Αλλού είναι τα κρίσιμα σημεία της υποθέσεως: 1. Εάν θα αναγνωρίζεται από την πολιτεία ο γάμος ομοφύλων, με όλα τα συμπαρομαρτούντα πλεονεκτήματα του γάμου των ετεροφύλων (σύνταξη, κληρονόμηση, άσκηση γονικής φροντίδας, επώνυμον κλπ) και 2. Εάν τα ζεύγη αυτά θα μπορούν ν’ αποκτήσουν τέκνα με παρένθετη μητέρα. 3.Πολιτική αξία έχει επίσης αν θα αφεθούν οι βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση – ακόμη και της αντιπολιτεύσεως ως εδίδαξε η κυρία Λινού - και πώς θα ερμηνευθεί το ενδεχόμενο καταψηφίσεως του νομοσχεδίου από εν ενεργεία υπουργούς.
Στο πρώτο ζήτημα , η απάντηση είναι ότι ο συνταγματικός χάρτης της χώρας αναγνωρίζει και προστατεύει μ ό ν ο ν τα ετερόφυλα ζευγάρια, για τον προφανή λόγο της επιθυμητής αυξήσεως υγιούς πληθυσμού της χώρας. Τα ομόφυλα ζεύγη έχουν ήδη την αναμφισβήτητη δυνατότητα να συνάψουν Σύμφωνο Συμβιώσεως για τις μεταξύ των σχέσεις και δεν μπορούν να υπαχθούν στις αποκλειστικές πρόνοιες του Συντάγματος εξ oρισμού: Δεν νυμφεύονται δύο άνδρες, χωρίς να υπάρχει «νύμφη» και δεν νοείται η σύζευξη δύο γυναικών, χωρίς άνδρα, δηλαδή να …«υπανδρεύονται» ως απαιτεί η σοφή Ελληνική γλώσσα που προνόησε τα πάντα, πολύ πρo του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το θέμα της παρένθετης μητέρας και της τεχνητής γονιμοποίησης έχει ήδη ξεπεράσει τον νομοθέτη και αφήνει στην πράξη ετερόφυλα ζευγάρια να «τεκνοποιούν». Αν θα αναγνωρισθεί νομίμως και στα ομόφυλα είναι ζήτημα περισσότερο πολιτικό παρά νομικό. Τι λέγει η πλειοψηφία.
Δύσκολα γίνεται πιστευτό ότι τα παιδιά των ομοφύλων δεν θ’ αντιμετωπίσουν υπαρξιακά προβλήματα στο σχολείο κι αν η Ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να τα δεχθεί ισοτίμως. Τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση, για να επιλύσει το πρόβλημα της βίας (bulling) στα σχολεία όπου και παρουσιάζεται, κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση αλλά δεν επαρκούν. Το φαινόμενο ξεκινάει από την βία, από και μέσα στην ετερόφυλο οικογένεια.
Πάντοτε υπήρχαν κι ασφαλώς θα υπάρχουν μονογονεϊκές οικογένειες που ανέρθεψαν το/τα παιδιά τους κατά σωστό τρόπο και μάλιστα άνευ έξωθεν βοηθείας. Για λόγους δημογραφικούς αυτά τα παιδιά πρέπει να τύχουν κρατικής στηρίξεως καθώς κι οι μητέρες των ενισχύσεως , γιατί μπορούν να συνεισφέρουν στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Το οποίον ο κ. Μητσοτάκης παραμελεί εν τη πολυπραγμοσύνη του.
Η αναλογικότης θα επέτρεπε το ίδιο σε μονογαμικές οικογένειες ανδρών αλλά αυτό ας αφεθεί στην διάκριση της δικαιοσύνης , να κρίνει την επάρκεια του πατέρα να εξασφαλίσει την μόρφωση και ψυχική υγεία των τέκνου του, έστω και δια παρενθέτου μητέρας αφού ο άνδρας δεν τίκτει παρά μόνον γεννά.
Η πολιτική πλευρά του ζητήματος αφέθη να λυθεί από τον πρωθυπουργό «κατά συνείδησιν» (αρκεί να υπάρχει) των βουλευτών. Ετσι, ώστε να μην κινδυνεύσει η κυβέρνηση από την Αρχή της «δεδηλωμένης» του Χαριλάου Τρικούπη, που θα σπεύσει ν’ αξιοποιήσει η υποκριτική αντιπολίτευση του Πασόκ, για ν’ ανατρέψει τη κυβέρνηση εις πείσμα των πεποιθήσεων του.
-Λοιπόν, οι βουλευτές καλούνται ν’ αποφασίσουν κι η ψήφος τους θα εκτιμηθεί στις προσεχείς εκλογές απ’ τον Ελληνικό λαό. Δεν αξίζει νέα κυβερνητική κρίση, το αν ο κύριος (;) Κασσελάκης «θέλει δύο αγόρια»! …Αρκετά υπέφερε η χώρα τα τελευταία 50 χρόνια από την πολιτική ασυνειδησία και τα κάλπικα δημοψηφίσματα της κεντροαριστερής.
Είναι προς τιμήν του κ. Μάκη Βορίδη ότι προτίθεται όχι μόνο να καταψηφίσει τον ομόφυλο γάμο αλλά και να παραιτηθεί της υπουργίας του, αφού η κυβέρνηση στην οποία μετέχει το προτείνει κι ο αυτός δεν συμφωνεί. Μπορεί η συνέπεια του να εκτιμηθεί δεόντως τόσον από τα δεξιά όσο κι απ’ τον Ελληνικό λαό.
Τέλος αλλά όχι άνευ σημασίας, ήταν η χθεσινή δήλωση του πρωθυπουργού ότι θα εξακολουθήσει να εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Ευρώπη κι όχι visa versa (αντίστροφα). Αν και ισχύει το αρχαιοελληνικό γνωμικό, «Ανδρών επιφανών πάσα γή τάφος», η επιλογή είναι σωστή. Να δούμε μόνον αν θα ανθέξει.