάρξει μεγαλύτερη παραγωγή (π.χ. 100.000 βαρέλια) ή υψηλότερη τιμή πετρελαίου (π.χ. 200 δολάρια το βαρέλι). Και αυτά βέβαια είναι τα άμεσα εισπρακτέα ποσά για το κράτος βάσει της προβλεπόμενης φορολόγησης. Τα οικονομικά οφέλη για την χώρα θα είναι απείρως μεγαλύτερα αρκεί ν’ αναλογισθούμε τις νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν και τα εκατομμύρια ευρώ σε τοπικές υπηρεσίες και εφόδια που θα εισρέουν σε συνεχή βάση. Εάν μάλιστα δημιουργηθεί ένα ευνοϊκό κλίμα για επενδύσεις υδρογονανθράκων στη χώρα μας μπορεί ο κρατικός προϋπολογισμός ν’ αποβλέπει σε άμεσα έσοδα της τάξης των 2,0 εκ. ευρώ ή ακόμη και 3,0 δις. ευρώ τον χρόνο. Ένα ποσό βέβαια που θα αυξάνεται σταθερά σε ετήσια βάση καθώς θα διευρύνονται οι δραστηριότητες σε αυτόν τον τομέα.
Γιατί λοιπόν η προοπτική τέτοιων εσόδων δεν συγκινεί την κυβέρνηση και ιδιαίτερα τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών ο οποίος κάθε μήνα αγωνιά για να μαζέψει μερικά εκατομμύρια ευρώ για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις του Δημοσίου και τις περισσότερες φορές προσφεύγει σε εξωτερικό δανεισμό, με όρους που κάθε μέρα που περνάει γίνονται επαχθέστεροι (βλέπε σχετικό ρεπορτάζ στο energia.gr της 27/8). Εάν η οικονομία της Μεγάλης Βρετανίας αναγεννήθηκε την δεκαετία του 80, και έκτοτε ανεπτύχθη με εκπληκτικούς ρυθμούς, αυτό οφείλεται πρωτίστως στα τεράστια έσοδα που άρχισε να έχει ο κρατικός προϋπολογισμός της από την εκμετάλλευση των πετρελαίων στη Βόρεια Θάλασσα. Άραγε βάσει ποιας λογικής η κυβέρνηση σήμερα αρνείται πεισματικά την προοπτική δημιουργίας μελλοντικών εσόδων από την εκμετάλλευση των Ελληνικών πετρελαίων;
Φοβούμεθα ότι δεν υπάρχει ουδεμία λογική εξήγηση έπ’ αυτού και η απλή και συγχρόνως λυπηρή απάντηση είναι ότι η κυβέρνηση δεν γνωρίζει και δυστυχώς αδυνατεί να αντιληφθεί, πολύ περισσότερο να εκτιμήσει, το μέγεθος των διαφυγόντων εσόδων.